یادداشت زیر از سایت «ایران امروز» انتخاب شده است که عیناً و بدون هرگونه اصلاحات منتشر شده و اشکالات نگارشی و ویرایشی آن بر عهده این روزنامه نمی باشد.

انتشار این یادداشت علیرغم آنکه به طور بسیار گسترده ای از طریق ارسال پیامک و شبکه های مختلف مجازی اطلاع رسانی شده بود، اما تا زمان نگارش این مقدمه، تنها 39 نفر بازدید کننده داشت.

سایت مذکور در سامانه جامع رسانه های کشور فاقد هرگونه سابقه و مجوز بوده و در سایت الکسا نیز دارای رنکینگ 14 میلیونی است که هنوز حتی به رنکینگ ایران نیز وارد نشده است.

لینک یادداشت مورد نظر نیز از طریق یک کانال تلگرامی برای افراد مختلف ارسال شده که این کانال نیز تنها 6 عضو دارد.

متن یادداشت فوق الذکر به شرح زیر است:

اصفهان با داشتن سابقه ای فرهنگی در عرصه رسانه های مکتوب و دیجیتال نیز تا حدودی به لحاظ کمی پیشتاز بوده است. در عرصه کیفی نیز کیفیت مطالب در رسانه های استان افت و خیز داشته تا جایی که برخی رسانه ها در ایفای رسالت اطلاع رسانی و آگاهی بخشی خود به خط های زرد خبری متوسل شده اند.

هرچند این رویه تنها در اصفهام مصداق ندارد و مطبوعات دیگر استان‌های کشور نیز مبتلا‌به چنین آسیبی هستند اما بیلان کاری یکی از روزنامه‌های اصفهان، برآیند چندان مطلوبی از چهره فرهنگی و مطبوعاتی استان به جای نگذاشته است و مطالبی که در این روزنامه با عینک منفعت طلبی و جناحی نوشته می شود گاه تاجایی، دون شان اصفهان به نظر می‌آید که قابل بازنشر در رسانه‌های دیگر هم نیست!.

این روزنامه با وجود ادعایی که در خصوص احقاق حق مردم به عنوان تریبون ملت دارد، اما با وزش بادهای فصلی – سیاسی و به اقتضای مصلحت‌اندیشی خود، هربار تعریف جدیدی از "حق” ارائه می‌دهد و مخاطبان خود را در معرض قضاوت‌های یک سویه و ناشی از احساس خود قرار می‌دهد.

این روزنامه محلی اصفهان که نتوانسته خاستگاه فرهنگ و مصداقی از یک رسانه حرفه ای باشد، نه تنها در بعد کیفی بلکه به لحاظ کمی نیز به تیراژی که قابل دفاع برای یک رسانه استانی باشد هنوز نرسیده است و برخی شماره های این روزنامه در برخی روزها را تا ۳۰۰ نسخه هم عنوان کرده‌اند.

"تافته جدابافته” شاید اگر قرار بود روزی شبیه یک روزنامه باشد، شبیه این روزنامه دیار نصف جهان می‌شد تا جائیکه یاداشت‌ها و نقدهای این رسانه گاه آنقدر از روی در خطر افتادن منافع شخصی نوشته شده است که صدای مسئولان ارشاد استان هم درآمده است. هرچند مسئولان ارشاد استان ترجیح داده‌اند در مقابل نقدهای غیرشفاف این روزنامه، سکوت کنند اما رسانه‌های استان چنین رفتاری از سوی یک رسانه محلی را در شان مطبوعات نمی‌دانند.

هرچند تاکنون رویه اهالی رسانه استان در قبال برخی نقدهای گزنده این روزنامه صبوری و گذشت بوده است اما نگارندگان این روزنامه خود نیز خوب می‌دانند که سکوت از روی شعور اهالی رسانه تاکنون صرفا برای افزایش تحکیم صنفی بین اهالی مطبوعات بوده است وگرنه خالی کردن عرصه سیمرغ رسانه‌ای از وجود مطبوعاتی که از جنس مردم نیستند، کار چندان دشواری نیست!.