آفتاب نیوز: «توماس اردبرینک» خبرنگار روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی اشاره می کند که ایران پس از چند دهه این موضوع را پذیرفته که مشکلی به نام معتادان به مشروبات الکلی که از آنان تحت عنوان «الکلی» ها یاد می شود وجود دارد. او به سراغ فعالان انجمن الکلی های ناشناس رفته است.

در گزارش این خبرنگار آمده: «ناصر» یک راننده تاکسی است که سه سال با این انجمن همکاری دارد. «مهدی» نیز یک الکلی دیگر بوده که با همکاری با این انجمن در حال حاضر در ۳۶ سالگی می گوید که مصرف نوشیدنی الکلی را در نهایت کنار گذاشته است. با وجود سن کمی که دارد موهایش به صورت زودرس خاکستری شده اند. در سال های اخیر در ایران دولت برای اولین بار گام هایی را اتخاذ کرده تا برای مسئله و مشکل مبتلایان به مصرف دائمی مشروبات الکلی چاره اندیشی کند. این اولین باری است که دولت اذعان می کند که چنین مشکلی در ایران که از سال ۱۹۷۹ میلادی و از زمان پیروزی انقلاب به آن سو فروش و مصرف مشروبات الکلی ممنوع اعلام شده وجود دارد.

از سال ۲۰۱۵ میلادی وزارت بهداشت، مراکزی را برای معالجه بیماران الکلی در نظر گرفت. ده ها کلینیک خصوصی نیز ایجاد شده اند. دولت همچنین یک شبکه بزرگ و رو به رشد برای شناسایی بیماران الکلی ایجاد کرده است که در آمریکا نیز مدل مشابهی وجود دارد.

مهدی که کارشناس مسائل رایانه ای است نمی خواهد نام واقعی و کاملش فاش شود. او می گوید قدمی بزرگ را برای ترک مشروبات الکلی برداشته در حالی که در اغلب اوقات مست بوده است. دولت ایران حتی برنامه هایی را برای هشدار دادن به ایرانیان به منظور عدم رانندگی در هنگام مصرف بالای مشروبات الکلی تهیه دیده چیزی که هرگز در گذشته نمی توانست روی دهد. در کنار جاده های منتهی به دریای خزر نصب بیلبورد هشدار دهنده که در آن یک بطری ویسکی در کنار خودروهای سقوط کرده است بسیاری را شگفت زده کرده است. پلیس ایران رویدادهای رسانه ای از جمله امحای هزاران بطری و قوطی مشروب مصادره شده از قاچاقچیان را بازتاب می دهد. اما اکنون مشکل وجود معضل مصرف بالای مشروبات الکلی از سوی پلیس هم به رسمیت شناخته شده است چیزی که پیش از این سابقه نداشت.

این روزنامه در ادامه اشاره می کند که این موضوع یکی از دستاوردهای پیروزی روحانی در انتخابات سال ۲۰۱۳ میلادی به این سو بوده است و می نویسد:او و دولتش تلاش کردند تا واقعیت ها را به مقام های ارشد یادآور شوند واقعیت هایی که تا پیش از این به دلیل نگاه غالباً ایدئولوژیک نادیده گرفته می شدند و یا انکار می شدند. افتتاح کلینیک های درمان بیماران الکلی نشان از تغییرات اجتماعی در ایران دارد: به طور بی سر و صدا دولت الکلی ها را شناسایی می کند و تحت رصد و مراقبت قرار می دهد. آمارها نشان می دهند که تقریباً ۱۰ درصد از ایرانیان مشروبات الکلی مصرف می کنند. برای برخی در میان طبقات متوسط شهری ایران نوشیدن مشروبات امری معمول است مانند ساکنان کشورهای غربی. رسانه های خبری ایران گزارش می دهند که این طیف حتی سنگین تر از روس ها و آلمانی ها مشروب می نوشند.

خبرنگار نیویورک تایمز در ادامه می نویسد:یک دلیل آن نسبتاً ساده بودن دسترسی به مشروبات الکلی با یک تماس تلفنی است. معامله گران کالاهای خود را از طریق شبکه توزیع غیر قانونی و قاچاقچیانی که از عراق به ایران مشروب قاچاقی می آورند تأمین می کنند...با این حال، نامرغوب بودن کیفیت مشروبات الکلی در ایران یک مشکل اساسی است. ده ها تن از افراد پس از مصرف این مشروبات حتی جان باخته اند. در سال ۲۰۱۳ میلادی ۱۳۵ نفر به دلیل کیفیت پایین مشروبات الکلی جان خود را از دست دادند.

مهدی می گوید که مشکلات اقتصادی عامل و انگیزه اصلی او برای الکلی شدن بود او می گوید:«اقتصاد در ایران خوب نیست. هر زمان احساس فشار می کردم یک بطری می گرفتم و آن را می نوشیدم.»