پوشش لباس ها، شلوارها و پارچه هايي که در قالب هاي مختلف بر تن مي کنيم هدف آرامش و راحتي انسان را دنبال مي کنند اما به گمان مي رسد در حال حاضر ديگر لباس نقش آرامش بخشي، سلامت و پوشش را به عنوان بازيگر اصلي بازي نمي کند.

بر اين اساس در نگاهي علمي بر يکي از مشکلات پوششي امروز مردم يعني استفاده از لباس هاي تنگ و چسبان و تأثير آن بر سلامتي انسان مي پردازيم.

اولين مشکلي که پوشش لباس هاي تنگ براي بدن فرد ايجاد مي کند مسدود شدن تعريق بدن به شکل طبيعي است. در هنگام پوشش کفش هاي تنگ پوست پا تحريک شده و تعريق پا در پوشش کفش هاي مختلف به اشکال متفاوت بروز مي کند.

ماندگاري، بوي بد و در عين حال کاهش تعريق بدن در پي داشتن پوشش هاي تنگ رخ مي دهد و در فشار بودن پوست بدن مي تواند در طولاني مدت حساسيت پوست را به دنبال داشته باشد. گفتني است برخي لباس ها نيز داراي ترکيبات سربي بوده و مسموميت با سرب را به دنبال خواهد داشت.

پوشش لباس هاي تنگ مانع تعريق آزادانه آب بدن شده به کانوني براي بروز بيماري هاي پوستي وتبديل مي شود. همينطور وجود زخم ها و تاول ها در بدن در صورت قرار گرفتن در مجاورت با هوا درمان مي شود و زودتر به حالت عادي خود باز مي گردند، در حالي که بسته به شدت تنگي لباس هايي که روزانه بر تن مي کنيم عفونت ها را در بدن رشد مي دهيم.لباس تنگ در کوتاه مدت تظاهراتي از خود بروز نمي دهد اما در دراز مدت با گرفتن آزادي ميداني بدن شواهد خود را نشان مي دهد.

هنگامي که به ناخن لاک زده مي شود تبادلات غذايي ناخن قطع مي شود؛ زيرا سلول هاي ناخن نيازمند اکسيژن است؛ که همين روندنيز با پوشش لباس هاي تنگ دچار مشکلمي شود. پوشش؛ حس را محدود مي کند آنچنانکه دست در داخل دستکش حس اطراف خود را محدودتر درک مي کند.داشتن پوشش هاي تنگ موجب خستگي بدن مي شود.عرق در زير لباس چسبان مي چسبد و سوختگي بدن را به دنبال دارد.

ممکن است اظهار نظرهايي در خصوص وجود ارتباط ميان داشتن پوشش هاي تنگ و بيماري سرطان وجود داشته باشد اما اين موضوع از نظر علمي اثبات نشده است و جاي تحقيق و پژوهش دارد.