کورش تهامی، بازیگر سینما و تلویزیون از سال 1375 با فیلم «سینما سینماست» ساخته سید ضیاء الدین دری به عرصه سینما پا گذاشت و پس از آن در آثار فراوانی به ایفای نقش پرداخت. وی طی این سال ها در آثار متنوعی همچون «مریم مقدس(ع)»، «به رنگ ارغوان»، «سرگیجه»، «آن مرد آمد»، «بی خداحافظی»، «گناهکاران»، «آشوب» و در انتها «رگ خواب» بازی کرد اما بازی وی در فیلم «رگ خواب» طی تمامی سال ها حضورش در عرصه سینما به شکل ویژه‌ای مورد توجه قرار گرفت. تهامی علاوه بر سینما در عرصه تلویزیون نیز فعالیت‌های قابل قبولی را ارائه داد و از سال 76 با سریال «فردا دیر است» به کارگردانی حسن فتحی رسماً اولین تجربه تلویزیونی خود را انجام داد. «زیر تیغ»، «مشق عشق»، «خسته دلان»، «گمشدگان»، «شوق پرواز»، «شمس العماره» و «تبریز در مه» از جمله مهمترین آثاری هستند که تهامی در مدیوم تلویزیون در آنها به ایفای نقش پرداخته است. به مناسبت موفقیت تهامی بعد از بازی در فیلم «رگ خواب»، خبرگزاری میزان گفتگویی با این بازیگر انجام داده که بخش هایی از آن را می خوانید.

این روزها نام کورش تهامی بسیار بیشتر از قبل شنیده می‌شود. بعد از موفقیت در «رگ خواب» و سریال «گمشدگان» مشغول کاری شده اید؟

بله به تازگی بازی در فیلم سینمایی «بالن» به کارگردانی مسعود تکاور را به پایان رساندم‌ و چندین پیشنهاد دارم که فعلاً هیچکدام قطعی نشده است.

کمی در مورد فیلم «بالن» بگویید. آیا بعد از «رگ خواب» انتخاب درستی بود؟

داستان فیلم سینمایی «بالن» به جوانانی می‌پردازد که می‌خواهند یک شبه ره صدساله را طی کنند اما حوادث بی‌شماری در مسیر آنها قرار می‌گیرد. «بالن» برای جشنواره فیلم فجر آماده شده و من امیدوار اتفاقات خوب سینمایی برای این فیلم هستم.

نگاه ویژه‌ای که در جشن منتقدان به شما شد کار را برای انتخاب‌های بعدی شما سخت نکرده است؟

بعد از بازی در فیلم «رگ خواب» شاید توقعات کمی از من بالاتر رفته است. البته من همیشه سعی کرده ام نقش‌های متفاوت را بازی کنم و تا جایی که شده این تصمیم را عملی کرده ام. بازی من در «بالن» هم با توجه به اینکه تا به حال تجربه ژانر حادثه‌ای در سینما را نداشته ام تجربه خوبی است.

تا به حال همه نقش‌هایی که بازی کردید باب دل شما بوده یا به علت مسائل مالی و یا دوری بیش از حد از بازیگری کاری را به اکراه پذیرفته‌اید؟

سعی کرده‌ام چنین اتفاقی نیافتد. با وجود اینکه به عنوان بازیگر همواره در بازی کردن وسواس داشته ام اما بخشی از این تصمیم به وضعیت فعلی سینمای ایران نیز وابسته است. اگر بخواهیم منتظر بنشینیم تا پیشنهاد خاصی به ما شود، شاید این انتظار سال ها طول بکشد و اصلاً اتفاق نیافتد به همین دلیل بین تمام پیشنهادات همواره سعی کرده ام آن پیشنهادی را که با سایر آثار متفاوت بوده و از لحاظ کیفی بالاتر بوده را بپذیرم. بازیگری هستم که همیشه به دنبال تجربه‌های نو بوده و بازی در فیلم «بالن» هم در راستای همین تجربه گرایی بوده است. نقشم در «بالن» متفاوت است و در سینما تاکنون چنین نقشی را بازی نکرده ام.

برای حضور در یک پروژه چه معیارهایی دارید؟

تا به حال در انتخاب‌هایم برای بازیگری بی نهایت دقت کرده‌ام و سعی داشتم در درجه اول در انتخاب‌هایم به خودم وفادار باشم و پس از مخاطبان به خودم احترام بگذارم. خوشبختانه بعد از «رگ خواب»، فیلم «بالن» این احترام را برای مخاطب قائل خواهد شد.

آیا همیشه می‌شود به خود وفادار بود و به مخاطب احترام گذاشت؟

متأسفانه جمله معروف سینما بی‌رحم است همچنان ادامه دارد و عرض اندام می‌کند. تأسف دیگر برای اینکه آدم‌های سینما نه تنها هوای همدیگر را ندارند بلکه زیر پای یکدیگر را خالی می‌کنند. بالاخره هر بازیگری در برهه‌ای از زمان باید انتخاب کند و در این راه هیچ تلاش و کمکی از سوی دوستان سینمایی نمی‌شود تا کارهای خوبی را ارائه دهد.

پس باید گفت فشار سینمای روزگاهی بازیگران را مجبور به قبول یک نقش می‌کند؟

بعضی مواقع پیش می آید که هر بازیگری بر مبنای نیاز مالی کاری را بپذیرد، گاهی اوقات هم بازیگر بعد از رد کردن تعداد زیادی اثر بالاخره برای اینکه از فضای سینما دور نشود، بالاخره یکی را می‌پذیرد.

در سینمای ایران بازیگران از سن حدوداً 50 سال به بالا کمتر دیده می‌شوند و یا کلاً نقشی برای آنها وجود ندارد. این قضیه شما را نمی‌ترساند؟

بله به این موضوع فکر می‌کنم. امیدوارم سینمای ایران در عرصه فیلمنامه نویسی دچار تغییر و تحولات عمده ای شود و پتانسیل بازیگرانی که به میانسالی می رسند به هدر نرود. البته هنوز تا میانسالی فاصله دارم اما این را فراموش نکنیم که دوران بلوغ هر بازیگری بعد از سن 50 سالگی است و دقیقاً می تواند بهترین بازی هایش را در همین سن ارائه دهد و حیف است که در سینمای ما این سن دیده نمی‌شود. وقتی بازیگری بعد از 40 یا 50 سال با ایفای یک نقش همه را شگفت زده می کند در بخش فیلمنامه نویسی هم باید بستری برای به روز رسانی بیشتر این تجربه و پتانسیل وجود داشته باشد.

به همین علت کار در آثار جوانان را رد نمی‌کنید؟

همواره با دوستانی که فیلمنامه نویس هستند در رابطه هستم و از ایده های تازه و شخصیت های دیده نشده در سینمای ایران استقبال می کنم زیرا همین شخصیت ها و نقش ها می توانند تأثیری بکر را در سینمای ایران به یادگار بگذارند. به همین علت همیشه از فیلمنامه‌های نو و ایده های بکر استقبال ویژه‌ای می کنم.

حضور شما در تلویزیون هم همواره رو به رشد بوده و در سریال «گمشدگان» نقش خوبی را ایفا کردید. نظرتان در مورد تحولات اخیر تلویزیون چیست؟

چند وقت پیش در جلسه‌ای درخصوص ساخت سریال حضور پیدا کردم و خوشبختانه شنیدم که اتفاقات بسیار خوبی برای تلویزیون در راه است و تصمیمات ویژه‌ای برای ساخت آثار تلویزیونی اتخاذ شده؛ اعتقاد دارم می‌توان به جای ساخت 200 یا 300 سریال متوسط، 50 سریال درجه یک و خوب تولید کرد. همواره و در همه حوزه ها آمار کمی به ساختار تولید صدمه زده است.

«زیر تیغ» موفق ترین تجربه سریالی شما بوده است. چرا چنین آثاری تا به این حد ماندگار شده اند؟

آثاری مثل «زیر تیغ» که خود من هم در آن به ایفای نقش پرداختم محصول دغدغه‌مندی سازندگان اثر بود. دغدغه مندی که از یک سریال اتفاقی تأثیرگزار و به یادماندنی می‌سازد. خوشبختانه این روزها تلویزیون با همین نگاه به عرصه سریال می‌نگرد و امیدوارم بالا بودن تولیدات بر کیفیت آثار لطمه‌ای وارد نکند.

چرا در این سال ها کم ‌کار شدید؟ عمدی در کار بود یا پیشنهادی نداشتید؟

در سال های اخیر تله فیلم و فیلم‌های شبکه خانگی با کیفیت بسیار پایینی عرضه شد و همواره از دیدن چنین آثاری متأسف می‌شدم و سعی کردم هیچ وقت در آنها بازی نکنم. اما من یک نفر هستم و برای این اتفاق به تصمیمی جمعی نیاز است. من هم می‌توانستم بگویم که این تولیدات به سمت قهقرا رفته و بگذار در این میان پولی به جیب بزنم، اما هیچ وقت این را نگفتم و نمی پذیرم. خدا می‌داند تا چه حد از اینگونه آثار پیشنهاد داشتم و نپذیرفتم.