انصاف نیوز : به رقم‌های زیر دقت کنید: ۲۰۰ میلیارد دلار قرار داد برای توسعه‌ بهداشت و درمان و صنایع نفت و گاز و معدن، ۱۵ میلیارد دلار توسعه‌ صنایع الکترونیک، 110 میلیار دلار فروش آنی سلاح به همراه ۳۵۰ میلیارد دلار قرارداد ده ساله‌ فروش تجهیزات نظامی پیشرفته، دو میلیارد دلار قرارداد فروش موشک و ۱۵ میلیارد دلار فروش جنگنده‌ اف_۱۶، 3/8 میلیارد دلار فروش انواع کشتی و قایق‌های جنگی و هواپیمای نظامی و موشک ضد تانک، پنج میلیارد دلار فروش هواپیما، موشک و تسلیحات سبک.

اینها فقط بخشی از قراردادهایی هستند که «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا تنها طی دو سفر اخیرش به حاشیه‌ خلیج فارس با کشورهای عربستان، امارات، بحرین، کویت و قطر امضا کرده است. تماماً در حوزه‌ صنایعِ به شدت پر سود نظامی و الکترونیک و صد البته نفت.

جمع ارقام بالا حدود ۶۸۵ میلیار دلار است و اینها البته قراردادهایی هستند که با یک سرچ ساده در گوگل می‌توانید از آنها مطلع شوید و اینها جداست از قراردادها با سایر کشورهای جهان و یا حتی سایر قراردادها با همین کشورهای پرنفت و پول که قرار نیست امثال ما با سرچ کردن در گوگل از آن مطلع شویم.

در دوران پسا برجام و با رفع تحریم‌های مالی و روند افزایش صادرات نفت ایران و با احتساب صادرات روزانه سه میلیون بشکه نفت ۴۵ دلاری، کل درآمد نفت ایران در سال ۹۵ به رقمی حدود ۴۹ میلیارد دلار بالغ می‌شود. دوباره ارقام را بخوانیم، کل صادرات نفت ایران در دوران پسابرجام و با افزایش صادرات و پس گرفتن سهم‌مان از بازار نفت و اوپک می‌شود حدود ۵۰ میلیارد دلار. یعنی ترامپ به اندازه‌ درآمد ۱۳ سال نفت ایران فقط طی دو مسافرت به چند کشور همسایه تجهیزات پر سود فروخته است!

هنوز هم می‌توان برای خوب ندانستن تاریخ و جغرافیا سرزنشش کرد؟

از بین سیاستمداران آمریکا اولین بار «کلینتون» مسئله‌ گرمایش زمین را به عنوان یک بحران مطرح کرد. رئیس جمهور جمهوریخواه پس از او «جرج بوش» زیر بار فشارهای داخلی و خارجی برای امضای قرارداد «کیوتو» نرفت و تلاش کرد اساساً مسئله‌ گرمایش زمین و ارتباطش با انتشار گازهای گلخانه‌ای را رد کند. «باراک اوباما» پس از جرج بوش آمد و این بار رئیس جمهور دموکرات کاخ سفید به صداهای بیرون از کاخ و لابی‌های قدرتمند نفت و زغال سنگ گوش داد و قرارداد «پاریس» را امضا کرد. آمریکا در کنار چین به عنوان بزرگ ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای متعهد شدند بیشتر از سایر کشورها در روند توسعه‌ انرژی‌های پاک سرمایه گذاری کنند و حتی متعهد شدند برای توانمندسازی سایر کشورهای جهان برای توسعه‌ استفاده از انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر کمک کنند.

ترامپ با شعار حمایت از کارگران صنعت فرسوده و کم بازده‌ زغال سنگ و با حمایت لابی‌های قدرتمند صاحبان صنایع نفت و گاز و زغال سنگ آمد و طی یک سخنرانی بی باکانه خروج از پیمان بزرگ پاریس را اعلان کرد. از رهبران سیاسی جهان و صاحب فیسبوک گرفته تا روشنفکران جهان و کاربران فیسبوک این کار را فاجعه‌بار و دیوانه‌وار توصیف کردند اما ترامپ دیگر قرار نبود صدها میلیارد دلار را صرف توسعه‌ انرژی‌های پاک کند و حتی بدتر از آن به کشورهای ضعیف‌تر حاتم بخشی کند. نکته‌ مهمتری که ترامپ و لابی‌های همراهش خوب می‌دانستند این بود که دیگر قرار نیست بازار جهانی زغال سنگ را به رقبای سنتی‌شان چین و هند واگذارند و در عوض از سانتیگرادهای بی‌ارزش دمای کره زمین مراقبت کنند. در این بین کارگران صنایع قدیمی زغال سنگ هم به سرکارهای ناامن‌شان بازگشتند و خب هر سیاستمداری می‌داند این یعنی حداقل چند کرسی بیشتر در مجلس و سنا برای خودی‌ها و یا حتی ذخیره‌ رأی برای دوره‌ بعدی انتخابات.

ترامپ از قرارداد تجارت آزاد اقیانوس آرام (ترانس پاسیفیک) هم خارج شد. دیگر قرار نیست کشورهای صنعتی دیگری چون آلمان و ژاپن کالاهای صنعتی‌شان را با هزینه‌ گمرکی کم به آمریکا صادر کنند. ترامپ وعده داده مالیات‌ها را تا ۷۵ درصد کاهش می‌دهد و البته برای شرکت‌هایی که خارج از آمریکا سرمایه‌گذاری کنند جریمه وضع می‌کند و اینها همه یعنی یک تلاش کلاسیک برای مثبت نگهداشتن تراز تجاری.

نرخ اشتغال در دوران ترامپ از ۸۱ درصد به ۸۴/۵ درصد رشد کرده است. بر خلاف برخی پیش بینی‌ها، تورم از حدود ۲/۸ به زیر ۲ درصد کاهش یافته است. کسری تجاری از سال آخر ریاست اوباما کمی بهتر شده است و ادعا دارد که می‌تواند رشد تولید ناخالص را به ۵ درصد برساند.

شاید بگویید این رشدهای اقتصادی موقتی هستند و در نهایت برای مردم آمریکا و «تمام جهان» خطرناک و مضر خواهند بود. باید بگوییم اول اینکه آن بخش «تمام جهان» که اصلاً اهمیتی ندارد و ترامپ و هم فکرانش هم بارها صراحتاً نظرشان را راجع به «تمام جهان» اعلان کرده‌اند. او اکنون رئیس جمهور کشوری است که می‌تواند با شش هزار و 700 کلاهک هسته‌ای‌اش چندین بار «تمام جهان» را نابود کند.

در خبرها آمده بود ترامپ در یک مصاحبه گفته برایش مهم نیست دیگران او را دیوانه خطاب کنند. همه‌ ما خوب می‌دانیم ترامپ یک قهرمان است چون قهرمان شدن در کاپیتالیزم دیوانگی می‌خواهد و او امروز قهرمان سرمایه‌داری است. همان سرمایه داری که هیچ نمی‌فهمد به جز بازار و تراز مثبت تجاری.