نصف جهان: اولین شخصیت مشهوری که عنوان «قمارخانه» را روی مسابقات پیش بینی صدا وسیما گذاشت، تهمینه میلانی، کارگردان سینما بود. او طی یادداشتی که در فضای مجازی منتشر کرد از جمله نوشت: «کازینویی به نام صداوسیما؛ این روزها به هر شبکه از شبکه‌های صداوسیما که سرکشی کنید، انواع و اقسام قرعه کشی‌ها را می‌توانید مشاهده کنید.» احتمالاً منظور او از به کار بردن این واژه، مسابقات پیش بینی است که این روزها به بهانه برگزاری مسابقات جام جهانی از تلویزیون پخش می شود.

اما روز پنج شنبه برای دومین بار از واژه قمارخانه برای مسابقات تلویزیون استفاده شد و این بار روزنامه اصولگرای «جوان» در گزارش مفصلی که تیتر اول آن شماره هم بود، از «قمارخانه‌ای به وسعت همه قرعه‌کشی‌های صدا و سیما!» یاد کرد. جوان نوشت: «این قمارخانه همیشه باز است! تنها کافی است به سراغ کنترل بروید و تلویزیون را روشن کنید تا به کازینوی همیشه فعال رسانه ملی وارد شوید. اینجا هم درست شبیه دیگر قمارخانه‌ها و ساختار‌های شرط‌بندی... در جریان قماری که قرعه‌کشی نامیده می‌شود، شرکت می‌کنید تا در نهایت شرکت‌هایی برنده شوند که اسپانسر برنامه‌های تلویزیونی‌اند و به مدد قمار با شانس شما میلیارد‌ها تومان سود به جیب می‌زنند و شما را در توهم برنده‌شدن... پیش می‌برند.»

این روزنامه آنگاه ضمن اشاره به یک نمونه از این نوع مسابقات نوشت: «یکی از نمونه‌های بارز این ماجرا شرکت در مسابقات پیامکی است که تحت عنوان حمایت از تیم ملی 5000 تومان از شرکت‌کننده کسر می‌کند تا بعد‌ها او را در قرعه‌کشی شرکت دهد یا مسابقاتی که روزانه پانصد ششصد تومان هزینه دارد و پایانش هزینه‌ای بی‌فایده در قبض موبایل است! تنها تفاوت لاتاری در کشور‌های دیگر و این قمارخانه رسانه ملی در آن است که مؤسسات لاتاری در غرب معمولاً با فروش بلیت‌های یک دلاری به مشتریان، کل مبلغ جمع‌آوری شده را پس از کسر مالیات و چند درصد سود و پورسانت مؤسسات و شاید هم یکی دو درصد برای خیریه‌ها، به «تنها» برنده لاتاری می‌دهند، اما در این قمارخانه‌ها فقط یک یا چند ۲۰۶ به برنده‌ها می‌دهند و باقی مبلغ که گاهی بالغ بر چند میلیارد می‌شود به جیب اسپانسر برنامه تلویزیونی می‌رود!»