نصف جهان: این، نه یک گزارش فنی و تخصصی است  و نه مروری بر فیلم‌های جشنواره سی و نهم فیلم فجر؛ روزنوشت‌هایی است کوتاه  و اجمالی  از رخدادهای  سینمای رسانه. جایی که در سال کرونا، برج میلاد خلوت‌تر از همیشه میزبان اهالی رسانه و منتقدان است تا شاهد ۱۶ فیلم برگزیده جشنواره باشند.

تابلوی روزانه

در چهارمین روز جشنواره فیلم فجر، اهالی رسانه دو فیلم متفاوت از حیث ژانر و محتوا دیدند. «زالاوا» در ژانر وحشت و «مصلحت» که با اندکی اغماض می‌توان آن را فیلمی سیاسی قلمداد کرد. روز چهارم جشنواره در برج میلاد هم مانند روزهای قبل در آرامش و یکنواختی خاصی سپری شد. هر دو نشست خبری هم بدون حاشیه خاصی دنبال شد. فقط در جریان نشست «زالاوا» پرسش یکی از خبرنگاران درباره توهین‌آمیز بودن فیلم برای مناطق کردنشین، کارگردان این اثر را کمی عصبانی کرد که البته دامنه‌دار نشد.

چه دیدیم؟

«زالاوا»

کارگردان: ارسلان امیری/  تهیه‌کننده: سمیرا برادری، روح‌الله برادری

بازیگران: نوید پورفرج، هدی زین العابدین، پوریا رحیمی سام

امتیاز: ۴ از ۱۰

ارزیابی کلی: «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری همچون فیلم «پوست» برادران ارک که سال گذشته و در جشنواره سی و هشتم به نمایش درآمد، روایتگر یک درام عاشقانه در ژانر وحشت و در بستر جغرافیایی روستا بود. فیلمی که بدون اتکای به ستاره‌های سرشناس توانسته گلیم خود را از آب بیرون بکشد هرچند به نظر می‌رسد در پردازش شخصیت‌ها  و ساختار فیلمنامه ایراداتی هم بر آن وارد است.

«مصلحت»

کارگردان: حسین دارابی/ تهیه‌کننده: محمدرضا شفاه

بازیگران: فرهاد قائمیان، امیر نوروزی، وحد رهبانی، شایسته ایرانی، مهدی فریضه

امتیاز: ۶ از ۱۰

ارزیابی کلی: «مصلحت» ساخته حسین دارابی از تولیدات موسسه هنری رسانه‌ای اوج هم  همان‌گونه که از نامش پیداست، تقابل مصلحت با آرمان‌های انقلابی (به طور ویژه عدالت) را دستمایه خود قرار داده است.  داستان فیلم البته در سال‌های پایانی دهه پنجاه و در  اوج اختلاف میان بنی‌صدر در مقام رئیس جمهور و آیت‌الله بهشتی به عنوان بالاترین مقام قضایی کشور رخ می‌دهد. هرچند اسمی از بنی‌صدر برده نمی‌شود و حضور شهید بهشتی هم با اشارات غیرمسقیم رقم می‌خورد.

مصلحت را می‌توان یک فیلم سیاسی- اجتماعی دانست، فیلمی که پایبندی به آرمان‌های انقلابی و ارزش‌های اخلاقی و تداوم آن با پیوندهای احساسی، خانوادگی و منافع مادی را به  مناسبات سیاسی پیوند داده است.

رخداد ویژه

عصر دیروز با انتشار خبر درگذشت علی انصاریان در سینمای رسانه، حس و حال حاضران در برج میلاد عوض شد. مرحوم انصاریان که پس از حدود یک دهه تجربه بازیگری در سینما و تلویزیون امسال تجربه حضور در جشنواره فیلم فجر را داشت اسیر بیماری کرونا شد. در نهایت نیز با وجود تلاش های فراوان کادر درمان و دعای مردم ایران دست تقدیر به او امان نداد تا در کنار سایر همکارانش به تماشای هنرنمایی خود بنشیند.

در ابتدای نشست خبری فیلم «مصلحت» عوامل این فیلم و حاضران در جلسه به احترام این فوتبالیست و بازیگر فقید یک دقیقه سکوت کردند. ضمن این که در لابی برج هم تصویر یادبود او قرار داده شد. به این ترتیب در چهارمین روز جشنواره،  آرامش ابتدایی سینمای رسانه جای خود را به حزن و حسرت داد.

اتفاق خوب

«مصلحت» فارغ از ارزیابی‌های فنی و محتوایی فیلمی جسورانه بود. اثری که می‌تواند خط شکن باشد و بسیاری از خطوط قرمز خوساخته سینمایی را کنار بزند. هرچند این مسیر نیز ناهموار و حساس است و دقت نظر سازنده اثر را می‌طلبد.

اتفاق بد

درگذشت علی انصاریان هم به خاطر شهرت و ویژگی‌های اخلاقی او و هم به خاطر حضورش در فیلم «رمانتیسم عماد و طوبا» یکی از اندوهبارترین روزهای جشنواره فیلم فجر در سال اهای اخیر را رقم زد. بی‌تردید یکی از اتفاقات بد تاریخ جشنواره فیلم فجر، درگذشت این چهره محبوب است.

ستاره

فیلم‌های روز چهارم جشنواره از حیث بازی یا ویژگی‌های فنی نکته درخشانی را نداشتند؛ شاید با اندکی اغماض بتوان بازی نوید پورفرج در فیلم «زاوالا» را  درخشان دانست و واژه ستاره را به او اطلاق کرد. ستاره‌ای در آسمان مه‌آلود و تیره روز چهارم سی و نهمین جشنواره فیلم فجر!/ سید مرتضی حسینی