آيا مي دانستيد کارگردانان هاليوودي نيز پارتي بازي مي کنند؟!!! شايد هيچ کسب و کار و تجارتي در دنيا از لحاظ زرق و برق و در چشم بودن به پاي فعاليت هاليوود و سينما در کل نرسد. فعاليت در دنياي سينما نيز معمولاً يک حرفه خانوادگي است. در اين ميان کارگردانان يکي از ارکان مهم اين حرفه را تشکيل مي دهند که نقش مهمي نيز در تسري اين حرفه در خانواده خود دارند. کارگردانان هاليوودي نيز عليرغم حرفه اي بودن در اين حوزه و تمامي وسواسي که در انتخاب بازيگران دارند گاهي اوقات از اعضاي خانواده خود در فيلم هايشان استفاده مي کنند.

به گزارش آریا، در برخي از موارد وقتي که تيتراژ پاياني يک فيلم را نگاه مي کنيد انگار در حال بررسي شجره نامه يک خانواده هستيد و نام هاي خانوادگي مشابهي که در فهرست بازيگران و عوامل مي بينيد شما را به فکر فرو مي برند. اگر چه به دليل وسعت دنياي هاليوود گاهي اين شباهت ها در نام هاي خانوادگي طبيعي است اما بايد بدانيد که بسياري از کارگردانان هاليوودي سرشناس در برخي از فيلم هاي خود از فرزندانشان به عنوان بازيگر استفاده کرده اند. بدين ترتيب مي توان ادعا کرد که اگر پدر يا مادر سرشناسي در هاليوود به خصوص به عنوان کارگردان داشته باشيد شانس شما براي حضور در اين عرصه و موفقيت در آن بيشتر خواهد بود. در ادامه اين مطلب قصد داريم شما را با اعدادي از کارگردانان هاليوودي آشنا کنيم که در فيلم هاي خود از فرزندانشان استفاده کرده اند.

کريستوفر نولان

کريستوفر نولان به عنوان يکي از بزرگترين کارگردانان هاليوودي همواره در انتخاب بازيگران براي فيلم هاي خود نهايت دقت و وسواس را به کار برده است. همچنين وي در برخي از فيلم هايش نشان داده که سعي مي کند بين فعاليت خود به عنوان يک کارگردان هاليوودي و پدر خانواده تعادل برفرار کند. وي براي اين که هر دو مهارت خود را در فيلم هايش به تصوير بکشد گاهي از فرزندان خود در فيلم هايش استفاده مي کند. مگنوس، پسر نولان، در فيلم «تلقين» «Inception » در نقش پسر کوچک دومينيک کاب ظاهر شد و پسر ديگرش اوليور نيز در فيلم «حيثيت» (The Prestige) نقش کودک تازه متولد شده آلفرد بوردن را بازي کرد.. دخترش، فلورا، و ديگر پسرش، روري، نيز نقش هاي کوتاه و جانبي در فيلم هاي پدرشان داشته اند.

فلورا در فيلم «بين ستاره اي» (Interstellar) نقش يکي از دختران سوار بر کاميون را بازي کرد و روري نيز در فيلم «شواليه تاريکي برمي خيزد» (The Dark Knight Rises) يکي از کودکاني بود که در صحنه مربوط به پل سوار بر اتوبوس مدرسه بود. همچنين وي از اسم فرزندانش براي نام هاي مستعار فيلم هاي خود استفاده مي کند که از گزند دزديدن عنوان فيلم هاي مشهور در امان باشد. براي مثال وي از عنوان «مگنوس رکس» براي فيلم «شواليه تاريکي بر مي خيزد» و از عنوان «نامه فلورا» براي فيلم «بين ستاره اي» استفاده کرد.

کلينت ايستوود

يکي از فوايد بازيگر و کارگرداني بزرگ بودن در عرصه هاليوود اين است که هنگام انتخاب بازيگران مي توانيد اعمال نفوذ قابل توجهي داشته باشيد و کلينت ايستوود نيز از همين مزيت براي تشکيل يک خانواده بزرگ هاليوودي استفاده کرده است. وي در فيلم «قدرت مطلق» (Absolute Power) از دخترش کيمبر لين ايستوود در نقش يک ليدر تور گردشگري استفاده کرد که بعدها تمرکزش را بيشتر روي کار در زمينه گريم قرار داد. پسرش مورگان ايستوود نيز نقش هاي کوتاهي در فيلم هاي «چالش برانگيز» (Changeling) و «دختر ميليون دلاري» (Million Dollar Baby) داشت.

کاترين ايستوود نيز همراه با خواهر ناتني اش فرانچسکا ايستوود در فيلم «پسران جرسي» ( Jersey Boys) حضور يافت. آليسون ايستوود نيز نقش هاي کوتاهي در برخي از فيلم هاي پدرش مانند «برانکو بيلي» (Bronco Billy)، «نيمه شب در باغ خوب و بد» (Midnight in the Garden of Good and Evil) و «قدرت مطلق» داشته است. اما کايل ايستوود برخلاف خواهر و برادرانش، موسيقي را به بازيگري ترجيح داده است اما اين موضوع نيز مانع از ان نشد که در برخي از فيلم هاي معروف پدرش مانند «جوزي ولز ياغي» (The Outlaw Josey Wales)، «مرد هانکي تانکي» (Honkytonk Man)، «پل هاي مديسون کانتي» (The Bridges of Madison County) و «جي ادگار» (J. Edgar) حضور نداشته باشد.

در نهايت نيز اسکات ايستوود که تمرکز خود را بيشتر از سايرين بر روي بازيگري قرار داده در فيلم هاي «گرن تورينو» (Gran Torino)، «پرچم هاي پدران ما» (Flags of our Fathers) و «شکست ناپذير» (Invictus) نقش هاي بزرگ تري داشته و در فيلم هايي غير از فيلم هاي پدرش مانند «سرنوشت خشمگين» و «جوخه انتحار» نيز حضور داشته است.

ران هاوارد

ران هاوارد يکي از کارگردانان هاليوودي مشهور است که فيلم هاي بزرگي مانند «ذهن زيبا» (A Beautiful Mind)، «آپولو 13» (Apollo 13)،«پيله» (Cocoon) و «اسپلش» (Splash) را ساخته است. اما جداي از کارگرداني مشهور بودن، وي پدر برايس دالاس هاوارد نيز هست که خود به بازيگري شناخته شده تبديل گشته است. او حرفه بازيگري خود را با کار براي پدرش آغاز کرده و نقش هاي کوتاهي در فيلم هاي «بچه داري» (Parenthood)، «آپولو 13»، «چگونه گرينچ کريسمس را دزديد» (How the Grinch Stole Christmas) و «ذهن زيبا» ايفا کرد. اگر چه وي ديگر در فيلم هاي مستقل از پدرش نيز بازيگري شناخته شده به شمار مي رود اما بدون شک حضور اوليه در فيلم هاي پدرش بود که او را به هاليوود شناساند.

جاد آپاتو

شايد استفاده از خانواده در فيلم ها کار بسيار جالبي باشد اما هيچ کارگردان هاليوودي تاکنون مانند جاد آپاتو اين کار را انجام نداده است، آن هم در فيلم «اين است 40» (This Is 40). اين فيلم داستان مردي را روايت مي کند که در آستانه ميانسالي با همسر صبور و دو فرزند شلوغ و شيطانش زندگي مي کند که در آن همسر واقعي آپاتو، لزلي مان، و دو دخترشان ماود آپاتو و آيريس آپاتو حضور داشتند. البته جاد خود در اين فيلم حضور نداشته و نقش مرد خانواده را پل راد بازي مي کرد. همچنين دو دختر و همسر آپاتو در فيلم ديگر وي با نام «آدم هاي بامزه» (Funny People) نيز حضور داشتند.

ريچارد لينکليتر

فيلم «پسرانگي» (Boyhood) را بايد يکي از جاه طلبانه ترين فيلم هاي هاليوودي دانست که تاکنون ساخته شده است. اين فيلم که تصويربرداري صحنه هاي آن در طول يک دهه انجام گرفته داستان پسربچه اي به نام ميسون (الار کولترين) را روايت مي کند که بعد از جدا شدن والدينش از يکديگر رفته رفته بزرگ شده و تغيير مي کند. اين موضوع که کمتر بازيگري حاضر مي شود يک دهه از عمرش را به يک فيلم واحد اختصاص دهد دليل خوبي بود که لينکليتر در تصميمي عاقلانه از دخترش، لورلي لينکليتر در نقش سامانتا، خواهر بزرگتر ميسون، استفاده کند. بازي او نيز در اين نقش مانند ديگر بازيگران بسيار طبيعي و بي نقص بود و اين موضوع نشان داد که او از استعداد لازم در اين زمينه برخوردار است و نقش هايي که بعدها وي در فيلم هاي ديگر بازي کرد مويد اين مطلب بود.

کوين اسميت

گاهي اوقات برخي از والدين براي نامگذاري فرزندان خود از شخصيت هاي دوست داشتني مورد نظر خود در فيلم ها استفاده مي کنند. کوين اسميت نيز به عنوان يک پدر و يکي از شناخته شده ترين کارگردانان هاليوودي براي نامگذاري دخترش، هارلي کويين، از شخصيت شرور فيلم «بتمن» استفاده کرده است. علاوه بر اين نامگذاري جالب وي از دخترش در فيلم هاي متعددي مانند «جي و باب ساکت پاتک مي زنند» (Jay and Silent Bob Strike Back)، «دختر جرسي» (Jersey Girl)، «عاج فيل» (Tusk) و تعدادي ديگر از فيلم هاي خود استفاده کرده است. حتي او در يکي از اپيزودهاي سريال «سوپر گرل» (Supergirl) که پدرش کارگرداني آن را بر عهده داشت نيز حضور يافت.

آلفرد هيچکاک

در موارد قبلي تنها از کارگردانان هاليوودي مدرن نام برديم اما بايد بدانيد که سنت استفاده از فرزندان در فيلم هاي خود در ميان کارگردانان هاليوودي سنتي ديرينه است که قبل از قرن 21 نيز رواج داشت. براي مثال استاد دلهره و تعليق در سينما، آلفرد هيچکاک از دختر خود در بسياري از فيلم هاي مشهورش استفاده کرد. پاتريشيا هيچکاک در فيلم هاي «رواني» (Psycho)، «غريبه ها در قطار» (Strangers on a Train) و «ترس صحنه» (Stage Fright) که همگي از فيلم هاي مشهور پدرش بودند حضور داشت. البته پاتريشيا بعدها در فيلم هاي متعدد ديگري که پدرش هيپ نقشي در ساخت آن ها نداشت نيز حضور يافت و به بازيگري شناخته شده تبديل شد.

فرانسيس فورد کوپولا

اگرچه با شنيدن نام فرانسيس فورد کوپولا اولين چيزي که به ذهنمان مي رسد عنوان و فيلم «پدرخوانده» است اما بايد بدانيد که فرانسيس در زندگي خصوصي اش يک پدر بسيار مهربان و متعهد استو دخترش سوفيا کوپولا نيز اکنون مانند پدرش يکي از بزرگ ترين و شناخته شده ترين کارگردانان هاليوودي است اما قبل از روي آوردن به کارگرداني، پدرش از او در برخي از فيلم هاي مشهور خود به عنوان بازيگر استفاده کرد. براي مثال وي در فيلم هاي «بيگانگان» (The Outsiders)، «ماهي جنگي» (Rumble Fish)، قسمت هاي اول و دوم «پدر خوانده» توسط پدرش به کار گرفته شد و در قسمت سوم اين مجموعه نيز جايگزين ويونا ريدر براي ايفاي نقش ماري کورلئونه شد که اين اتفاق با انتقاداتي همراه شد و کوپولا به پارتي بازي و قوم و خويش پرستي متهم گرديد.

جان هيوستون

شايد اگر جان هيوستون نبود الان درک ما از سبک نوآر بسيار متفاوت از امروز بود. او کارگرداني و نويسندگي فيلم «شاهين مالت» (The Maltese Falcon) را بر عهده داشت که در دهه هاي آينده معياري براي ساخت فيلم هاي کارآگاهي- جنايي بود. هيوستون چنان کارگردان شناخته شده و مشهوري بود که هر بازيگري آرزوي همکاري با او را داشت اما دخترش آنجليکا هيوستون، گفته که عاشق نقش خود در فيلم پدرش با عنوان «قدم زدن با عشق و مرگ» (A Walk with Love and Death) نبوده است. البته بعدها وي در فيلم ديگر پدرش با عنوان «شرف خانواده پيتزي» (Prizzi’s Honor) بازي کرد که جايزه اسکار بهترين بازيگر زن را براي وي در پي داشت.

ارني لايولي

عموماً کارگردانان هاليوودي مشهور از فرزندان خود به عنوان بازيگر استفاده مي کنند زيرا از چنان قدرت و اعتباري برخوردار هستند که توانايي اين کار را داشته و لازم نيست نگران افکار و نظرات ديگران در اين مورد باشند. از اين رو به ندرت اتفاق مي افتد که بازيگري نوجوان بتواند در شهرت از والدين خود نيز پيشي بگيرد. اما اين همان اتفاق نادري است که در سال 1998 براي ارني لايولي افتاد زماني که نقش کوتاهي را در فيلم «مرد شني» (Sandman) به دختر خود بليک لايولي دارد. در کمال ناباوري اين تنها فيلمي بود که ارني لايولي کارگرداني کرد و کمتر کسي آن را به ياد دارد اما اين فيلم دستکم باعث شهرت بليک لايولي شده و از آن به بعد وي در فيلم هاي متعدد ديگري که هيپ ارتباطي با پدرش نداشتند حضور يافت.

ايوان ريتمن

شايد اسم اين کارگردان هاليوودي نسبتاً مشهور را کمتر شنيده باشيد اما بدون شک فيلم هاي کمدي کلاسيکي که او ساخته بيشتر از خودش به ياد آورده مي شوند؛ فيلم هاي از قبيل «شکارچيان روح» (Ghostbusters)، «پليس مهد کودک» (Kindergarten Cop) و «دوقلوها» (Twins). بعد از موفقيت اين فيلم ها ريتمن از قدرت و اعتبار خود براي بازي دادن به پسرش، جيسون، در برخي از فيلم هاي خود استفاده کرد و بدين ترتيب بود که جيسون در فيلم هاي بعدي پدرش مانند «شکارچيان روح 2» (Ghostbusters II)، «دَيو» (Dave) و «روز پدر» (Fathers’ Day) حضور يافت.

البته جيسون ريتمن رفته رفته از سايه پدر خارج شده و خود اکنون از کارگردانان هاليوودي شناخته شده به شمار مي رود که فيلم هاي خوبي مانند «پا در هوا» (Up In The Air) و «جونو» (Juno) را کارگرداني کرد و در زمينه تهيه کنندگي نيز سابقه دريافت جايزه اسکار را براي فيلم «ويپلش» (Whiplash) در کارنامه خود مي بيند./ حسين علي پناهي