نصف جهان: این روزها شایعه طلاق نیوشا ضیغمی از همسرش در فضای مجازی پر شده است. نیوشا ضیغمی هنوز واکنشی به این موضوع نشان نداده است و باید منتظر ماند و دید آیا شایعه طلاق نیوشا ضیغمی از همسرش صحت دارد یا خیر .

نیوشا ضیغمی، بازیگر زن ایرانی است. وی دانش‌آموخته رشته روانشناسی کودک در دانشگاه شهید بهشتی است. روشا ضیغمی (بازیگر) خواهر کوچک تر اوست. نیوشا ضیغمی در ۱۸ تیر ماه ۱۳۵۹ در تهران به دنیا آمد. او و خانواده اش در خیابان میرداماد زندگی می‌کردند. نیوشا ضیغمی بعد از اتمام دبیرستان، لیسانس خود را در رشته روانشناسی کودک از دانشگاه شهید بهشتی تهران گرفت. او با شرکت در کلاس‌های آزاد بازیگری کانون سینماگران جوان بازیگری را فراگرفت و توسط این مؤسسه به مسعود جعفری‌جوزانی معرفی شد.

بلافاصله بعداز فارغ‌التحصیلی از این کلاس‌ها در مجموعه تاریخی «در چشم باد» که در شهر تاریخی ماسوله فیلمبرداری شده بود نقش یک دختر روستایی شمالی را ایفا کرد. او سپس در اولین تجربه سینمایی خود در فیلم «تردست» به کارگردانی محمدعلی سجادی ایفای نقش کرد و همین فیلم سبب همکاری دوباره ضیغمی و محمدعلی سجادی در فیلم «شوریده» شد و برای بازی در این فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین از بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر شد و با بازیگرانی چون هدیه تهرانی رقابت کرد. البته اکران فیلم «شوریده» با چند سال تأخیر باعث شد که از این فیلم استقبال زیادی نشود. وی سپس در فیلم‌ های «مواجهه» و «گناه من» بازی کرد که این دو فیلم هم با چند سال تأخیر و به صورت محدود اکران شدند.

اما آرش پولاد خان، همسر نیوشا ضیغمی به تجارت نقره می‌پردازد و محصولاتش را در یک گالری به مشتریان عرضه می کند.

ضیغمی درباره ازدواجش گفته: «روزی که ازدواج کردم همه می گفتند در این سن و با این موقعیت چرا می خواهی ازدواج کنی؟! نمی ترسی موقعیتت را از دست بدهی و... در حالی که من معتقد بودم این دو بحث هیچ ربطی به هم ندارند. درضمن چرا بازیگر باید بخش مهمی از زندگی اش که خانواده و مادر شدن است را از خودش بگیرد؛ از ترس اینکه شهرتش از دست برود. من ازدواج کردم؛ نمی خواهم بگویم لحظه لحظه زندگی ام پر از عشق و خوبی بوده، سختی های خودش را هم داشته است. اما نمی توان از خوشی ها به دلیل وجود برخی سختی ها گذشت. چون اگر بخواهم طبیعی ترین چیزهای زندگی را از خودم سلب کنم، وقتی به ۵۰ سالگی برسم، می بینم که نه شهرت دارم، نه شوهر و نه بچه. هیچ چیز ندارم. آن وقت من مانده ام و خودم و تنهایی ام و چروک های صورتم. حالا چه کار کنم؟! برای همین اگر به خودمان به عنوان انسان نگاه کنیم، زندگی مان را جوری تعریف می کنیم که بتوانیم با چنین شرایطی چگونه کنار بیاییم.»