نصف جهان: نتايج يک مطالعه که در قالب مقاله‌اي علمي پژوهشي در فصل‌نامه برنامه‌ريزي فضايي (جغرافيا) وابسته به دانشگاه اصفهان منتشر شده است نشان مي دهد که طي سال هاي 1375 تا 1385، سهم مهاجران از کل جمعيت 17/2نفر در برابر هر صد نفر بوده که در دوره 1385 تا 1390 به 7/4نفر مهاجر در برابر هر صد نفر رسيده است.

در سال 1390، بيشترين نسبت مهاجر به جمعيت، مربوط به استان‌هاي خراسان جنوبي، البرز و بوشهر بوده است که جابه‌جايي زياد جمعيت در اين استان‌ها را نشان مي‌دهد. اما کمترين نسبت، به استان‌هاي لرستان و سيستان و بلوچستان اختصاص داشته است که خود جزو استان‌هاي مهاجرفرست هستند يا به عبارتي مهاجرت‌هاي زيادي ازآنجا به مناطق ديگر صورت مي‌پذيرد.

همچنين 44 درصد از کل مهاجران کشور، به ترتيب مربوط به استان‌هاي تهران، خراسان رضوي، اصفهان، فارس و البرز بوده‌اند.

حدود50 درصد از مهاجران داخل استاني نيز به ترتيب براي استان‌هاي تهران، خراسان رضوي، فارس، اصفهان، خوزستان و مازندران بوده‌اند و 50 درصد از مهاجران استان‌هاي ديگر کشور نيز به ترتيب وارد استان‌هاي البرز، اصفهان، خراسان رضوي، گيلان و مازندران شده‌اند.

دلايل مهاجرت به اين استان‌ها، مواردي چون تمرکز سياسي و اداري، اشتغال، امکانات آموزشي و رفاهي، بهداشتي و به‌ويژه اقتصادي مانند امکان کسب‌وکار بيشتر، اماکن مذهبي و بالاخره آب‌وهوا بوده‌اند.

بيشترين درصد مهاجران خارج‌شده به استان تهران و کمترين درصد به استان‌هاي ايلام، خراسان جنوبي، کهگيلويه و بويراحمد مربوط بوده‌اند.