گفتگوی متفاوت با بازیگری که می گوید کارهای هنری اش مثل بچه هایش نیستند
نصف جهان: آتیلا پسیانی مانند برخی از بزرگ ترها نیست که مدام بچهها را میبوسند و بغل میکنند ولی از دیدن هر حرکت و حرف آنان لبریز از شادی میشود. برای او عشق به کودکان یک حس درونی است. این هنرمند پدر «ستاره» و «خسرو» و جزو هنرمندانی است که فرزندانش از دوره کودکی وارد فعالیت هنری شدهاند.
خبرگزاری «ایسنا» به انگیزه روز پدر گپ و گفتی با آتیلا پسیانی داشته که در آن از تفاوت عشق به فرزند و عشق به اثر هنری گفت است.
پسیانی در این گفتگو از علاقه اش به کودکان میگوید: «برخلاف برخی که مدام بچهها را میبوسند و آنان را بغل میکنند، من چنین کارهایی نمیکنم، ولی همیشه همه وجودم پر از عشق به کودکان است. نه تنها فرزندان آشنایان دور و برمان که حتی کودکان غریبهای که در کوچه و خیابان میبینم، هر کار و هر حرفشان برایم جذاب و هیجانانگیز و وقتگذرانی با بچهها برایم بسیار لذتبخش است و میتوانم ساعتها به آنان نگاه کنم و از درون غرق شادی شوم. توجهم به کودکان خیلی ذهنی است.»
این هنرمند که در کارنامه هنریاش تجربه کارگردانی نمایشهایی مانند «بحرالغرایب»، «پرفسور بوبوس» و «متابولیک» را دارد، از موضوع جالب دیگری در برخورد با کودکان سخن میگوید: «مهمترین اتفاقی که در رابطه با کودکان برای من میافتد این است که متوجه میشوم هنوز کودکی خود را از دست ندادهام و یک کودک ۶۲ ساله هستم!»
پسیانی در پاسخ به این پرسش که آیا خلق اثر هنری میتواند همانند تجربه پدری یا مادری باشد و آیا اثر هنری میتواند همچون فرزند هنرمند تلقی شود؟ توضیح میدهد: «کار هنری هرگز نمیتواند مانند فرزند آدم بشود؛ اینها دو تجربه کاملاً متفاوت است و هر یک لذت خاص خود را دارد. شما به عنوان پدر یا مادر حسی که نسبت به فرزندتان دارید، این است که بخشی از وجودتان و به معنی تداوم زندگی و ادامه شماست. ما همیشه به نسل بعد از خود فکر میکنیم. طبیعتاً نزدیک ترین آدمها در نسل بعد از ما، فرزندانمان هستند، بنابراین عشق به فرزند از جنس دیگری است و عشق به کار و خلاقیت هنری از جنسی دیگر و هیچ لزومی ندارد این دو را در جایگاهی شبیه به هم قرار دهیم. واقعیت این است که نمایش من نمایش من است، ولی ستاره و خسرو دختر و پسرم هستند.»
ستاره و خسرو پسیانی خیلی زود وارد فضای هنری شدند. پسیانی برخلاف برخی از پدران هنرمند که علاقهای به حضور فرزندانشان در فضای هنری ندارند، ممانعتی از حضور فرزندانش در تئاتر نکرد و دختر و پسر او هنوز در دوره کودکی بودند که فضای تئاتر را لمس کردند. او درباره این موضوع توضیح میدهد: «متأسفانه یا خوشبختانه در بسیاری از خانوادههای هنری، خیلی اوقات محیط خانه انتخاب دیگری پیش روی فرزندان نمیگذارد، چون تمام سخنان پدر و مادر و دوستانشان حول کارها و تجربیات هنری است و فرزندان در چنین محیطی بزرگ میشوند.»
این بازیگر خود در دوره نوجوانی وارد فضای تئاتر شده است. تصور ما این بود که مادرش زندهیاد جمیله شیخی ـ بازیگر باسابقه تئاتر، سینما و تلویزیون ـ در این زمینه تأثیرگذار بوده است، اما توضیحات آتیلا پسیانی، این تصور را تغییر داد: «مادرم نه تنها هیچ اشتیاقی برای حضور من در فضای هنری نداشت، بلکه به دلایلی نامعلوم با این موضوع کاملاً مخالف بود و نمیدانم چرا دلش میخواست من حقوق سیاسی بخوانم؛ رشتهای که خیلی از آن بدم میآمد! بنابراین تمام تلاشش را به کار گرفت که من به این سمت نیایم ولی هر چه بیشتر مرا منع میکرد، حریصتر میشدم و در نهایت در نوجوانی وارد فضای تئاتر شدم، هرچند زمینه کارهای من با فعالیتهای مادرم کاملاً متفاوت و گاه متضاد بود.»
این تجربه موجب شد او خود در برخورد با فرزندانش راهی دیگر در پیش بگیرد: «تجربه نوجوانی خودم سبب شد هرگز فرزندانم را به هیچ سمتی سوق ندهم. هیچوقت آنان را برای فعالیت هنری نه تشویق کردم و نه منع. هرگز تسهیلات ویژهای برای حضورشان در این فضا ایجاد نکردم. آنان هم مانند دیگر اعضای گروه تئاتر «بازی» بعد از پشت سر گذاشتن کارگاههای آموزشی، به عضویت درآمدند. حتی وقتی ستاره در ۱۳سالگی، اولین کارگردانی خود را انجام داد، نامش در بروشور به عنوان کارگردان مهمان قید شد و دو سال بعد تازه عضو گروه تئاتر ما شد. بابت حضور آنان در تئاتر هیچ ممانعتی نکردم و همیشه تلاش کردم کنارشان دوش به دوش آنان بایستم و همراهشان باشم و هرگز فکر نمیکردم آنها باید تجربیات مرا تکرار کنند.»
«نه» واژهای است که شنیدنش برای بسیاری از ما ناخوشایند است، به ویژه اگر این واژه از زبان یک فرزند خطاب به پدر یا مادرش بیان شود ولی پدر مورد نظر ما از شنیدن «نه» فرزندانش نه تنها غمگین یا عصبی نمیشود بلکه برایش لذتبخش است: «یک تجربه شیرین دیگر زمانی است که بچهها به من «نه» بگویند که این نشانه استقلال و شکلگیری شخصیتشان است. واژه «نه» برای من بسیار مهم و شیرین است به همین دلیل هرگز جلو ستاره و خسرو ایستادگی نکردهام و همواره استقلال آنان برایم بسیار شیرین بوده است.»
بازگشت به ابتدای صفحه
ارسال به دوستان
پیشنهاد سردبیر
ارسال نظر
ایمیل مستقیم: info@nesfejahan.net شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰