نصف جهان: رضا فیاضی یکی از چهره‌های خاطره‌انگیز برای کسانی است که سال‌های دهه 60 روزهای کودکی‌شان را می‌گذراندند و حالا اگر مجموعه‌هایی با بازی فیاضی از تلویزیون باز هم پخش شوند، برای‌شان خاطره آن روزها را زنده می‌کند.

فیاضی درباره‌ چند سال دوری از فضای برنامه‌های کودک توضیح می‌دهد: من در طول این سال‌ها خیلی از تلویزیون دور نبودم و در برنامه‌هایی مثل «امروز و فردا» یا «مثل من، مثل تو» حضور داشتم. من دو سال‌ونیم در کیش زندگی کردم و دور شدنم از تهران باعث شد تا از فضای کاری‌ام کمی دور باشم. اما واقعیت این است که در حال حاضر برای کودکان و نوجوانان، تولید کارهای سریالی اتفاق نمی‌افتد. اگر هم برنامه‌هایی تولید می‌شوند مثل جُنگ یا برنامه‌ «کودک‌شو» است. برای مثال من زمانی که طرح «هادی و هدی» را به شبکه 2 دادم، باور داشتم که کار بهتر را کارگردان عروسکی می‌تواند انجام دهد و به همین دلیل اردشیر کشاورزی را برای کارگردانی انتخاب کردم. او کار عروسکی را انجام داد و من کار صدا را برعهده داشتم علاوه بر اینکه نقش پدر، نویسندگی و طراح را عهده‌دار بودم.

بازیگر مجموعه‌ «قصه های تا به تا» می‌گوید: من و مجید قناد مدتی قبل به تلویزیون طرح دادیم. من طرح «حوض نقاشی» را به تلویزیون دادم که یک کار روانشناسی بود و پوستمان را کندند. ما تا مراحل جدی هم برای تولید پیش رفتیم اما در ابتدا گفتند این طرح برای کودکان است. بعد گفتند این طرح کودک نیست و برای خانواده است. طرح خانواده بردیم که باز هم ایراداتی گرفتند و در نهایت گفتند اسپانسر بیاورید تا بتوانیم کار را تولید کنیم. من و آقای قناد واقعاً برای اینکه بتوانیم یک برنامه خلاقانه کودک و نوجوان تولید کنیم تلاش کردیم. حتی من با چند روانشناس صحبت کردم و برای موضوعات طرح هم برنامه‌ریزی کرده‌ایم. این ماجرای اسپانسر و دغدغه نداشتن مسئولان باعث شد تا کار ما تولید نشود. من ایده، طرح و قصه‌های فراوانی برای کودکان و نوجوانان دارم اما مشکل اسپانسر مشکل اساسی مملکت ماست.

فیاضی در رابطه با تفاوت برنامه‌های کودک نسبت به دهه های 60 و 70 و اینکه برنامه‌های فعلی نسبت به قبل برای کودکان و نوجوانان خاطره‌سازی نمی‌کنند، توضیح می‌دهد: در این چند سال اخیر مشخص شد که فقط در دهه 60 تلویزیون از لحاظ تولید برنامه‌های کودک پرملاط بود و هنوز هم بچه‌های آن زمان از برنامه‌های کودک خاطره دارند. اما الان بچه‌ها خاطره‌ای برای‌شان به وجود نمی‌آید و عموها و خاله‌ها هم زود فراموش می‌شوند اما «زی زی گولو» هیچوقت فراموش نمی‌شود. به دلیل اینکه یک کار خلاقانه بود و دارای یک حس خاص و فانتزی بود. به همین دلیل هنوز هم جوانان دهه 60 من را با آن برنامه‌ها به یاد می‌آورند و با آن خاطرات زندگی می‌کنند. اما در حال حاضر این اتفاق نمی‌افتد. تا زمانی که دلسوزی نباشد، تولید برنامه‌ها مثل سابق نمی‌شود. ما آدم‌های بزرگی مثل مرضیه برومند، رضا بابک و خیلی‌های دیگر را داریم که کار کودک انجام می‌دهند. یا مثل «فیتیله‌ای‌ها» که من معرفی‌شان کردم.