این که موزه دورهمی و حراج آن به نفع ابتدا: خیریه، بعد:زلزله زدگان و در نهایت:سیل زدگان کشور چه شد نمی دانیم؛مسوولین صداوسیما هم ظاهرا نیازی به توضیح نمی بینند؛یا بهتر عرض کنم صلاح نمی دانند.

مهران مدیری معمولا نشان داده که در برنامه های سری دوم هر شبی یا چند شبی اش در تلویزیون موفق نیست.

مثلا سریال «مرد هزار چهره» خیلی بهتر از «مرد دوهزار چهره» بود. یا سریال «در حاشیه یک» قطعا از «در حاشیه دو» بهتر بود.

حالا اما حکایت سری دوم یا سوم یا چهارم! برنامه دورهمی است. برنامه ای که در سری های قبلی اش به واسطه اجرای نمایش های زنده طنز با تنوع خوبی همراه بود.

به ترکیب بازیگران در ادوار مختلف این برنامه نگاه کنید:

سری اول (بخش اول):

سیامک انصاری،شقایق دهقان،محمد نادری،الیکا عبدالرزاقی،مهران رنجبر،امیرمهدی ژوله

سری اول (بخش دوم):

سیامک انصاری

سروش جمشیدی،الیکا عبدالرزاقی،محمد نادری،رامین ناصرنصیر،مهران رنجبر،امیر جنانی،لیلا ایرانی

سری دوم:

سیامک انصاری،سروش جمشیدی،مه‌لقا باقری

سری سوم:

سروش جمشیدی،سحر ولدبیگی

سری سوم (بخش دوم):

سروش جمشیدی

و در نهایت سری چهارم که مهران مدیری نیاز ندید تا حتی از سروش جمشیدی ایفاگر نقش جذاب «قیمت» بهره ببرد تا به تنهایی و همراه با متن های امیر وفایی کار سری جدید دورهمی را به پیش ببرد.

اینکار اما به یکی از ضعف های دورهمی تبدیل شده و این برنامه را از تنوع سابق دور کرده است.

در سری سوم،بخش دوم دورهمی هر وقت حرفها و در اصل نریشن های امیر وفایی -که با گوشی در گوش چپ مهران مدیری خوانده و او آنها را تکرار می کند- خوب از آب در نمی آمد و به اصطلاح نمی گرفت و مخاطبان را نمی خنداند، این کاراکتر قیمت بود که در نقش یک فرشته نجات ظاهر می شد و تقریبا یک تنه بار طنز برنامه را به دوش می کشید.

حالا و در سری چهارم برنامه دورهمی از سروش جمشیدی هم خبری نیست که با «قیمت» یخ دورهمی را آب کند.

برنامه دورهمی الان شده: گفت و گو با مهمان، متن های طنز و کنایه داری که توسط مدیری خوانده می شود و همچنین بخش کوتاهی که مثلا کامنت های مخاطبان در اینستاگرام را می خوانند.

درباره گفت و گو ها که باید گفت سوالات کلیشه ای و تکراری شده و مهمانان هم به خاطر حضور در برنامه های مختلف سیما، حرفهایشان برای مخاطب جذابیت زیادی ندارد.

مثلا آریا عظیمی نژاد چندین بار در برنامه های مختلف سیما مثل عصر جدید،چهل تیکه و... سرگذشت زندگی و نجات از مرگ و نابینایی و... خود را گفته و دوباره همان ها را در دورهمی تکرارکرد.

طنزهای امیر وفایی هم مثل سابق جذاب نیست تا بتواند به تنهایی بار برنامه را به دوش بکشد.

کامن خوانی مخاطبان توسط مدیری هم که آن قدر مصنوعی است که باور آن را سخت می کند.

با همه این حرف ها در نبود برنامه خندوانه یا برنامه درست،درمان دیگری در سیما همین برنامه دورهمی هم نعمتی به حساب می آید هر چند که دیگر «قیمت» ندارد.