نصف جهان: همايش «ضرورت‌هاي دستيابي به توسعه پايدار با ارائه مدل‌ها و نمونه‌هاي بين‌المللي» به همّت دبيرخانه نشريه اتاق بازرگاني، صنايع، معادن و کشاورزي اصفهان با حضور فعالان اقتصادي، اساتيد و... در تالار همايش‌هاي اتاق بازرگاني، صنايع، معادن و کشاورزي اصفهان برگزار شد.

در ابتداي اين همايش سردبير نشريه اتاق بازرگاني، صنايع، معادن و کشاورزي اصفهان توسعه پايدار را از مباحث جديد در جهان دانست و گفت: توسعه و توسعه پايدار با يکديگر تفاوت دارد. در توسعه، کليه مؤلفه‌هاي اقتصادي و زيرساخت‌ها مهيا بوده و به جاي يک کارخانه، ده‌ها کارخانه ايجاد مي‌شود، درآمد سرانه افزايش مي‌يابد و اقتصاد شکوفا مي‌شود اما زماني مي‌رسد که ديگر شهر قابل زندگي نبوده و روند پيشرفت در شهر يا استان، متوقف مي‌شود. اما در توسعه پايدار، شهر دائماً رشد مي‌کند به گونه‌اي که هوا آلوده نخواهد شد، به منابع آبي لطمه نمي‌خورد و اگر کارخانه‌اي توسعه يافت بقيه مسائل آن هم در نظر گرفته مي‌شود و در حقيقت توسعه متوازن در تمام ابعاد صورت مي‌پذيرد و در نتيجه با بن‌بست مواجه نخواهيم شد.

مصطفي رناسي، نايب رئيس اتاق بازرگاني، صنايع، معادن و کشاورزي اصفهان همچنين اظهار اميدواري کرد اين همايش بتواند رهاوردهاي بسيار مطلوبي براي شرکت‌کنندگان به ارمغان داشته باشد.

***

در ادامه اين همايش استاد دانشگاه Southern Gross استراليا و مشاور بين‌المللي توسعه پايدار سازمان‌ها و صنايع مختلف به عنوان سخنران کليدي اين همايش گفت: براي اولين بار به ايران و اصفهان سفر کرده‌ام و ديد بسيار مثبتي نسبت به جمهوري اسلامي ايران دارم.

پروفسور «کامرون کيث ريچاردز» افزود: در اين همايش سعي دارم تا ايده‌هايي که مي‌تواند در مورد پياده‌سازي توسعه پايدار مؤثر باشد را بيان کنم. وي با بيان اينکه امروز جهان با مشکلات بزرگي روبه‌رو است گفت: براي حل بسياري از مشکلات بايد راهکار و راه حل پيدا کرد و نااميد نبود، بنابراين من در اين راستا، بسيار خوشبين هستم.

اين استاد دانشگاه استراليا، يکي از کليدهاي عوامل توسعه پايدار را انعطاف‌پذيري دانست و افزود: براي پيشرفت بايد عادت‌هاي بد کسب و کار را شکسته و در کارکنان عادت‌هاي جديد ايجاد کرد.

ريچاردز در تعريف توسعه پايدار اظهار داشت: توسعه پايدار آن است که احتياجات روز را بدون به خطر انداختن نياز آيندگان برطرف کرده و براي نسل‌هاي آينده مدنظر باشد که اين يک بهبود مداوم است. اين در حالي است که هنوز هيچ کشوري نمي‌تواند دستيابي به توسعه پايدار را ادعا کند.

وي ادامه داد: مدل‌ها و پروژه‌هاي بسياري را در کشورهاي مختلف براي دستيابي به توسعه پايدار اجرا کرده‌ام. از جمله در فيليپين پروژه اي براي توسعه پايدار اجرا کردم که موفق هم بود چرا که مدل‌هاي قابل توجيه براي توسعه پايدار داشتيم.

مشاور بين‌المللي سازمان‌ها و صنايع درخصوص توسعه پايدار گفت: براي اجراي توسعه پايدار، همه بايد کمک کنند تا تصميمات صحيح اتخاذ شود و در مدل‌هاي اجرا شده اگر مسائل اجتماعي، اقتصادي و محيط زيست يکپارچه ديده نشوند به نتيجه نمي‌رسند چرا که بر يکديگر اثرگذارند.

وي خاطرنشان کرد: مديران صنعتي، مردم و دولت بايد با هم مشارکت داشته باشند که اگر بين ذينفعان توافق نباشد هيچ پروژه‌اي پيش نمي‌رود و ديدگاه‌ها، مديريت دانش، وقف با محيط و... بايد يکي شوند، تا بتوان به توافق نهايي رسيد.

پروفسور ريچاردز از اجراي پروژه‌اي در زمينه آب در مالزي خبر داد و افزود: کشور مالزي با معضل آب روبرو بود و زيرساخت‌ها هم خوب نبود و ما با اجراي پروژه‌اي سعي کرديم تا مردم درخصوص آب با يک زبان يعني صرفه‌جويي در خصوص آب سخن بگويند. از سوي ديگر با تغيير نگاه دولت در زمينه سياستگذاري آب طي پروژه‌اي کوچک بهره‌گيري شد و با ترويج فرهنگ گفتگو بين افراد و تجميع منافع از طريق گفتمان، به يک راه‌حل ناب رسيديم. البته تکنيک پايدار مثلاً براي حل مشکل آب در يک کشور، با کشور ديگر متفاوت بوده و شايد اجرايي نباشد. بنابراين هر کشور با توجه به موقعيت، خود بهتر مي‌تواند در مورد مسائل و مشکلات، تصميم‌گيري کند.

وي خاطرنشان کرد: امروز توسعه پايدار در حوزه هر سازمان، بايد بتواند راه‌حل‌هاي خود را درون سازمان خود خلق کند و راه‌حل‌هاي وارداتي در سازمان، روزبه‌روز اندام‌هاي سازمان را تحليل مي‌برد و در مدل توسعه پايدار، مديريت بيشتر از کارکنان بايد مسائل را فرا گرفته و واقعيت‌هاي سازمان را از لايه‌هاي پاييني گوش کند و تفکر سيستمي، مهمترين رکن يک سازمان فراگيرنده و يادگيرنده است.

ريچاردز در ادامه افزود: توسعه پايدار در جهان هيچگاه به صورت کشوري اجرانشده و بيشتر، از شهرها شروع شده و از شهر به کشور تسري مي‌يابد.

استاد دانشگاه استراليا گفت: در يک حرکت خودجوش با احساس مسئوليت‌پذيري بايد به منافع ذينفعان انديشيد و پاسخگو بود و ذينفعان نيز بايد براي پيشرفت سازمان‌ها انديشه کنند و بين تشويق رتبه کارکنان در سازمان بايد تعادل ايجاد شود که در غير اين صورت کاربردي نخواهد داشت.

وي اذعان کرد: در توسعه پايدار، رهبري سازمان بايد داراي تعهد بوده و ابتدا از خود آغاز نماييم.

ريچاردز افزود: عليرغم اينکه توسعه پايدار چندان مشکل نيست اما در کوتاه‌مدت نمي‌توان به آن دست يافت و ما نيازمند رهبري سازماني مسئولانه براي جمع‌بندي مسائل و به نتيجه رسيدن آنها هستيم تا اثربخشي داشته و به اهداف دست يابيم.

در پايان اين همايش، پروفسور ريچاردز به سئوالات شرکت‌کنندگان در زمينه‌هاي مختلف توسعه پايدار پاسخ گفت.