مراسم اسکار براي کساني که به دنياي فيلم علاقه دارند، يا بازيگران و يا سلبريتي هايي که شايد هيچگاه جايزه اسکار در دسترس آن ها نباشد، مراسمي است که مي توان آن را با کريسمس تقويم فرهنگ عمومي مقايسه کرد. آيا چيزي جالب تر از اين وجود دارد که مردان و زناني را تماشا کنيد که لباس هاي فاخر آن ها حتي از ماشيني که سوار مي شويد نيز گران تر است؟ آيا تماشاي شادي کساني که در مراسم اسکار برنده جايزه مي شوند و بي تفاوتي دروغين کساني که دست خالي از مراسم اسکار به خانه مي روند جذاب نيست؟

اين روزها بحث مراسم اسکار 2018 داغ است و چيزي نمانده تا شاهد شبي شگفت انگيز و پر حاشيه باشيم، شبي که بسياري ماحصل تلاش هاي يک سال خود را در آن جستجو مي کنند. اما در مورد مراسم اسکار چه مي دانيد؟ آيا باورهايي که در مورد اين مراسم داريد واقعيت دارند؟ در طي ساليان دراز برگزاري مراسم اسکار شايعات زيادي در مورد اين مراسم شکل گرفته است که در ادامه اين مطلب مي خواهيم صحت وسقم آن ها را با هم مورد بررسي قرار دهيم.

1- نفرين اسکار: بعد از دريافت اسکار سقوط در انتظار برنده خواهد بود

در هاليوود بسياري به نفرين مراسم اسکار باور دارند. بر اساس اين نفرين با بديمني، هر کسي که برنده جايزه اسکار شود حرفه او خيلي زود در سراشيبي سقوط قرار گرفته و ديگر به موفقيتي در اين حوزه دست نخواهد يافت. اين افسانه به دهه 1930 باز مي گردد، زماني که يک بازيگر زن بعد از بدست آوردن جايزه اسکار در دو سال متوالي، شاهد افول خود و دور شدن از موفقيت بود. لوييز رينر جايزه اسکار بهترين بازيگر زن را در سال هاي 1937 و 1938 براي فيلم هاي «زيکفلد بزرگ» (The Great Ziegfeld) و «زمين خوب» (The Good Earth) دريافت کرد.

اما کمتر کسي اسم اين بازيگر زن را به ياد مي آورد زيرا او بعد از بدست آوردن اين دو جايزه اسکار کاملاً محو شد. او بعدها جوايز اسکارش را به خاطر اين افول سرزنش کرد و همين موضوع باعث شکل گيري افسانه نفرين اسکار شد. در سال هاي اخير نيز چندين نمونه از اين دست اتفاقات رخ داده که اعتقاد به نفرين اسکار را افزايش داده است. در مراسم اسکار سال 1997، کيوبا گودينگ جونيور جايزه اسکار بهترين بازيگر مرد نقش مکمل را براي فيلم «جري مگواير» (Jerry Maguire) بدست آورد اما خيلي زود به يک بازيگر معمولي و فراموش شده تبديل شد.

همين اتفاق براي هالي بري که در مراسم اسکار 2002 براي فيلم «توپ هيولا» (Monster’s Ball) جايزه بهترين بازيگر بازيگر نقش مکمل زن بدست آورده بود، آدرين برودي که در سال 2003 جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اول مرد براي فيلم «پيانيست» (The Pianist) را از آنِ خود کرده بود و همچنين مونيکه که در سال 2010 براي بازي در فيلم «گرانبها» (Precious) برنده جايزه اسکار شده بود نيز رخ داد.

اين بازيگران از زماني که برنده جايزه اسکار شده اند ديگر هيچگاه نتوانستند به اوج بازگردند و معمولاً در فيلم هاي درجه دوم يا نقش هاي مکمل و کمتر ديده شده بازي مي کنند. اما رياضي چيز ديگري مي گويد. بر اساس آمار بيشتر کساني که برنده جايزه اسکار شده اند پس از ترک مراسم اسکار حرفه ي آن ها شتاب بيشتري گرفته و موفقيت هاي بيشتري را براي آن ها رقم زده است.

بر اساس مطالعات مبسوطي که در اين زمينه توسط يک استاد دانشگاه انجام شده و با بررسي بيش از 1٫023 بازيگر زن و مرد که جزو نامزدها و برندگان جايزه اسکار بوده اند مشخص گرديده که اکثر آن ها بعد از مراسم اسکار شرايط بسيار بهتري نسبت به قبل از آن داشته اند. علاوه بر اين بازيگراني که جايزه اسکار دريافت کرده و يا نامزد دريافت اين جايزه شده اند در 5 سال بعد از آن همواره نسبت به بازيگران ديگر نقش هاي بيشتري دريافت کرده اند.

2- نفرين عشقي اسکار: زناني که اسکار مي برند طلاق مي گيرند

چيزي به بزرگي مراسم اسکار مطمئناً براي بيش از يک افسانه و شايعه جا دارد که به آن ربط داده مي شود. شايعه پردازان که از باور داشتن به نفرين اسکار براي کساني که برنده جايزه مي شوند قانع نشده اند تئوري ديگري نيز ارائه کرده اند که بر اساس آن هر بازيگر زني که برنده جايزه اسکار شود بلافاصله در روابط عاشقانه و زندگي خصوصي اش با مشکل مواجه شده و جدايي را تجربه خواهد کرد. بر اساس اين افسانه، وقتي يک بازيگر زن با مجسمه اسکار به خانه مي رود اين مجسمه مرد به تنها مرد مورد علاقه او در زندگي تبديل مي شود و در نهايت باعث مي شود در سال هاي اخير نمونه هاي مشهور و پر سر و صدايي وجود داشته که ظاهراً اين افسانه را تاييد مي کند.

در کمال ناباوري، ريس ويثرسپون، ساندرا بولاک، هالي بري و هيلاري سوانک بعد از دريافت جايزه اسکار با جدايي از همسرشان روبرو شدند. اما آمارها نشان مي دهد که اين قاعده تنها در مواردي کوچک صحت داشته و نمي توان آن را به تمام کساني که در مراسم اسکار موفق به دريافت جايزه شده اند تعميم داد. بر اساس مطالعات همان استاد دانشگاهي که در مورد قبل به آن اشاره کرديم در مورد 808 بازيگر زن شناخته شده، مشخص گرديد که احتمال جدا شدن از همسر در زناني که برنده جايزه اسکار شده اند 85 درصد کمتر از ديگران بوده است و اين عدد در ميان نامزدهاي دريافت جايزه اسکار نيز 68 درصد کمتر از ديگر بازيگران زن تخمين زده شد.

البته يک استثنا نيز وجود دارد و آن هم اين که اگر يک زن و شوهر در فيلمي همبازي باشند و در نهايت زن برنده جايزه اسکار شود احتمال جدايي آن دو بسيار زياد است. شايد دليل اصلي اين موضوع اين باشد که بازيگر مرد نمي تواند نديده شدن در فيلمي مشترک با همسرش را تحمل کند و بدين ترتيب نمي تواند با برتري همسرش بر خود در يک حرفه مشترک کنار بيايد.

3- کمدي ها و کمدين ها شانس کمي براي برنده شدن دارند

خب بسياري بر اين باورند براي اين که در مراسم اسکار ديده شويد بهتر است سراغ کمدي نرويد. بر اساس شايعات داوران اسکار بيش از همه به فيلم هاي درام يا بازي کردن در فيلم هاي درام و عاشقانه توجه بيشتري نشان مي دهند. به عبارت ديگر هر چه فيلم و نقش اشک تماشاگران را بيشتر و بهتر در بياورد شانس آن براي ديده شدن در مراسم اسکار بيشتر است. بدين ترتيب حتي اگر فيلمي به خاطر بيش از حد خنده دار بودن باعث جاري شدن اشک از چشمان شما شود نيز شانسي براي بردن آن مجسمه مرد کوچک نخواهد داشت.

اما واقعيت اين است که اگر چه در بسياري از مراسم اسکار اين اتفاق رخ داده اما هميشه نيز اينچنين نبوده است. در تاريخ مراسم اسکار کمتر پيش آمده که فيلمي کمدي برنده اسکار شود اما بي سابقه نيز نيست. شاهد اين مدعا نيز اين است که تاکنون 7 فيلم کمدي برنده جايزه اسکار شده اند که از آن ها مي توان به «نمي توني با خودت ببريش» (You Can’t Take It with You) در سال 1938، «آني هال» (Annie Hall) در سال 1977 و اخيراً نيز «بازيگر» (The Artist) در سال 2011 اشاره کرد. البته برخي ديگر از اين فيلم ها نيز فيلم هايي درام بوده اند که رگه هايي از کمدي را در خود داشته اند، براي مثال فيلم هاي «فارست گامپ» (Forrest Gump) در سال 1994 و «مرد پرنده» (Birdman) در سال 2014٫ همچنين بازيگران زيادي به خاطر بازي در فيلم هاي کمدي نامزد دريافت جايزه اسکار مي شوند.

براي مثال وودي آلن در سال 1977 براي فيلم «آني هال» نامزد دريافت جايزه بهترين بازيگر نقش اول مرد شد. رابين ويليامز به خاطر فيلم «صبح بخير، ويتنام» به شهرت رسيد و آلن آرکين نيز براي بازي در فيلم کمدي «خانم سان شاين کوچولو» (Little Miss Sunshine) برنده جايزه اسکار شد. البته در بخش هاي ديگري نيز جوايز اسکار به فيلم هاي کمدي رسيده است: کريستين ويگ براي فيلم «نديمه هاي عروس» (Bridesmaids) برنده بهترين فيلمنامه غيراقتباسي شد و اسکارهاي افتخاري نيز بارها به بازيگران فيلم هاي کمدي تعلق گرفته است.

4- ماريسا تومي تنها به اشتباه جايزه اسکار دريافت کرد

شايد اين مشهورترين شايعه در مورد مراسم اسکار باشد. بر اساس اين شايعه در سال 1993، ماريسا تومي براي فيلم «پسرعمويم ويني» (My Cousin Vinny) نامزد دريافت جايزه اسکار بهترين بازيگر زن نقش مکمل شد. اگر چه تنها نامزد شدن در اين بخش براي تومي موفقيتي بزرگ محسوب مي شود و در مقابل نيز بازيگران سرشناس ديگري مانند ونسا ردگريو و جوان پلورايت نيز براي فيلم هايي بزرگ تر در اين بخش نامزد شده بودند اما در نهايت اين تومي بود که جايزه اسکار را با خود به خانه برد.

بلافاصله پس از اتمام مراسم اسکار شايعات شروع شد و بسياري ادعا کردند که برنده شدن او تنها حاصل يک اشتباه بوده و درواقع ونسا ردگريو برنده واقعي جايزه اسکار بوده است. بر اساس اين ادعاها، جک پالانس، از اهدا کنندگان جوايز اسکار سال 1993 ، به دليل گيجي يا مستي نتوانسته اسمي که روي کاغذ به عنوان برنده اين جايزه وجود داشت را به درستي بخواند. از اين رو آخرين اسمي که در فهرست نامزدهاي جايزه اسکار اين بخش قرار داشت را خواند و آن هم کسي جز تومي نبود. بدين ترتيب مديران مراسم اسکار براي جلوگيري از آشفتگي در مراسم و ناراحت نشدن تومي چاره اي جز دادن جايزه اسکار به او نداشتند.

اما اين شايعات درست به نظر نمي رسد زيرا اگر مراسم اسکار سال 2017 را تماشا کرده باشيد متوجه مي شويد که هر گونه اشتباهي در اعلام اسامي نامزدها يا برندگان بلافاصله تصحيح خواهد شد. در مراسم اسکار 2017، اسم فيلم «لا لا لند» (La La Land) به عنوان برنده اسکار بهترين فيلم سال انتخاب شد در حالي که قرار بود اسم فيلم «مهتاب» (Moonlight) به عنوان برنده اعلام شود و در عرض چند دقيقه اين اشتباه تصحيح شده و «مهتاب» به عنوان برنده جايزه اسکار بهترين فيلم اعلام شد. اگر تومي نيز برنده واقعي جايزه اسکار سال 1993 نبود اين جبران اشتباه بلافاصله انجام مي گرفت. علاوه بر اين دو نفر در پشت صحنه که اسامي تمام برندگان را مي دانند مراقب هستند که اشتباهي در دادن جوايز رخ نداده و کوچکترين اشتباهي را تصحيح خواهند کرد.

5- جايزه اسکار تنها يک دلار مي ارزد

فرض کنيد يک بازيگر، فيلم بردار يا صداپيشه در دنياي هاليوود هستيد و به خاطر هنر و تلاشتان برنده جايزه اسکار مي شويد. بعد از مدتي ورق بر مي گردد و به هر دليلي شرايطي برايتان پيش مي آيد که چاره اي جز فروش جايزه اسکار خود نداريد. اما يک قاعده کلي وجود دارد که در صورت تصميم داشتن براي فروش جايزه اسکار بايد آن را به آکادمي اسکار بازگردانيد و يک دلار بابت آن دريافت کنيد. در کمال ناباوري اين موضوع صحت دارد اما اين بدان معنا نيست که جايزه اسکار تنها يک دلار ارزش دارد. بر اساس محاسبات ساخت هر کدام از مجسمه هاي اسکار بيش از 400 دلار هزينه دارد.

اگر چه اين مجسمه ظاهري طلايي دارد اما تنها روکشي از طلا روي آن کشيده شده و بيشتر آن از قلع ساخته شده است. اما چيزي که جايزه اسکار را باارزش مي کند صاحب و دليل دريافت آن است که مي تواند ارزش اين جايزه را صدها برابر افزايش دهد.قانون بازگرداندن مجسمه اسکار و دريافت يک دلار براي آن صحت دارد اما اين قانون تنها براي جوايز اسکاري که پس از سال 1950 اهدا شده اند اعمال مي شود. براي جوايز اسکاري که قبل از سال 1950 اهدا شده اند نيز بازار بسيار خوبي وجود دارد.

بيشترين مبلغي که تاکنون براي يک جايزه اسکار پرداخت شده در سال 1999 بوده است که طي آن مايکل جکسون با مبلغ خيره کننده 1٫542٫500 دلار توانست جايزه اسکار بهترين فيلم که متعلق به فيلم «بر باد رفته» (Gone with the Wind) بود را در يک حراجي از آنِ خود کند. جايزه اسکار ويوين لي براي بازي در همين فيلم نيز با قيمت بيش از 500٫000 دلار به فروش رسيد. برخي اوقات نيز جوايز اسکار دزديده مي شوند زيرا سارقان مي دانند که اين مجسمه ها ارزش بسيار بالايي دارند.

6- تنها يک نفر مي تواند برنده جايزه اسکار باشد

بعد از افتضاح خنده دار مراسم اسکار 2017 شايد ديگر هيچ چيزي تا اين اندازه شما را هنگام شنيدن اسم برندگان شگفت زده کند اما بايد بدانيد که ممکن است اتفاقات عجيب تري نيز در مراسم اسکار رخ دهد. براي مثال ممکن است در هر بخشي بيش از يک برنده وجود داشته باشد و اين اتفاق نيز تاکنون 5 بار در مراسم اسکار رخ داده است. چنين اتفاقي با توجه به اين که هزاران نفر در رأي گيري ها شرکت مي کنند دور از ذهن نخواهد بود. در سال 1932، که هنوز مراسم اسکار به بلوغ چنداني نرسيده بود، يکي از نامزدهاي دريافت جايزه بهترين بازيگر مرد تنها با اختلاف يک رأي توانست رقيبش را شکست دهد و برنده اسکار شود.

اما داوران اسکار تشخيص دادند که اين يک رأي براي برتري يکي بر ديگري کافي نبوده و به هر دو شخص به طور مشترک جايزه اسکار اعطا شد. البته امروزه اين قانون تغيير کرده و تنها در صورتي که نتايج کاملاً مساوي باشند به بيش از يک نامزد، جايزه اسکار آن بخش اهدا مي شود. اولين رأي مساوي در سال 1949 و براي بهترين فيلم مستند کوتاه رخ داد. در سال 1986 اين اتفاق در مورد جايزه بهترين مستند رخ داد. همچنين در سال 1995 رأي دو نامزد براي دريافت جايزه بهترين لايو اکشن کوتاه مساوي شد که در نهايت جايزه اسکار به هر دو نامزد اهدا گرديد.

آخرين باري نيز که اين اتفاق رخ داده در سال 2013 و در بخش بهترين صداگذاري بود که جايزه اسکار به طور مشترک به دو فيلم «سي دقيقه پس از نيمه شب» (Zero Dark Thirty) و «اسکاي فال» (Skyfall) رسيد. اما مشهورترين و جالب ترين مورد در سال 1969 رخ داد که در آن باربارا استريسند و کاترين هپبورن در بخش بهترين بازيگر زن هر کدام دقيقاً 3٫030 رأي را بدست آوردند.

7- رأي دهندگان نيز توسط هاليوود انتخاب مي شوند

دعوت شدن براي عضويت در آکادمي اسکار افتخار بزرگي براي کساني است که در حوزه سينما فعاليت دارند. شايد فکر کنيد که داوران آکادمي اسکار از قشرهاي مختلف جامعه با ديدگاه هاي متنوع هستند. بر اساس گزارش روزنامه لس آنجلس تايمز در سال 2013، بيش از 93 درصد داوران اسکار سفيد پوست و 76 درصد از آن ها مرد بودند. ميانگين سن داوران نيز 63 سال بود. اين ناهماهنگي قابل قبول به نظر نمي رسد و همين موضوع در سال 2016 جنجال ساز شد. بر اساس گزارش يو اس اي تودي، براي دومين سال متوالي تمامي 20 بازيگر زن و مردي که براي دريافت جايزه اسکار نامزد شده بودند همگي سفيد پوست بودند. اين اتفاق از سال 1998 تا 2015 هيچگاه رخ نداده بود.

خيلي زود در رسانه هاي مجازي نژادپرستي در مراسم اسکار بزرگنمايي شد و درخواست هاي زيادي به آکادمي اسکار فرستاده شد تا از تنوع بيشتر در نامزدهاي جوايز اسکار اطمينان حاصل شود. اکادمي اسکار نيز صداهاي مختلف را شنيده و سعي کرد اقدامي براي حل اين مشکل انجام دهد. اکنون داوران اسکار کساني هستند که بايد در ده سال اخير در دنياي سينما فعاليت داشته باشند در غير اين صورت حق رأي دادن ندارند. بدين ترتيب کساني که سنين بالايي دارند و سال هاست در سينما فعاليتي نداشته اند از جرگه داوران کنار رفته اند. همچنين داوران جوان تر معمولاً حساسيت بيشتري نسبت به تبعيض جنسيتي و نژادي داشته و در رأي هاي خود جنسيت و نژاد را دستکم کمتر از گذشتگان مورد توجه قرار مي دهند.

8- نقش هاي خاصي شانس برنده شدن بيشتري دارند

برخي از انواع نقش ها وجود دارند که خيلي زود به طعمه اسکار تبديل مي شوند. به عبارت ديگر گفته مي شود که برخي نقش هاي خاص وجود دارند که بيشتر از ديگر نقش ها در مراسم اسکار مورد توجه قرار مي گيرند و ديده مي شوند.اما آمار و شواهد با اين ادعا همخواني زيادي ندارد. مجله انترتينمنت ويکلي براي اثبات يا رد اين ادعاها تحقيقات وسيعي انجام داد. براي مثال ابتدا اين مجله به بررسي اين ادعا پرداخت که بازي در نقش مردان يا زنان داراي مشکلات هويت جنسي، شانس بازيگر را براي دريافت جايزه اسکار يا دستکم نامزد شدن افزايش خواهد داد.

اولين بازيگري مردي که براي بازي در نقش يک مرد همجنسباز نامزد دريافت جايزه اسکار شد پيتر فينچ در سال 1971 بود. سپس ويليام هرت در سال 1986 براي بازي در نقش يک مرد همجنسباز در فيلم «بوسه زن عنکبوتي» (Kiss of the Spider Woman) برنده جايزه اسکار شد. اين اتفاق در سال 1998 نيز براي گرگ کينير در فيلم «بهتر از اين نميشه» (As Good as It Gets) افتاد. از آن سال به بعد اما با توجه به اين که بازيگران متعددي نقش همجنسبازان را بازي کرده اند اما به ندرت پيش آمده که بتوانند در مراسم اسکار نامزد شوند يا جايزه را دريافت نمايند.

برخي ديگر نيز بر اين باورند که در صورتي که بازيگران به صورت عريان در فيلمي حاضر شوند شانس برنده شدن آن ها در مراسم اسکار بيشتر است. آمار نيز اين ادعا را رد مي کند و در طول سال هاي اخير نيز به ندرت پيش آمده بازيگراني با اين شرايط توانسته باشند جايزه اسکار را با خود به خانه ببرند.

9- اهدا کننده جايزه هميشه ارتباطي با برنده دارد

برخي در هاليوود بر اين باورند که با توجه به فردي که براي اهداي جايزه فرا خوانده مي شود مي توان شخص برنده را حدس زد. در طول سال ها برگزاري مراسم اسکار نيز اتفاقات جالبي رخ داده که نشان مي دهد ممکن است بين شخص اهدا کننده و برنده جايزه ارتباطي وجود داشته باشد. براي مثال يک بار ويليام هرت براي دادن جايزه به مارلي ماتلين فرا خوانده شد در حالي که تنها چند ماه قبل از مراسم اسکار اين دو از هم جدا شده بودند.

در موردي ديگر هريسون فورد براي اهداي جايزه بهترين فيلم اسکار به روي صحنه دعوت شد و همه به اين باور رسيدند که بدون شک استيون اسپيلبرگ، دوست قديمي فورد، براي فيلم «نجات سرباز رايان» (Saving Private Ryan) جايزه بهترين فيلم را دريافت خواهد کرد اما در نهايت هريسون فورد جايزه اسکار بهترين فيلم سال را به «شکسپير عاشق» (Shakespeare in Love) اهدا کرد. واقعيت اين است که هاليوود يک شهر بسيار کوچک است و همه با ديگران به نحوي ارتباط پيدا مي کنند. بر اساس مطالعاتي که مجله انترتينمنت ويکلي انجام داده است در 25 سال اخير تنها در 18 مورد از 151 مورد بين اهدا کننده جايزه و برنده آن ارتباطي وجود داشته است.

نکته اينجاست که افراد بسيار کمي از اسم برندگان هر بخش اطلاع دارند و همه ثانيه هايي پيش از اعلام اسامي با برندگان آشنا مي شوند. از اين رو دعوت کردن عمدي افرادي که با برندگان جوايز اسکار ارتباطي دارند تقريباً محال است. علاوه بر اين معمولاً در بخش هاي بهترين بازيگر زن و مرد نيز اهدا کنندگان جوايز در واقع خود برنده سال قبل جايزه اسکار اين بخش بوده اند. از اين رو اگر هم ارتباطي بين اهدا کننده و برنده جايزه اسکار وجود داشته باشد کاملاً تصادفي خواهد بود.

10- مراسم اسکار هميشه مراسم اسکار ناميده مي شده است

به طور رسمي مجسمه اي که به عنوان جايزه مراسم اسکار اهدا مي شود «جايزه لياقت آکادمي» (Academy Award of Merit) نام دارد اما شايد کمتر کسي اين عنوان را شنيده باشد زيرا همه با عنوان جوايز اسکار يا مراسم اسکار از اين شب فراموش نشدني ياد مي کنند. اما اين موضوع از ابتداي شروع مراسم اسکار اينچنين نبوده است. بر اساس اطلاعات قرار داده شده در سايت آکادمي اسکار،مجسمه ي باارزش اسکار اسم خود را تصادفي بدست آورده است. آکادمي علوم و هنرهاي سينما در سال 1927 تاسيس شده و اولين مهماني بزرگ خود را دو سال بعد برگزار کرد که با استقبال و مقبوليت غيرقابل انکاري مواجه گرديد.

جايزه مراسم اسکار طوري طراحي شده بود که شبيه يک شواليه که شمشيري در دست دارد و روي حلقه فيلمي با پنج چرخ ايستاده است به نظر برسد. اين پنج چرخ نشان دهنده پنج رکن آکادمي (بازيگران، کارگردانان، نويسندگان و غيره) بودند. اين مجسمه تنها 34 سانتيمتر ارتفاع اما وزن سنگيني نزديک به 4 کيلوگرم داشت. زماني که مارگرت هريک، مسئول کتابخانه آکادمي اسکار، نسخه نهايي اين مجسمه را ديد اعلام کرد که اين مجسمه شبيه عمويش اسکار است. به نظر مي رسد که اين سخنان او تاثير زيادي بر روي اعضاي موسس آکادمي داشته و از اسم عمو اسکار براي ناميدن مجسمه باارزش مراسم اسکار استفاده کردند.

البته تا سال 1939 اين اسم به طور رسمي براي جوايز مراسم آکادمي مورد استفاده قرار نگرفت. اما اين اسم چنان مشهور شده بود که در سال 1934 نيز تمامي روزنامه ها و رسانه ها از عنوان اسکار براي جوايز آکادمي استفاده مي کردند. بدين ترتيب اسکار به عنوان اسم جوايز آکادمي علوم و هنرهاي سينما انتخاب شد و تاکنون نيز همين اسم باقي مانده است./ حسين علي پناهي: