نصف جهان: 18 فروردین سالروز اعدام هویدا به حکم قاضی شرع صادق خلخالی است. درباره اعدام او شایعات بسیاری وجود دارد. برخی اعدام او را عجولانه می خوانند و برخی درست و صحیح توصیف می کنند. اما حجت الاسلام و المسلمین هادی غفاری این نگاه ها را رد می کند. بخش هایی ازگفتگوی هادی غفاری با «نامه نیوز» را در ادامه بخوانید.

می‌گویند یکی از پیگیری‌کنندگان اعدام هویدا شما بودید.

هر کس می‌گوید، دروغ می‌گوید. بینی و بین‌ا... حتی خبر نداشتم او دستگیر شده است. بچه‌ها به من گفتند «پس فردا محاکمه دوم هویداست- آن هم نه محاکمه اول؛ محاکم دوم- شما هم بیایید». من هم به عنوان تماشاچی رفتم، چون محاکمه‌اش علنی بود. اما یک کلمه از من پیدا نمی کنید که در آن دادگاه حرف زده باشم. من همین یک بار در دادگاه انقلاب اسلامی حضور یافتم که آن هم تماشاچی بودم. در واقع همه جرم من این است که یک بار نیم ساعت مثل بچه‌ آدم در دادگاه انقلاب اسلامی نشستم؛ فقط همین.

درباره حکم هویدا خودتان توصیه ای به آقای خلخالی نداشتید؟

اولاً نیاز به توصیه نبود، ثانیاً آقای خلخالی توصیه‌پذیر نبود، یک مجتهد مسلم و قاضی بود که امام(ره) او را نصب کرد. آقای خلخالی یک اشکال عمده فقهی که داشت، این بود که زود به قطع می رسید. ما در بحث اصول فقه یک بحثی به‌نام قطع یعنی محرز شدن موضوع داریم. البته کسی که زود به قطع می‌رسد، ممکن است اشتباهاتی هم داشته باشد. آقای خلخالی زود به قطع می‌رسید ولی آدم بسیار بسیار سالم و پاکدامنی بود.

هویدا سال ها نخست وزیر بود، برخی با همین استدلال می‌گفتند می‌شد از اطلاعاتش استفاده کرد تا زودتر کشور به ثبات برسد.

اینها حرف‌های الان است، بله، الان درست است، اما آن موقع هر لحظه امکان داشت که باند پهلوی بیاید حکومت را به وضعیت قبل برگرداند، آنها در خیابان بودند. 20 نفر دستگیر شدند، ولی دو هزار نفر دیگر آزاد بودند. هر لحظه امکان کودتا در کشور بود. باید به روزهای ایران سال 57 بروید و کشتارهای پشت سر هم را ببینید، هر شب ما ترور داریم، هر شب امکان داشت یک کودتایی بشود و انقلاب اسلامی را از دست بگیرند.

جنازه هویدا چه شد؟

خواهر ایشان آمدند دادگاه و از آقای خلخالی سئوال کردند، ایشان جواب دادند، از حاج احمد آقا سئوال کنید و بگویید خواهر هویدا آمده و می‌خواهد جنازه برادرش را تحویل بگیرد؛ حاج احمد آقا نیز گفت هر کجا که می‌خواهند ببرند، بدهید ببرند. البته نظام از خدا می‌خواست که او را ببرند، برای اینکه آن روزها جو خیلی تند بود، هر کس را دادگاه انقلاب اعدام می‌کرد، مردم می‌فهمیدند که اعدام شده، می‌رفتند از قبر درمی‌آوردند و می‌انداختند بیرون؛ یا آتش می‌زدند، یا سنگ قبرهایشان را خرد می‌کردند. برای هر سنگ قبر که نمی‌توان 40 تا پاسدار گذاشت. مردم عصبانی بودند.