محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه کشورمان در مقاله اي که اخيراً نشريه آمريکايي «آتلانتيک» منتشر کرده به تشريح ديدگاه هاي جمهوري اسلامي ايران در زمينه هاي مختلف منطقه اي و بين المللي پرداخته است. در بخشي از اين مقاله به موضوعي اشاره شده که تا کنون کمتر به آن پرداخته شده بود. اين بخش را بخوانيد:

جنگ هشت ساله صدام عليه ايران هيچ نتيجه اي جز مرگ و خرابي نداشت، از جمله اولين استفاده ميداني از تسليحات شيميايي بعد از جنگ جهاني اول- توسط صدام عليه سربازان و شهروندان ايراني- که با سکوت کرکننده جامعه جهاني همراه بود.

ما ايراني ها، به جرم اينکه جرأت داشتيم و رهايي مان را از استبداد داخلي و سلطه خارجي اعلام کرديم، مورد تنبيه قرار گرفتيم و حتي از تسليحات اوليه دفاعي محروم شديم؛ حتي زماني که شهر هاي ما در ميان هلهله و شادي همسايگان عربمان موشکباران مي شد. يکي ازاين همسايه ها کويت بود که يکي از حاميان اصلي صدام در جنگ با ايران محسوب مي شد و به وي در فروش نفتش کمک مي کرد. با اين حال مدت کوتاهي بعد از جنگ، کويت خودش قرباني جاه طلبي هاي صدام قرار گرفت و به آن حمله شد.

با وجود اين، ما تصميم به حمايت از حاکميت کويت در جهت حفظ صلح و ثبات منطقه اي گرفتيم، آن هم زماني که صدام پيشنهاد شراکت در غنايمش را به ما داده بود و حتي جنگنده هايش را در ظاهر براي حفاظت و در واقع براي تطميع ما به همراهي با خودش به ايران فرستاده بود.

رهبري ايران به طور قاطع و عليرغم دشمني پيدا و پنهان برخي دولت هاي خليج فارس از زمان انقلاب، اين پيشنهاد وسوسه انگيز را رد کرد. ما ترجيح داديم همسايگانمان در خليج فارس کشورهايي پايدار، برقرار و مستقل بمانند تا اينکه رضايتي کوتاه مدت از مشاهده اينکه آنها به سزاي اعمالشان رسيده اند، به دست آوريم.