یک عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: محور اقتصادی اصفهان باید به جای صنعت، بخش خدمات کشاورزی باشد چراکه کشاورزی در اصفهان عامل پوشش گیاهی، امنیت غذایی و جلوگیری از فرسایش خاک است.

احمد خاتون آبادی افزود: اگر به منابع آب کشور نگاهی ملی و نه نگاه استانی می‌شد و حوضه‌های آبریز استانی یکپارچه دیده می‌شدند و حیات رودخانه‌ها قبل از بارگذاری‌های سنگین صنعتی و کشاورزی در اولویت قرار می‌گرفت، امروز زاینده رود را چنین خشک و بی رمق تجربه نمی‌کردیم. وی ادامه داد: در کشورهای پر آب جهان عمدتاً به بحث آب علاوه بر جنبه‌های سود و زیان و بازدهی، به شکل سرمایه گذاری و از جنبه‌های اقتصادی هم نگاه می‌کنند، اما در منطقه خاورمیانه و فلات مرکزی ایران اشتباهی که سرمایه گذاران اقتصادی و دولتی داشتند این بود که فرض کردند منابع آبی در این منطقه بی انتهاست و به این نتیجه رسیدند که هر بارگذاری می‌تواند رخ بدهد.

خاتون آبادی تأکید کرد: در مناطق خشک، منابع آب محدود بوده و توسعه اقتصادی می بایست متوازن با منابع آب باشد، در اصفهان این اتفاق نیافتاده و به ویژه اول دهه‌های گذشته از زمان تأسیس ذوب آهن این نگاه وجود داشته که زاینده رود دائمی است و به طور تزایدی سرمایه گذاری‌های اقتصادی و صنعتی و توسعه‌ای ناپایدار پشت سر هم به سرانجام رسیده اند و نتیجه آن زاینده رودی شد که امروز کسی رغبت به دیدن آن ندارد.

وی با بیان اینکه سرمایه گذاران در اصفهان باید الگوی توسعه‌ای را بیش از ظرفیت آب و منابع آبی در نظر بگیرند، گفت: امروز آنچه برای اصفهان رخ داده این است که صنایع با مصارف ملی در این استان در حال کار هستند و آب استان نیز به مناطق دیگر فرستاده می‌شود و براساس پیش بینی‌ها اصفهان در پنج سال آینده شهری نیست که گردشگر داشته باشد، زیرا تمام آثار باستانی در این شهر وابسته به آب‌های زیرزمینی و آب‌های زیرزمینی وابسته به زاینده رود است و به این صورت ابنیه تاریخی نشست خواهند کرد.

وی خاطر نشان كرد: برای جلوگیری از مشکلات مطرح شده که خیلی دور هم نیستند باید 170 میلیون متر مکعب حقابه سالانه که توسط وزارت نیرو تعیین شده به این تالاب برسد.

وی گفت: اگر با همین وضع پیش برویم و صنایعی كه مناسب اقلیم شکننده اصفهان نیستند مدام افزایش یابند و جمعیت و افزایش آن با وضعیت فعلی پیش برود منابع آب سطحی و زیرزمینی هم دیگر کاری از دستشان بر نمی‌آید.