نویسنده، در یادداشت پیش‌رو به فعالیت‌های هنری و توانایی‌ جواد عزتی در خلق شخصیت‌های متفاوت (کمدی و جدی) می‌پردازد. جواد عزتی بازیگری که کارنامه پرباری در سال‌های فعالیت‌ خود دارد و امسال در سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر با فیلم سینمایی «تنگه ابوغریب» مهمان جشنواره خواهد بود.

پسر ساده و سر به زیر و خوش لبخند تلویزیون و این روزها سینمای ایران؛ تنها کمدین نقش مکمل در سینما و تلویزیون ماست که قادر است به ناچار بار کل اثر (فیلم یا سریال) را تنها به دوش بکشد و اتفاقی خوش‌یمن و توفیقی اجباری است برای مرد و حتی زن نقش اول که حالا یا سوپراستاری خوش‌چهره است یا وصله‌ای ناجور به کمدی و ژانر طنز که مطمئن است کاستی‌هایش را «جواد عزتی» جبران می‌کند.

عزتی آنقدر به لحظات کمدی مسلط است که تمام ضعف‌های موجود در یک اثر را پوشش می‌دهد و با حضورش اتفاقی فوق‌العاده و جذاب را در گیشه خلق می‌کند، او به سبک کمدین‌های پیشین خود در سینما و خصوصا تلویزیون کمدی‌های لحظه‌ای را برگزیده است و در تلاش است تا آنچه را در درون خود از یک طناز دارد و می‌شناسد در لحظات حضورش همراه با فیلمنامه به صورت یک اشتراک جذاب از تجربیاتش و نوشته‌های نویسنده و فرمان کارگردان اجرا کند.

عزتی را شاید بتوان جز آن دسته از بازیگران و طنازانی دانست که هر دو سمت و سوی کمدی و طنز سینما و تلویزیون پذیرای حضورش هستند و او هم توانسته در آثار مهران مدیری درخششی فوق‌العاده داشته باشد و خاطره‌ای فراموش نشدنی خلق کند و هم در آثار کارگردانانی چون سعید آقاخانی و برزو نیک‌نژاد و... ، اما کارنامه سینمایی جواد عزتی متفاوت‌تر است، اغلب او را به عنوان یک نقش اول نمی‌شناسند و آثاری را هم که نقش نخست آنها به عزتی سپرده شده است به دلیل کم نام و نشانی سایر عواملش چنان با اقبال عمومی گیشه‌ها مواجه نشده است تا این سال‌های اخیر که خاطره بازی فوق‌العاده او در «قهوه تلخ» و سریال پربیننده دردسرهای عظیم یک و دو سبب حضور پررنگ‌تر و قدرتمندترش در سینما گردیده و از او چهره‌ای شناخته شده‌تر و متفاوت حتی برای ژانرهایی فراتر از کمدی ایجاد کرده است.

جواد عزتی را در سینما با حضورش در ساخته فوق‌العاده همایون اسعدیان یعنی «طلا و مس» به یاد می‌آوریم؛ نقشی با ساختار و ظاهری متفاوت از یک بازیگر طنز اما با همان ته مایه‌های کمدی با ریشه‌هایی از موقعیت اما کنترل شده و محدود که قرار نیست نیش و طعنه و کنایه باشد بلکه صفا است و صمیمیت و تکاملی است برای حضور ساده «بهروز شعیبی» و برجسته تر کردن نقش وی در طلا و مس. عزتی پس از طلا و مس در اثر متفاوت هومن سیدی –آفریقا- حضوری پر رنگ داشت تا با تغییر ژانر سبک و قدرت بازی خود را نیز آزمایش کند و فضای جدیدی را از سینمای ورای کمدی و طنز تجربه کند.

عزتی از معدود بازیگرانی است که خلاقیت و قدرت خلق تیپ‌های مختلف شخصیتی از افراد مشابه را در یک حرفه، صنف و یا پیشه‌ای خاص دارد، او بازی خوبش در طلا و مس را در ساخته‌ای ساده و دلنشین حامد محمدی -فرشته‌ها با هم می‌آیند- از شخصیت یک روحانی این بار به عنوان یک نقش اول به اوج کمال می‌رساند و در «شیار143» با بازی متفاوت خود از یک بسیجی گروه تفحص شهدا به بلوغ و کمال اثر فوق العاده نرگس آبیار یاری می رساند، اما اوج کار جواد عزتی و شاید به نوعی شاهکار هنر بازیگری او جایی در مقابل ژانر کمدی همیشگی او است. «ماجرای نیمروز» اثری که همه چیزش درست و صحیح و به جا است و جواد عزتی قدرتمندترین و چندلایه‌ترین شخصیت این اثر است؛ حتی فراتر از شخصیت‌های اصلی، عزتی با حضورش در نقش یک پاسدار اطلاعاتی پا را فراتر از آنچه پیشتر خلق کرده بود، می‌گذارد و با آن طراحی چهره خاص و عالی جان بخشی فوق العاده‌ای به شخصیت اثر می‌دهد که باعث و بانی چندین تعلیق مهم «ماجرای نیمروز» می‌شود.

جواد عزتی در دو اثر کمدی ساده «زاپاس» و «اکسیدان» هم خوش می‌درخشد و در کنار هنرپیشه قدرتمند طنز سینما و تلویزیون «امیر جعفری» لحظات مفرح ساده و دلنشینی را خلق می‌کند، او در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر «تنگه ابوقریب» ساخته متفاوتی از بهرام توکلی را در کارنامه‌اش دارد، اثری که شاید مجددا نقطه متفاوت و بزنگاهی مهم در کارنامه سینمایی جواد عزتی خلق کند. «تنگه ابوقریب» روایتی است از دفاع دلاورمردانه گردان عمار در برابر لشکرکشی رژیم بعث به فکه و شرهانی. هنگامه رشادت و مظلومیت بچه‌های گردان عمار در روزهای آخر دفاع مقدس در منطقه حساس تنگه ابوقریب که نقش اصلی فیلم را جواد عزتی بر عهده دارد./ حسن قنبری