عکس‌های پر حاشیه، روایت تکراری جلسات مجلس است.نمایندگانی که در لحظه چرت زدن، شوخی کردن و سلفی گرفتن به وسیله دوربین‌ یک عکاس خبری شکار شدند.

آخرین عکس پرحاشیه را نادرقاضی‌پور، به نام خود ثبت کرده است؛ مراسم گلابی خوران در حاشیه جلسه رأی اعتماد. این نماینده علاقه مند به حاشیه، زمانی که همکارانش در جلسه علنی به بررسی رأی اعتماد وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم می پرداختند، برای دقایقی مجلس را ترک کرد و با چند گلابی به مجلس بازگشت و مشغول خوردن این میوه‌ها پشت میزش شد. این اتفاق از چشم اهالی رسانه و عکاسان خبری دور نماند.

ثبت تصویر نادر قاضی‌پور در هنگام گلابی خوردن، آن هم در جلسه علنی بررسی رأی اعتماد، بازتاب بسیار و البته واکنش‌های منفی در پی داشت. پس از آن بود که خبر آمد، برخی از نمایندگان برای جلوگیری از اتفاقات مشابه از هیئت رئیسه خواسته اند تا زمان حضور عکاس‌های مطبوعاتی در صحن مجلس، محدود شود، خبری که نشان از محدود سازی به دلیل هراس از حاشیه داشت. اما این محدود سازی به بهانه حریم خصوصی نمایندگان و هراس از عکاس‌های حاشیه ساز، اولین بار نیست که به محلی برای اختلاف نظر بین نمایندگان خاص و عکاسان خبری تبدیل شده است. این اتفاق قدمتی به اندازه مجلس هشتم و نهم دارد.

ایده‌پرداز محدودسازی حضور عکاسان در مجلس

مهدی کوچک زاده چهره تندروی مجلس هشتم و نهم، که میانه چندان خوبی هم با خبرنگارها نداشت، سنگ بنای این محدود سازی را گذاشت. او در دهم خرداد سال 90، یعنی درست زمانی که یکسال به پایان فعالیت مجلس هشتم زمان مانده بود، طرحی را که حاصل ایده پردازی خاص خودش بود را به مجلس آورد؛ طرح دوفوریتی برای محدود کردن عکاسان و خبرنگاران مجلس. کوچک زاده به دنبال این بود که با این طرح دوفوریتی، یک تبصره به ماده ۵ آیین‌نامه داخلی مجلس اضافه کند و براساس آن «تصویربرداری اعم از فیلمبرداری و عکسبرداری از جلسات مجلس تنها در ۱۵ دقیقه شروع جلسات علنی» اجازه حضور داشته باشند. از نظر کوچک زاده«برخی تصاویر در رسانه‌ها به‌عنوان فعالیت مجلس منتشر می‌شود که باعث وهن مجلس است» و او حتی برای اثبات ادعایش در آن جلسه، تصاویری که نمایندگان را در حالت خواب و شوخی‌های خاص ثبت شده بود، را در مانیتور مجلس به نمایش گذاشت که موجب اعتراض برخی از همکارانش هم شد. هرچند دو فوریت این طرح رأی نیاورد اما جرقه های یک نگاه غلط را ایجاد کرد و آتش حاصل از این ایده پردازی حتی در مجلس نهم هم دامان نمایندگان را گرفت.

دست به یقه شدن مجلس نهم با عکاسان

عکس‌های حاشیه‌ای مجلس، آنقدر بر گرده نمایندگان سنگینی می‌کرد که حتی مجلس نهم هم برای حل این مشکل وارد گود شد. طرحی که کوچک زاده در مجلس هشتم کلید زده بود، سرانجام به صورت یک فوریتی به مجلس نهم رسید، تا خیال «مرد همیشه عصبانی مجلس»، راحت شود. این بار کوچک زاده برای پیگیری خواسته اش تنها نبود، افرادی همچون رسایی در تیم کوچک زاده و در مقابل اهالی رسانه جایگیری کرده بودند.

کوچک زاده برای دستیابی به خواسته اش از هیچ تلاشی حتی نامگذاری خبرنگار‌ها تحت عنوان«هرزه نگار» کوتاهی نکرد. رسایی هم در آن روزها برای آنکه حقانیت این طرح را اثبات کند، مدعی شده بود که «این عکس‌ها به رقبای نمایندگان فروخته می‌شود».

اما سرانجام پیشنهاد یک نماینده در آن جلسه راهگشا شد. جبار کوچکی‌نژاد نماینده ای بود که پیشنهاد حذف قید زمان برای حضور عکاس‌ها در مجلس را مطرح کرد و در نهایت با حمایت چهره ‌های فرهنگی مجلس نهم، بیژن نوباوه که معتقد بود« با محدود کردن عکاسان و فیلمبرداران نمی‌توان حفظ حریم خصوصی نمایندگان را تضمین کرد»، این پرونده در مجلس نهم بسته شد.

البته ناگفته نماند که در آن زمان نادر قاضی‌پور جزو معدود چهره هایی بود که با کلیات این طرح مخالفت کرد. در واقع نماینده ارومیه در آن زمان، بر نبود حریم خصوصی نمایندگان در مجلس بیشتر از این روزها اعتقاد داشت.

خانه ملت یا خانه نمایندگان؟

تأکید نمایندگان بر حریم خصوصی و همچنین نشانه گرفتن عکاسان خبری به عنوان عامل حاشیه ساز در مجلس، دلایل مختلفی را در خود نهفته دارد، اما شاید بتوان مهمترین دلیل را اشتباه نمایندگان در تفاوت میان خانه ملت و خانه نمایندگان دانست. در واقع نمایندگانی که مجلس را به عنوان محلی برای شوخی‌های خاص، چرت زدن، میوه خوردن و... انتخاب می‌کنند، فراموش کرده اند که ساختمان سبز مجلس، خانه ملت است نه خانه نمایندگان!