جلال پيشوائيان در ميان تمام بدمن هاي سينماي ايران، بي اغراق نزد تماشاگران يک کاراکتر بي همتا و حسابي عصبي کننده بوده است. تمايز او در مقايسه با بازيگران همدو ره اش که اغلب به عنوان بدمن هاي ماندگار شناخته شده در ذهن تماشاگران از جمله حسين گيل، محسن آراسته و شايد تا حدودي حسن رضايي، در موارد متعددتري است.

جلال که عموماً با يک حرف عطف در تيتراژ از او ياد مي شد، شايد حتي در زمان نقش بستن نامش روي پرده هم گونه اي التهاب و استرس را به تماشاگر منتقل مي کرد. او با ابروهاي پيوسته و پر پشت، بيني بزرگ و چشمان درشت که نگاه هاي براقي هميشه حتي در حالت عادي هم همراهي شان مي کرد، اغلب با اقتدار در مواجهه با نقش اول فيلم ها ظاهر مي شد.

لفظ «کتک خور» که مناسب کاراکترهاي منفي و گاهي هنرورها در فيلم هاي فارسي بود، شايد چندان به قامت جلال ننشيند، چون او همانقدر که از قهرمان فيلم کتک مي خورد، دست بزن هم داشت. ضمن اينکه هر چند خودش بيان نافذي براي درخشش در نقش هاي منفي داشت، اما دوبله فارسي اين شانس را به او داد تا با صداي حسين عرفاني و صادق ماهرو در اين قالب به خوبي جا بيافتد.

جلال نخستين بار در سال 1340 با فيلم «دختري فرياد مي کشد» ساخته خسرو پرويزي وارد عرصه بازيگري شد. خودش اما مي گويد اولين فيلمش که با فردين همبازي بود در سال 1340 «گرگ هاي گرسنه» است. به گفته خودش، توسط بهروز وثوقي و محمد زرين دست به مؤسسه مولن روژ معرفي مي شود و طولي نمي کشد که بازي در «بيگانه بيا» و «قيصر» او را به شهرت مي رساند.

جلال خاطره عجيبي از بازي در فيلم «گرگ بيزار» دارد. فيلمي که مرحوم مازيار پرتو، آن را بر اساس فيلمنامه اي از بهزاد فراهاني در سال 1352 ساخت: «خاطره بدم از فيلم "گرگ بيزار" است که با بهروز وثوقي در صحنه اي زد و خورد داشتيم و قرار بود بهروز با قلابي که دور گلوي من مي بندد مرا خفه کند، ولي متأسفانه قلاب آزاد شد و من از بالا افتادم. به دار آويخته شدم و بلافاصله بهروز وثوقي آمد و من را نجات داد اگر نجات نمي داد، من کشته مي شدم چون گردن من در حد مرگ جراحت ديد.»

با تمام اين اوصاف جلال همچنان در خاطر خيلي از ما با فيلم «قيصر» و نقش «منصور آب منگل» شناخته مي شود و خشونت او در تقابل با قيصر و فرمان، از فصل هاي ديدني فيلم مسعود کيميايي هستند.