نصف جهان: روبات‌ها، پهپادها و دیگر اختراعات بشر، چگونه هنگام وقوع بلایای طبیعی به کمک ما می‌آیند.

آمریکای شمالی، منطقه‌ای زلزله خیز و طوفان خیز است. آسیای جنوبی نیز زمین پرلرزشی دارد و قحطی نیز در آفریقا رواج دارد. تغییرات جوی و آب و هوا در سال 2017 تقریبا روی همه قاره‌ها تأثیر گذاشته است. از سال 1970، تعداد بلایای طبیعی در سرتاسر جهان بیش از چهار برابر شده و به 400 عدد در سال رسیده است.

بلایای طبیعی دلیل آوارگی میلیون‌ها نفر و ویرانی بسیاری از زیرساخت‌های حیاتی می‌شود.

با وجود اینکه هنوز هم یک راه کار سریع و ساده بری مدیریت بحران هنگام وقوع بلایای طبیعی وجود ندارد، اما فناوری می‌تواند کورسوی امیدی روشن کند.

بعد از زلزله سال 2015 نپال، جستجوگر ناسا که یک دستگاه کوچک چمدان مانند بود، توانست ضربان قلب تعدادی از قربانیان دفن شده زیر آوار را شناسایی کرده و به آنها کمک کند. برخی از دیگر فناوری ‌ها نیز برای پیدا کردن افراد گمشده و یا درخواست کمک از طرف قربانیان، کارآمد بوده است.

برنامهTrilogy Emergency Relief Application (TERA)، شکلی ابتکاری از صلیب سرخ است که به جستجوگرها کمک می‌کند تا گوشی‌های موبایل موجود در تمام منطقه آسیب دیده را شناسایی کنند و از طریق آنها پیغام‌های همگانی مرتبط با مکان‌های امداد و نجات ارسال کند. این برنامه اولین بار در هائیتی توسعه پیدا کرد و بعد به دیگر نقاط دنیا نیز گسترش پیدا کرد.

ثابت شده است که جمعیت رسانه‌‌ای یکی از بهترین ابزارها برای برقراری ارتباط و منبع دریافت اطلاعات حیاتی محسوب می‌شود که بعد از وقوع بلایای طبیعی به کمک مردم می‌آید. پروژه Ushahidi-Haiti توانست با استفاده منابع رسانه‌های اجتماعی، اطلاعات مربوط به جمعیت آسیب دیده در کشور هائیتی را دریافت کند. توییتر نیز در زلزله سال 2011 توانست به شیوه‌ای مشابه در زلزله ناشی از سونامی ژاپن، کمک رسانی انجام دهد.

ابزارهایی مانند MicroMappers هم می‌توانند اطلاعات دریافتی از شبکه‌های اجتماعی را در مواقع وقوع فاجعه، تجزیه و تحلیل کنند و به نوبه خود به حادثه دیدگان کمک کنند. این ابزار با کمک فناوری هوش مصنوعی می‌تواند اطلاعات جمعی رسانه‌های اجتماعی را با اطلاعات جغرافیایی تلفیق کرده و از آنها برای بهره برداری در زمینه کمک به آسیب دیدگان استفاده کند. نقشه‌ها نیز به صورتی تغییر پیدا می‌کنند که تیم‌های امدادی بتوانند آسیب دیده ترین نقاط را سریعاً شناسایی کرده و به کمک مصدومین بشتابند.

سازمان‌های غیردولتی امداد و نجات و خیریه‌ها مانند Télécoms Sans Frontières (TSF) و Vodafone Foundation می‌توانند حین وقوع بلایای طبیعی ابزارهای ارتباطی حیاتی راه اندازی کنند. TSF به خصوص اینکار را در منطقه Caribbean در هنگام وقوع طوفان ایرما انجام داد. آنها تلاش کردند با همکاری با تیم امداد و نجات Vodafone Foundation’s Instant Network تا راه‌های ارتباطی با حادثه دیده‌گان ایجاد کنند.

Vodafone Foundation’s Instant Network یک شبکه موبایلی به خصوص ارائه می‌دهد که یکی از فناوری ‌های کاربردی در زمینه بازیابی راه‌های ارتباطی در زمان وقوع بلایای طبیعی محسوب می‌شود.

این شبکه‌های قابل حمل، همراه با شارژرهای متعدد به نقاط آسیب دیده منتقل می‌شوند.

ربات‌ها و پهپادها در مواقع اورژانسی بعد از وقوع بلایای طبیعی، پتانسیل‌های فراوانی دارند و می‌توانند در مناطق در حال توسعه یافته کمک رسان باشند. ربات‌ها می توانند به قسمت‌های تخریب شده و یا خطرناک وارد شوند و عملیات‌های امداد و نجات را جلوتر بیندازند. پهپادها هم می‌توانند برای ارسال کمک‌های امدادی به مردم و نقاط دور از دسترس به کار بیایند.

تأثیرات این فناوری‌های جدید هنگام وقوع فجایع طبیعی هنوز به طور کامل درک نشده است و قطعاً می‌تواند در آینده به یکی از اساسی‌ترین قسمت‌ عملیات‌های امداد و نجات تبدیل و به کمک دولت ها و سازمان های بین المللی بشردوستانه بیایند.