ایلان اشکری سراینده موسیقی متن فیلم ها و مجموعه های تلویزیونی اخیراً برای سریال جدید Vinyl نیز که درباره صحنه موسیقی های عامه پسند در دهه ۱۹۷۰ و تغییرات در فرهنگ آن ایام است، مورد دعوت قرار گرفته بود اما نپذیرفت که موسیقی متن آن را بسازد این دهه به سبب تغییرات و تحولاتی که در فرهنگ غرب ایجاد و ترمیم ها و پیشرفت هایی که در جوامع اروپایی و آمریکایی ایجاد کرد، مشهور و منبع اشاره و الهام است و امروز که اصوات دیجیتال و این فن آوری نوین بر هر یک از راههای سابق ضبط صوت و موسیقی سایه انداخته و سایر سیستم ها را حاشیه نشین کرده، نگاه به محتویات و آواهای سریال «واینیل» الزامی تر نشان می دهد و این البته فرصتی مناسب برای ایلان اشکری هم بود تا موسیقی های محبوب خود در شاخه های مختلف پاپ را به شکلی تازه و البته همسو با روند تشریح اتفاقات در این سریال عرضه کند ولی او نتوانست برنامه کاری اش را با این مجموعه وفق بدهد. اشکری که در سال ۲۰۱۵ موسیقی متن فیلم کارتونی و پرطرفدار «شون گوسفنده» را ارائه کرد و سابقه سرودن موسیقی فیلم های «Layer Cake»، «استارداست» و «Kick – Ass» را نیز دارد و در هر سه فیلم اخیر با متیو ون که کارگردان آنها بوده، همکاری کرده است، هنوز جوایز متعدد و بزرگی را نبرده ولی موسیقی او برای فیلم «ویکتوریای جوان» نامزد جایزه موسوم به ایور نوولو شد و آواهای سروده شده توسط وی برای فیلم های «بپاخیزی هانیبال» و «مواد مخدر و راک اندرول» نیز تحسین شده است. ایلان اشکری در مصاحبه جدیدش درباره موارد فوق و همچنین فیلم اسکاری «همچنان آلیس» (۲۰۱۴) که موسیقی آن نیز کار وی است، سخن می گوید.

با «شون گوسفنده» شروع می کنیم. چطور توانستید موسیقی آن را بسرایید، بدون این که نام و اشاره ای به گروه پینک فلوید داشته باشید؟

 ـ فکر می کنم انجام ندادن کاری که گفتید، واقعاً احمقانه بوده باشد. این در حالی است که من سابقه همکاری با دیوید گیلمور (یکی از اعضای اصلی و موسس گروه پینک فلوید) را دارم و در تدوین یکی دو آلبوم او دخالت داشته ام. ما حتی در فیلم «شون گوسفنده» به برخی ریشه های این کار اشاره می کنیم و در نتیجه برای خودم نیز جای تعجب و تاسف دارد که چرا سهم پینک فلوید را برآورده نکرده ایم.

با این بساط شما در برخی روزها موسیقی های سنگین با ارکستر کامل را می نوازید و روزهای دیگر کارهای پاپ و سبک تر را.

 ـ همین طور است اما من در بدو کار فقط کارهای ملایم و پاپ و سبک تر را دوست داشتم و یا آثار گروههایی مثل ایرون میدن و مگاوت را که کارشان از شاخه راک است. وقتی در ۱۳ سالگی صاحب اولین گیتارم شدم، کارم شده بود اجرای کارهای این قبیل گروههای موسیقی و به معدودی از کارهای اروپایی نیز علاقه نشان می دادم، رویکرد من به موسیقی های ارکستری و موسیقی متن فیلم ها فقط در سالهای بعدی شکل گرفت.

موسیقی متن فیلم «همچنان آلیس» توجه زیادی را بر انگیخت. این طور نیست؟

 ـ خوشحالم که این طور شد. نکته عجیب این است که موسیقی این فیلم را در شرایط سرودم که در وسط تدوین کار «شون گوسفنده» قرار داشتم. این برای من یک تجربه نادر است زیرا تا کاری را تمام نکنم سراغ مورد بعدی نمی روم. تفاوت های فراوان موضوع دو فیلم و دراماتیک بودن یکی («همچنان آلیس») و کمدی و فانتزی بودن دیگری (شون گوسفنده) این دو کار همزمان را سخت تر می کرد.

برای به تصویر کشیدن آلزایمر که موضوع مرکزی فیلم «همچنان آلیس» است، از کدام ابزار و سازها سود جستید و اصولا با کدام تدابیر می توان به این هدف رسید؟

 ـ من کار را با مقداری سازها و اجراهای ارکستری شروع کردم و روی پیانو و استفاده از آن تاکید زیادی داشتم زیرا پیانو یک ساز خانگی است و در بسیاری از منازل آن را می یابید و موضوع «همچنان آلیس» متمرکز بر یک خانه و مبتلا شدن مالک خانه (با بازی جولی ین مور) به بیماری آلزایمر و تبعات این قضیه است. پیانو با اکثر سازهای دیگر فرق می کند زیرا چیزی است که هر کسی به آن می رسد، پدال هایش را فشار می دهد و بختش را در آن می آزماید. پس از پیانو بر سازهای زهی تکیه کردیم و نوع اجرا و ضبط آن را امتحان کردیم و کار را به گونه ای به پیش بردیم که شما صدای این سازهای زهی را به طور محسوس و دائمی بشنوید.

چطور توانستید خودتان را به دنیای «شون گوسفنده» انتقال بدهید؟

 ـ کار عجیبی بود و بخصوص نمایی که کوارتت «بع بع» گوسفندها را تنظیم و اجرا و ثبت می کردیم! تعداد دفعات و ترانه هایی هم که مجبور شدیم روی اجرای اولیه صداهای تازه ای را بگذاریم و کار را چند صدایی کنیم، زیاد بود.

از ارتباط و ارادت خود به گروه مشهور و قدیمی بیتلز بگویید.

 ـ کتابی به نام «ضبط کردن بیتلز» وجود دارد که در آن راههای اجرای آهنگ آنها توضیح داده و ترسیم شده است و محصول کار گروهی است که مدتها در مورد اجرای آهنگ های آنان کار و تلاش و تحقیق و تمرین کرده اند. نقشه راه ما چنین کتابی بود ولی ارادت شخصی من به این گروه موسیقی از این حرف ها و مسایل فراتر می رود و یک مسئله متفاوت است.

دو جور طرز برخورد با سرایندگان موسیقی متن فیلم ها وجود دارد. عده ای از کارگردان ها فیلم شان را بر اساس موسیقی تحویل گرفته از هنرمند سراینده موسیقی متن برش می دهند و ادیت می کنند ولی عده دیگری فیلم شان را بر اساس تمامی باورهای شخصی خود می سازند و سپس آن را تحویل موزیسین مورد نظر خود می دهند و از وی می خواهند که بر اساس آن موسیقی متن را بسراید. شما کدامیک از این روش ها ترجیح می دهید؟

 ـ بستگی به بسیاری از چیزها دارد و منجمله به موضوع فیلم ولی کلا معتقد به یک اصل کلی در این زمینه نیستم و گاهی بهتر است که در پایان کار یک فیلمساز و وقتی همه تصاویر تهیه شد، بر اساس آن موسیقی سرایید و زمانی هم می طلبد که فیلمساز بر اساس موسیقی تحویل گرفته از یک موزیسین فیلمش را به فصول مختلف تقسیم کند. این که همیشه به یک الگو معتقد و مجری آن باشید، خلاقیت را از شما می گیرد و خلاقیت اصل و نیاز اول این حرفه است. باید تنوع داشته باشید و همیشه چیزی را به روال کارتان بیفزایید.

چرا نپذیرفتید که برای سریال جالب واینیل (Vinyl) موسیقی متن بنویسید؟

 ـ شرایط فراهم نبود و بنظرم می آمد که خود آنها هم تردیدهایی داشتند. ولی موضوع خوبی را دستمایه کار خود قرار داده اند. چه در نیویورک و چه در لندن صحنه موسیقی پاپ و راک در دهه ۱۹۷۰ واجد مسایل و رویدادهای مهمی بود. اتفاقات خاص و متعددی در آن زمان روی داد و گروههای موسیقی فوق العاده ای تشکیل شدند. شرایط حرفه ای آنها نیز عالی بود. البته در آن زمان جدیت در کار و برخوردهای حرفه ای امروز وجود نداشت ولی به همان میزان و منوال موضوعات جالب تری خلق شد که در مجموعه «واینیل» هم به آنها پرداخته شده است. امروز نسبت به آن ایام در دنیای موسیقی بسیار بیشتر بدنبال پول و مسایل اقتصادی اند تا غنای حرفه ای و همین مسئله بر کیفیت آهنگ ها هم اثر گذاشته است./بانی فیلم