کمبود اعتبارات و نبود تناسب بین تعداد زندانیان با فضای زندان‌های کشور، این مراکز به اصطلاح تأدیبی و تربیتی را از اهداف اولیه خود دور و به اعتقاد کارشناسان قضائی وحقوقی این مراکز را حتی در برخی موارد به فضایی جرم‌خیز تبدیل کرده است.

گفته می‌شود هم‌اکنون سرانه هر زندانی یک دهم استاندارد موجود است، موضوعی که شرایط را برای تأمین حقوق اولیه هر زندانی سخت و کیفیت زندگی در زندان ها را به پایین ترین سطح خود رسانده است.

امتناع دولت‌های مختلف از کمک به ساخت زندان‌های جدید و استاندارد اگرچه سیاستی بوده که تاکنون اعمال شده اما از طرفی تلاشی هم برای کاهش تعداد زندانیان صورت نگرفته که در نتیجه مشکلات موجود در زندان‌ها را رقم زده است.

کارشناسان معتقدند برای بهبود شرایط زندان‌های کشور علاوه بر تغییر در قوانین به منظور زندان زدایی وکاهش تعداد زندانیان باید نگاه جدی دولت و مجلس به سمت افزایش درخور  بودجه قوه قضائیه و سازمان زندان‌ها تغییر کند.

محمدعلی اسفنانی سخنگوی کمیسیون قضائی وحقوقی مجلس نهم در گفتگو با خانه ملت کمبود اعتبارات سازمان زندان‌ها را عامل اصلی پایین بودن کیفیت خدمات ارائه شده در زندان‌ها می‌داند و می‌گوید: در سال گذشته بودجه سازمان زندان‌ها حدود 6 درصد افزایش داشت در حالی‌که کشور درگیر تورم 40 درصدی بود.

نماینده مردم فریدن، فریدونشهر و چادگان معتقد است: کمبود اعتبارات و نبود تناسب بین تعداد زندانیان و ظرفیت زندان‌ها موجب نادیده گرفته شدن مسائل بهداشتی، تربیتی، فرهنگی و حتی اخلاقی در زندان‌های کشور شده در چنین شرایطی شاهدیم که همواره اعتبارات اختصاص داده شده از سوی دولت‌ها به سازمان زندان ها بسیار ناچیز بوده است.

به عقیده سخنگوی کمیسیون قضائی و حقوقی مجلس اعتبارات اختصاص داده شده از سوی دولت‌ها به سازمان زندان‌ها بسیار ناچیز است و برای این منظور نگاه مجلس و دولت‌ باید به قوه قضائیه و زیرمجموعه‌های آن از جمله سازمان زندان‌ها تغییر کند چراکه مهمترین مسئله اختصاص اعتبارات است.

وی می گوید: نمی‌شود در زندانی که  دوهزار نفر ظرفیت دارد هشت هزار زندانی را نگهداری کرد و در کنار آن مدعی کار اصلاحی و فرهنگی بود. سازمان زندان‌ها سازمانی 100 درصد مصرفی است به شکلی که مصرفی بودن آن الزام‌آور و اجباری بوده و نمی‌تواند از انجام وظیفه و ارائه خدمات استنکاف کند.

نماینده مردم فریدن، فریدونشهر و چادگان در مجلس نهم تصریح می کند: بیمارستان‌ها اگر تخت خالی نداشته باشند می‌توانند از پذیرش بیمار امتناع کنند اما زندان‌ها نمی‌توانند از پذیرش زندانی و مجرم امتناع ورزند.

وی با بیان اینکه زندان‌ها وضعیت خاص دارند، می افزاید: در همه جای دنیا زندان‌ها به نحوی طراحی شده که زندانی یا مجرم اصلاح شده و انگیزه‌ای برای بازگشت مجدد به زندان نداشته باشد، در حقیقت نگاه حاکم بر زندان‌ها باید نگاه اصلاحی یا تنبیهی باشد که به دلیل مشکلات موجود در سازمان زندان‌ها این مجموعه در تحقق وظیفه اصلی خود مبنی بر اصلاح و تربیت موفق نبوده است.