حسين شريعتمداري ديروز در روزنامه «کيهان» نوشت: خبري که در اين نوشته به آن ‌اشاره مي‌شود فقط يک نمونه از صدها نمونه مشابه ديگر است که طي چند سال گذشته شاهد آن بوده‌ايم، بنابراين براي پي‌بردن به عمق فاجعه نمي‌توان تنها روي نمونه مورد ‌اشاره متوقف شد بلکه نتيجه را بايد در حاصلضرب خسارت‌بار اين نمونه در صدها نمونه مشابه ديگر جستجوکرد.

بعد از انتشار خبر ورود چند هزار خودرو با کارت‌هاي بازرگاني تقلبي که 600 دستگاه آن از نوع بنز و پورشه بوده است و اطلاع از واردات هزاران کانتينر کالاي لوکس ديگر که از همين طريق وارد کشور شده است با يکي از مسئولان گمرک تماس گرفته و به گلايه‌اي آميخته با اعتراض پرسيديم؛ چرا به کارت‌هاي بازرگاني اجاره‌اي-بخوانيد تقلبي- اجازه واردات مي‌دهيد؟! ايشان که اصرار داشت نامش فاش نشود در پاسخ گفت: در اين خصوص به وزارت صنعت، معدن و تجارت اعتراض کرديم ولي آقاي... يکي از مديران بلند پايه دولتي- بيرون از وزارت صنعت-تماس گرفته و با عتاب گفت «به شما چه ربطي دارد که در مسائل بيرون از مسئوليت خود دخالت مي‌کنيد»!

متأسفانه بيشترين مشکلات اقتصادي که تعطيلي کارخانجات و مراکز توليد را در پي داشته و دارد و بيکاري بسياري از مردم مظلوم کشورمان و کسادي کسب و کار آنان را باعث شده است ناشي از واردات گسترده و بي‌رويه به صورت قاچاق کالا و يا قاچاق شبه‌قانوني از مبادي رسمي است و البته بايد به اين ناهنجاري خانمانسوز، بسياري از مفاسد اقتصادي ديگر را نيز افزود. به بيان ديگر، مشکل اصلي، دزدهاي داخلي هستند که خود را رفيق قافله جا زده‌اند و چه وصف‌الحال است اين بيت که؛ دشت ما گرگ اگر داشت نمي‌ناليديم/ نيمي از گَلّه ما را سگ چوپان خورده!