«نیویورک تایمز» در گزارشی از ارتباط بحران آب و ایجاد بیکاری در کشورهای مختلف گفته است. این روزنامه در گزارش خود نوشت:

نیجریه، سوریه، سومالی و حالا ایران. در هر کدام از این کشورها بحران آب ترکیبی از ناآرامی، مهاجرت وسیع، شورش و یا حتی یک جنگ تمام عیار را به وجود آورده است. در عصر تغییراقلیم، تجربیات این کشورها، درسی برای دیگران است. این ماه مؤسسه منابع جهانی هشدار داد که بحران آب در جهان افزایش پیدا کرده و ۳۳ کشور در خطر روبه رویی با بحران شدید آب تا سال ۲۰۴۰ میلادی هستند.

کم آبی می‌تواند جرقه‌ای باشد برای شروع تظاهرات خیابانی؛ برای مثال در هند وضعیت دسترسی به آب عامل ناآرامی‌های زیادی شده است. همچنین خشکسالی می‌تواند منجر به بهره‌برداری برخی گروه‌هایی تروریستی از آن شود. گروه تروریستی «الشباب» به دنبال کنترل خشک‌ترین مناطق در سومالی است و می‌تواند منجر به مهاجرت مردم از حومه به داخل شهرهای پرجمعیت شود.

ایران آخرین مثال از کشورهایی است که بحران آب منجر به افزایش نارضایتی مردم در آن شده است. این موضوع مخصوصاً در شهرستان‌های کوچک و شهرهایی که از گرم ترین مناطق جهان هستند، صدق می‌کند؛ مزارع خشک شدند، تالاب‌ها به منابع گرد و خاک تبدیل شدند، میلیون‌ها نفر به شهرها مهاجرت کردند و بیکاری به یکی از مهمترین عوامل نارضایتی تبدیل شد. بعد نوبت خشکسالی شد که برای ۱۴ سال طول کشیده است.

به طور کلی بی‌آبی به تنهایی ناآرامی‌هایی که در ایران رخ داد را توضیح نمی‌دهد اما همانطور که «دیوید میشل» یک تحلیلگر گفته است، کمبود آب چه به صورت خشکی در برخی شهرها خودنمایی کند و چه به دلیل گرد و خاک‌های مثلاً ناشی از خشک‌شدن دریاچه ارومیه باشد، یکی از متداول ترین دلایل نارضایتی است.

مانند بسیای از کشورها از هند تا مصر، بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ ایران تصمیم گرفت که در غذا خودکفا شود. این به خودی خود هدف بدی نبود اما همانطور که کاوه مدنی متخصص ایرانی آب و معاون فعلی سازمان محیط زیست می‌گوید، دولت ایران از کشاورزان خواست تا محصولاتی بکارند که به آب زیادی نیاز دارد. دولت گامی فراتر از این هم برداشت به کشاورزان برق رایگان داد و گندم آنها را با قیمت زیادی می‌خرید. این منجر به افزایش کشت گندم و استفاده بیشتر از منابع آب زیرزمینی شد.

حالا ایران یکی از بالاترین سرعت‌های تخلیه آب‌های زیرزمینی را در جهان دارد. بر اساس محاسبات آقای میشل با ادامه این روند تا ۵۰ سال دیگر ۱۲ استان ایران آبخوان‌های خود (سفره‌های زیرزمینی آب) را از دست می‌دهند.

بر اساس اطلاعات دولت ایران، انتظار می‌رود میزان روان آب‌ها در این کشور تا سال ۲۰۳۰، تا ۲۵ درصد کاهش پیدا کند. پیش بینی می‌شود میزان بارندگی هم ۱۰ درصد کاهش پیدا کند و تابستان‌ها گرم تر شوند.

بر اساس تحقیقی که سال ۲۰۱۵ دو محقق دانشگاه ام‌آی‌تی انجام دادند انتظار می‌رود افزایش دما در برخی شهرها در خاورمیانه به حدی برسد که مردم نتوانند در آن مناطق زندگی کنند.

«نیویورک تایمز» در گزارشی از ارتباط بحران آب و ایجاد بیکاری در کشورهای مختلف گفته است. این روزنامه در گزارش خود نوشت:

نیجریه، سوریه، سومالی و حالا ایران. در هر کدام از این کشورها بحران آب ترکیبی از ناآرامی، مهاجرت وسیع، شورش و یا حتی یک جنگ تمام عیار را به وجود آورده است. در عصر تغییراقلیم، تجربیات این کشورها، درسی برای دیگران است. این ماه مؤسسه منابع جهانی هشدار داد که بحران آب در جهان افزایش پیدا کرده و ۳۳ کشور در خطر روبه رویی با بحران شدید آب تا سال ۲۰۴۰ میلادی هستند.

کم آبی می‌تواند جرقه‌ای باشد برای شروع تظاهرات خیابانی؛ برای مثال در هند وضعیت دسترسی به آب عامل ناآرامی‌های زیادی شده است. همچنین خشکسالی می‌تواند منجر به بهره‌برداری برخی گروه‌هایی تروریستی از آن شود. گروه تروریستی «الشباب» به دنبال کنترل خشک‌ترین مناطق در سومالی است و می‌تواند منجر به مهاجرت مردم از حومه به داخل شهرهای پرجمعیت شود.

ایران آخرین مثال از کشورهایی است که بحران آب منجر به افزایش نارضایتی مردم در آن شده است. این موضوع مخصوصاً در شهرستان‌های کوچک و شهرهایی که از گرم ترین مناطق جهان هستند، صدق می‌کند؛ مزارع خشک شدند، تالاب‌ها به منابع گرد و خاک تبدیل شدند، میلیون‌ها نفر به شهرها مهاجرت کردند و بیکاری به یکی از مهمترین عوامل نارضایتی تبدیل شد. بعد نوبت خشکسالی شد که برای ۱۴ سال طول کشیده است.

به طور کلی بی‌آبی به تنهایی ناآرامی‌هایی که در ایران رخ داد را توضیح نمی‌دهد اما همانطور که «دیوید میشل» یک تحلیلگر گفته است، کمبود آب چه به صورت خشکی در برخی شهرها خودنمایی کند و چه به دلیل گرد و خاک‌های مثلاً ناشی از خشک‌شدن دریاچه ارومیه باشد، یکی از متداول ترین دلایل نارضایتی است.

مانند بسیای از کشورها از هند تا مصر، بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ ایران تصمیم گرفت که در غذا خودکفا شود. این به خودی خود هدف بدی نبود اما همانطور که کاوه مدنی متخصص ایرانی آب و معاون فعلی سازمان محیط زیست می‌گوید، دولت ایران از کشاورزان خواست تا محصولاتی بکارند که به آب زیادی نیاز دارد. دولت گامی فراتر از این هم برداشت به کشاورزان برق رایگان داد و گندم آنها را با قیمت زیادی می‌خرید. این منجر به افزایش کشت گندم و استفاده بیشتر از منابع آب زیرزمینی شد.

حالا ایران یکی از بالاترین سرعت‌های تخلیه آب‌های زیرزمینی را در جهان دارد. بر اساس محاسبات آقای میشل با ادامه این روند تا ۵۰ سال دیگر ۱۲ استان ایران آبخوان‌های خود (سفره‌های زیرزمینی آب) را از دست می‌دهند.

بر اساس اطلاعات دولت ایران، انتظار می‌رود میزان روان آب‌ها در این کشور تا سال ۲۰۳۰، تا ۲۵ درصد کاهش پیدا کند. پیش بینی می‌شود میزان بارندگی هم ۱۰ درصد کاهش پیدا کند و تابستان‌ها گرم تر شوند.

بر اساس تحقیقی که سال ۲۰۱۵ دو محقق دانشگاه ام‌آی‌تی انجام دادند انتظار می‌رود افزایش دما در برخی شهرها در خاورمیانه به حدی برسد که مردم نتوانند در آن مناطق زندگی کنند.