برای ششمین سال باز هم مرگ و میر به سراغ مزارع پرورش میگوی چابهار آمد؛ مرگ و میری که چهار دلیل متفاوت از بیماری «ویبریو»، «کمبود اکسیژن و رشد جلبک»، «غذای نامناسب و گرسنه ماندن میگوها» تا «بیماری کهن لکه سفید» برای آن مطرح می‌شود و دیگر تناقض قابل توجه در این میان، میزان درگیری مزارع و استخرهاست که از سوی مسئولان در دو سه استخر و از سوی پرورش‌دهندگان بیش از ۷۰ استخر عنوان می‌شود!

طی ماه گذشته تلفاتی در مزارع پرورشی میگوی گواتر چابهار اتفاق افتاده است که کم و کیف آن از نظر مسئولان و پرورش دهندگان فاصله فاحش و معناداری دارد چراکه به گفته مدیرکل آبزی‌پروری شیلات، این تلفات فقط در یک استخر اتفاق افتاده و ناشی از کمبود آب و اکسیژن و رشد جلبک بوده است. اما طبق گفته رئیس اداره کل شیلات استان مرگ و میر در دو سه مزرعه رخ داده و ناشی از عدم مدیریت پرورش‌دهندگان بوده است. در این میان دامپزشکی نظر دیگری دارد و اعلام کرده که دلیل بروز تلفات یک درصدی به دلیل مناسب نبودن غذای میگو بوده که سایز مناسبی نداشته و سبب شده میگو از آن استفاده نکند و گرسنه بماند.

اما پرده دوم این داستان دقیقاً اظهارات پرورش دهندگانی است که در نقطه مقابل صحبت‌ها و ادعاهای مسئولان قرار دارد. پرورش‌دهندگان معتقدند این تلفات جمعی ناشی از بیماری است و اگر به سوء مدیریت آنها برمی‌گشت ۷۰ استخر و چندین مزرعه و چندین پرورش‌دهنده خسارت نمی دیدند. به گفته پرورش‌دهندگانی که دچار خسارت شده‌اند «مسئولان دامپزشکی با لبخند بیماری را تأیید و شفاهی به بیماری "ویبریو" اعتراف کرده‌اند» و از سوی دیگر طبق مذاکره با کارشناسان خارجی و ارسال عکس میگوهای تلف شده و علائم آنها، کارشناسان تشخیص داده‌اند که بیماری عامل مرگ و میر میگوها بوده است. همچنین تولیدکنندگان مدعی هستند که مسئولان برای اینکه خسارت ندهند و ضد تبلیغ برای سرمایه‌گذاری در منطقه نباشد بیماری را پنهان می‌کنند.