نصف جهان: علی نصیریان، بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون ایرانی در پانزدهمین روز از بهمن ماه سال ۱۳۱۳ در تهران چشم به دنیا گشود. خبرگزاری «ایرنا» به مناسبت زادروز این پیشکسوت دنیای هنر گزارشی تهیه کرده است که در ادامه بخش هایی از آن را می خوانید.
علی نصیریان که در میان اهالی سینما و مطبوعات به «عالیجناب» شهرت دارد از جمله نوادر بازیگری سینمای ایران به شمار میآید که در هر سه عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون آثار فاخر و ماندگاری خلق کردهاست. او در سال ۱۳۸۰ به عنوان چهره ماندگار ایرانی در رشته بازیگری تئاتر و سینما شناخته شد و نشان درجه یک هنری را دریافت کرد.
علی نصیریان با بیش از شش دهه تجربه بازیگری همچنان در مقام بازیگری برجسته در مقابل دوربین ظاهر می شود و کارشناسان این حوزه از او در مقام یک بازیگر ممتاز ایرانی در عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون یاد میکنند. نصیریان که در زمینه بازیگری، نویسندگی و کارگردانی تئاتر، اسم و رسمی ماندگار از خود به جای گذاشته، دوران کودکی سختی را پشت سر نهاده است اما این سختیها سبب شد تا در آینده، اتفاقات خوشایندی برای وی رقم بخورد. چنانچه او در سال ۱۳۸۰ در بیستمین جشنواره تئاتر فجر مورد تجلیل قرار گرفت و یکسال بعد به عنوان چهره ماندگار معرفی شد. همچنین در سال ۱۳۸۴ به عنوان چهره برگزیده فرهنگستان هنر در جشن نامآوران فرهنگستانهای کشور برگزیده و در همین سال موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر شد. نصیریان درباره شروع کارش در عرصه بازیگری میگوید: «از سال دوم دبیرستان به شکل جدی کار خودم را شروع کردم. در دبیرستان دوستی داشتم به نام بهمن فرسی که یکی دو سال از ما بزرگتر بود. او یک روز به من گفت که میخواهم تئاتر کار کنم. من هم رفتم و با او همکاری کردم.»
نصیریان و تئاتر
کارهای صحنهای نصیریان از اوایل دهه ۳۰ آغاز شد و با استخدام در اداره تئاتر در سال ۱۳۳۶، او و دیگر همکارانش در سالن کوچک آن اداره، کارهایشان را بر روی صحنه می بردند. نصیریان در سال ۱۳۵۹ از اداره تئاتر بازنشسته شد و چون دیگر گروهی در اختیار نداشت، تصمیم گرفت که دیگر کارگردانی نکند اما با وجود این، آخرین کارگردانی نصیریان اجرای نمایش «سلطان سیاه» در جشنپواره تئاتر آیینی سنتی بود که بعد هم در سنگلج اجرا شد.
نصیریان که سالها در حوزه تئاتر ایرانی کارگردانی کرده در این باره معتقد است: «تئاتر ایرانی یک نوع کار نیست. کارهای تازه و تجربی را هم شامل میشود. کارهای ایرانی میتواند انواع گوناگونی داشته باشد. هر چقدر به موقعیت ما نزدیکتر باشد، بهتر است. حتی اگر بخواهیم فرمهای غربی را اجرا کنیم هر چه برای خودمان شود، بهتر است. این بهتر است که ادای غربیهای را درنیاوریم. نمیخواهم بگویم، سنت گرا باشیم. باید نوگرایی کنیم، منتها مجذوب و شیفته یکسری کارهای جذاب آنها نشویم. البته جذاب هم هست اما برای آنهاست و ریشه در فرهنگ خودشان دارد اما متناسب با فرهنگ ما نیست، بنابراین باید ما خودمان بسازیم و از خودمان در بیاوریم.»
نصیریان و تلویزیون
ایفای نقش «کریم بوستان» در مجموعه تلویزیونی «برادرجان» و «بزرگ آقای دیوان سالار» در مجموعه شبکه نمایش خانگی «شهرزاد»، آخرین هنرنمایی های علی نصیریان تاکنون در قاب تلویزیون بوده است.
نصیریان درباره شروع فعالیت بازیگری در تلویزیون و ورود خود به این عرصه گفته است: «در سال ۱۳۳۷ تلویزیون خصوصی ایران راه اندازی شد و دو سال بعد همکاری اداره هنرهای دراماتیک با تلویزیون در قالب اجرای نمایش های زنده تلویزیونی شکل گرفت. برای این اجراها شش گروه انتخاب شد و من هم که از ۱۳۳۶ به استخدام اداره هنرهای زیبا درآمده بودم، سرپرستی یکی از این گروه ها را برعهده گرفتم و نمایش های زیادی را در تلویزیون اجرا کردم که سبب شد مردم مرا بشناسند. در مجموع بیش از ۵۰ تئاتر تلویزیونی در مقام بازیگر یا کارگردان داشتم و همزمان با افتتاح تالار سنگلج، کارگردان یا بازیگر اجراهای صحنه ای نیز بودم.»
نصیریان و سینما
فیلم «گاو» ساخته داریوش مهرجویی نخستین فعالیت سینمایی علی نصیریان در مقام بازیگر بود. وی درباره حضورش در سینما با فیلم «گاو» می گوید: «سال ۱۳۴۲ نمایشی را به نام «گاو» در تلویزیون به صورت زنده اجرا کردیم که در ۱۳۴۸ غلامحسین ساعدی نویسنده این کار، داریوش مهرجویی را به ما معرفی کرد و گفت: «در حال نوشتن فیلمنامه ای با همین نام و موضوع هستم.» قصدشان این بود تا کاری تازه و سوا از سینمای رایج بسازند. گروه ما در این فیلم، بازی کرد و من نقش «مش اسلام» را داشتم. در آن زمان ۳۴ ساله بودم. بعد از «گاو» به پیشنهاد آقای مهرجویی، سناریوی «آقای هالو» را نوشتم که فیلم دوم من بود. «آقای هالو» تنها تجربه من در زمینه فیلمنامه نویسی بود و با توجه به علاقه ام به کار اجرا، دیگر فیلمنامه نویسی را ادامه ندادم. «پستچی»، «دایره مینا» و «حیاط پشتی مدرسه آفاق» که بعدها نامش به «مدرسه ای که می رفتیم» تغییر کرد از جمله فیلم هایی بود که گروه ما با مهرجویی همکاری کرد.» «کفشهای میرزا نوروز»، «شیر سنگی»، «ناخدا خورشید»، «هزاردستان»، «سالهای خاکستر»، «بوی پیراهن یوسف» و «مسخره باز» از دیگر آثار شاخص وی در دوران بازیگری در سینما محسوب می شوند.
علی نصیریان در ۸۴ سالگی در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۹۷)، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم «مسخرهباز» کسب کرد و تبدیل به مسنترین فردی شد که این جایزه را دریافت کردهاست.
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰