عصر ايران: حزب مؤتلفه اسلامي را مي‌شود قديمي ترين حزب جمهوري اسلامي دانست. تقريباً به جز سال‌هايي که حزب جمهوري اسلامي در رأس کار قرار داشت و مؤتلفه‌اي‌ها در آن ادغام شده بودند، اعضاي مؤتلفه به نام مؤتلفه در صحنه سياسي ايران حضور داشتند.

مرتضي مطهري، سيدمحمد بهشتي، سيدعلي اندرزگو، محمدجواد باهنر، حبيب‌ا... عسگراولادي، حسن عباس‌پور، اسدا... بادامچيان، محمدنبي حبيبي، علاءالدين ميرمحمدصادقي، سيدمصطفي ميرسليم، جعفر شجوني، حسن غفوري‌فرد و محسن رفيقدوست از مهمترين مؤتلفه‌اي‌هاي تاريخ سياست ايران بوده و هستند.

مؤتلفه اسلامي در اين سال‌ها تلاش کرده است از خود يک چهره حزبي نشان دهد. سياستمداراني که تمام تصميمات خود را بر اساس تصميم حزب مي‌گيرند. شايد در حرف اينگونه باشد اما در عمل مؤتلفه‌اي‌ها به ويژه اعضاي قديمي تر اين جريان هميشه ساز ناکوک زده‌اند و رفتاري غير حزبي داشته‌اند. آخرين نمونه آن مصطفي ميرسليم و داستان نامزدي اوست. حزب مؤتلفه تصميم مي‌گيرد در انتخابات رياست جمهوري سال 96 نامزد داشته باشد. بر اساس همين تصميم ميرسليم نامزد انتخابات رياست جمهوري شد.

در روزهاي آخر انتخابات در حالي که مير سليم خواهان حضور در انتخابات بود، مؤتلفه‌اي‌ها يعني نبي حبيبي، بادامچيان و توکلي بينا تصميم مي‌گيرند نامزد مؤتلفه به نفع نامزد نهايي اصولگرايان يعني سيد ابراهيم رئيسي کنار برود. اين تصميم، تصميم حزب نبود و بلکه تصميم سه زعيم مؤتلفه بود.

سه عضو ارشد مؤتلفه تصميم مي‌گيرند بدون برگزاري جلسه شوراي مرکزي بيانيه صادر کنند و از نامزد غير مؤتلفه‌اي حمايت کنند. رفتاري که کاملاً غير حزبي بود. ميرسليم در انتخابات ماند و آنگونه که از شواهد پيداست دلخوري نيز ميان آنها بعد از انتخابات پابرجاست.

اين رفتار در انتخابات مجلس دهم نيز قابل مشاهده بود. حزب مؤتلفه تصميم گرفت بر اساس سازوکار وحدت عمل کند و نامزدهاي اين حزب در وحدت حل شوند. فهرست اصولگرايان سه مؤتلفه‌اي داشت و اين باعث شد ديگر اعضاي اين حزب مانند حسن غفوري فرد تصميم بگيرند از طريق فهرست ديگري وارد صحنه رقابت شوند.

اين رفتار نشان مي‌دهد که ديگر نمي‌شود از مؤتلفه انتظار رفتار حزبي داشت. نه حضور در صحنه‌هاي سياسي حزبي است و نه کنار کشيدن از آن. واقعاً اگر حزبي قدرتمند بود بايد با کساني که رفتار غيرحزبي داشتند برخورد حزبي مي‌شد.

به طور مثال اگر رفتار نبي حبيبي، بادامچيان و ميرسليم غير حزبي بوده است شوراي مرکزي اين حزب بايد با آنها برخورد حزبي مي‌کرد. شاهد هستيم آنها رفتار غير حزبي انجام دادند و در رده‌هاي بالاي حزب هم باقي مانده‌اند.

در حزب جمهوري اسلامي سيد حسن آيت تصميم مي‌گيرد به ميرحسين موسوي به عنوان وزير خارجه رأي ندهد در حالي که ميرحسين نامزد اين جريان بود. آيت‌ا...بهشتي خطاب به آيت مي‌گويد اگر رأي مخالف بدهد به دليل رفتار غير حزبي از جمهوري اسلامي اخراج خواهد شد. البته با شهادت دکتر بهشتي اين ماجرا به فراموشي سپرده شد.

از حزب مؤتلفه تنها نامي باقي مانده است و شايد ديگر نمي‌شود از آنها انتظار رفتار حزبي داشت. به نظر مي‌رسد مؤتلفه به پايان خط خود رسيده است.