نصف جهان: به مناسبت سالروز زلزله رودبار و منجیل در سال ۱۳۶۹ فیلم «بیدار شو آرزو» به کارگردانی کیانوش عیاری با حضور کارگردان فیلم در تهران به نمایش در آمد.

عیاری پس از نمایش فیلم اظهار کرد: شاید این اعتراف برای شما شوکه‌کننده باشد اما من هیچگاه به این فکر نمی‌کنم که چه چیزی می‌خواهم بگویم و فیلمی بر اساس آن بسازم. هرگز سابقه نداشته وارد این وادی شوم که بخواهم مُبشّر مسئله‌ای باشم یا احساس رسالتی داشته باشم. شاید بپرسید مگر می‌شود کسی حرفی برای گفتن نداشته باشد و فیلم بسازد؟ بله، دستکم خودِ من یک نمونه آن هستم. هیچوقت نمی‌دانم در فیلمم چه می‌خواهم بگویم. شاید بپرسید پس چرا و چگونه فیلم می‌سازم؟ سینما برای من اسباب‌بازی دوران بچگی‌ام است. خوشبختانه جوری سرشته شده‌ام که حساسیت‌ها و دغدغه‌هایم ظاهراً به‌درد می‌خورند. من بر اساس این دغدغه‌ها فیلم می‌سازم که شخصی و متعلق به خودم است. خیلی خوشحالم که دغدغه‌های شخصی‌ام آنقدر به انزوای خودم مربوط نمی‌شود که برای دیگران بی‌مصرف باشد.

کارگردان «آبادانی‌ها» اضافه کرد: دلیل این طرز فکر این است که از بچگی فکر می‌کردم بهتر است شهردار شوم. وقتی 14ساله بودم در خیابان‌های اهواز راه می‌رفتم و از خودم می‌پرسیدم چرا پیاده‌روها کج و کوله‌اند؟ چرا تیرهای چراغ برق اینطور هستند؟ چرا اطراف رودخانه کارون اینقدر بی‌ریخت است و... آرزو داشتم شهردار شوم و حالا فیلمساز شده‌ام. بنابراین خوشبختانه کسی که بخواهد شهردار شود، حتماً دغدغه‌هایی با حداقلِ ارزش نیز دارد. پس با شجاعت و اعتماد به نفس می‌گویم هیچوقت فکر نکردم که فیلمی برای فلان خلأ جامعه بسازم. به همین دلیل امروز از ساخت فیلم درباره مسائلی مثل فرار دختران، اسیدپاشی، فقر اجتماعی و... گریزانم.