نصف جهان: فهرست اولیه معرفی فیلم ایرانی به اسکار ۲۰۱۹ اعلام شد. طبق معمول هر سال، امسال هم اواخر ماه شهریور، بحث اسکار در سینمای ایران داغ شد. در این مقطع، شورایی در بنیاد سینمایی فارابی شکل می‌گیرد تا یک فیلم را به عنوان نماینده سینمای ایران در اسکار معرفی کند. هیئت معرفی فیلم ایرانی به فرهنگستان علوم و هنر‌های سینمایی به فهرستی کوتاه مرکب از سه فیلم برای بررسی‌های تکمیلی رسیده است. «بدون تاریخ، بدون امضاء» ساخته وحید جلیلوند، «تنگه ابوقریب» ساخته بهرام توکلی و «شماره ۱۷ سهیلا» ساخته محمود غفاری این انتخاب ها هستند.

سهم سینمای ایران از ۲۲ بار حضور در بخش فیلم خارجی زبان جوایز اسکار دو جایزه و یک نامزدی دیگر بوده است که از این جهت کارنامه درخشانی است. بخش غیر انگلیسی‌زبان یا خارجی زبان جوایز اسکار تقریباً از دوره بیست و نهم آن به شکل جدی پای ثابت این مراسم شد. تا پیش‌از این دوره در برخی از سال‌ها و طبق شرایطی خاص فیلم‌های غیر انگلیسی برای حضور در این مراسم انتخاب می‌شدند.

سینمای ایران نیز طی این سال‌ها نمایندگانی برای حضور در مراسم اسکار داشته است. برای نخستین بار وزارت فرهنگ و هنر وقت در سال 1356 فیلم «دایره‌ مینا» ساخته‌ داریوش مهرجویی را به اسکار معرفی کرد و پس‌ازآن فیلم «باد صبا» ساخته‌ آلبر لاموریس به‌عنوان نماینده‌ ایران در سال 1357 راهی آکادمی اسکار شد. پس‌ازآن سینمای ایران به مدت 16 سال نماینده‌ای به اسکار معرفی نکرد تا سال 1373 که فیلم «زیر درختان زیتون» ساخته‌ عباس کیارستمی معرفی شد. طی این سال‌ها نیز فیلم‌های مختلفی از جنس و ژانر مختلف به‌عنوان نمایندگان سینمای ایران به اسکار معرفی شدند. بیشترین سابقه را مجید مجیدی دارد که از سال 1377 با فیلم «بچه‌های آسمان» در این مراسم حضور یافت و در همان سال یعنی سال 1999 میلادی موفق شد جزو پنج نامزد نهایی بخش فیلم‌های غیر انگلیسی‌زبان قرار بگیرد. پس‌ازآن «رنگ خدا» در 1378، «باران» در 1380، «آواز گنجشک‌ها» در 1387 و «محمد رسول‌ ا...(ص)» در 1394، دیگر فیلم‌های مجیدی بودند که به‌عنوان نماینده سینمای ایران به آکادمی معرفی شدند. علاوه بر فیلم‌های مجیدی، در این سال‌ها رسول صدر عاملی در سال 1381 با «من ترانه 15 سال دارم»، پرویز شهبازی در سال ‌ 1382 با «نفس عمیق»، رضا میر کریمی در سال 1384 با «خیلی دور خیلی نزدیک»، کامپوزیا پرتوی در سال 1385 با «کافه ترانزیت»، رسول ملاقلی‌پور در سال 1386 با «میم مثل مادر»، اصغر فرهادی در سال 1388 با «درباره الی» و مهدی نادری در سال 1389 با «بدرود بغداد»، نماینده ایران در بخش فیلم خارجی زبان بودند. فرهادی در 1390 با «جدایی نادر از سیمین» طلسم سینمای ایران را شکست و برنده جایزه اسکار این بخش شد. پس‌ازآن قرار شد در سال 1391 «یه حبه قند» رضا میر کریمی نماینده ایران باشد که به علت تحریم اسکار از سوی ایران این فیلم معرفی نشد. در سال 1392 «گذشته» اصغر فرهادی و در سال 1393 «امروز» رضا میر کریمی به‌عنوان نمایندگان سینمای ایران به اسکار معرفی شدند. پس‌ازآن در سال 94 فیلم «محمد رسول‌ا... (ص)» ساخته مجید مجیدی نمایندگی ایران را در این مراسم بزرگ بر عهده داشت و درنهایت در سال 95 «فروشنده» اصغر فرهادی به‌عنوان تنها نماینده ایران در هشتادونهمین مراسم اسکار حضور یافت که موفق شد اسکار بخش خارجی زبان این دوره را از آن خود کند. در نودمین دوره اسکار برای اولین بار فیلم «نفس» از یک بانوی کارگردان، نرگس آبیار، روانه این مراسم بزرگ جهانی شد اما به جمع نامزدهای دریافت جایزه در اسکار راه نیافت.

به نظر می‌رسد پس از گذشت بیش از دو دهه از حضور ما در آکادمی اسکار دیگر باید ذائقه اعضای آکادمی را شناخته باشیم تا بتوانیم از میان آثاری که داریم بهترین را انتخاب کنیم.

باید دید بین «بدون تاریخ، بدون امضاء» ساخته وحید جلیلوند، «تنگه ابوقریب» ساخته بهرام توکلی و «شماره ۱۷ سهیلا» ساخته محمود غفاری کدام یک بیشترین شرایط را دارد و امسال به‌عنوان نماینده ایران در مراسم اسکار 2019 حضور خواهد داشت.