۱۷ دی ماه جسد غلامرضا تختی در یکی از اتاق‌های هتل آتلانتیک تهران پیدا و بعد‌ها روایت‌های فراوانی از آخرین ساعت زندگی تختی و پایین آوردن جسدش از پله‌های هتل آتلانتیک تهران منتشر شد. همین روایت ها هتل آتلانتیک را مدت ها سرخط خبرها کرده و آن را تا مرز تعطیلی برده بود. هتلی که برخی می گویند صاحبش دوست تختی و برخی می گویند همدست ساواک بوده است. از تونل های پنهانی پشت هتل که محل ورود مأموران ساواک بوده نیز داستان هایی زیادی وجود دارد.

هتل آتلانتیک حالا به اسم «اطلس» شناخته می شود. اگر به این هتل بروید و بخواهید سراغ صاحب آن را بگیرید، کارمندان می گویند صاحب هتل در سفر است. همه می دانند مراجعان دی ماه که دنبال صاحب هتل هستند، آمده اند تا قصه تختی را روایت کنند. او چندین بار درباره مرگ تختی در این هتل صحبت کرده و حتی تونل های ادعا شده را به خبرنگاران نشان داده است اما توضیحات کسی که در آخرین دقایق با تختی بوده هنوز از ابهامات مرگ تختی کم نکرده است.

«اتاق ۲۳»، اتاقی است که گفته می‌شود تختی در آن خودکشی کرد. حالا نظم شماره بندی اتاق‌های هتل را برهم زدند و برخی می‌گویند آن اتاق برای همیشه بسته شده تا خاطره خودکشی تختی هرگز باز نشود. در هتل هیچ نشانی از تختی نیست و کارمندان در پاسخ به سئوالی در این باره، صدایشان را به حداقل ممکن می‌رسانند.

هزاران عابر پیاده که هر روز از کنار این ساختمان رد می‌شوند، نمی دانند سال ۴۶ پشت یکی از این پنجره ها، غلامرضا تختی آخرین نگاهش را به تهران و زندگی کرده و پس از آن به زندگی پایان داده است. اتفاقی که تنها آن اتاق شاهدش بوده و هنوز راز مرگ او را در خود نگه داشته است.