نصف جهان: تهیه کننده سریال «دودکش» در نشست چالش های تولیدات رسانه ای در دوران کرونا، با اشاره به نحوه کنار آمدن با این ویروس مهلک و نحوه مدیریت تولید پروژه های تلویزیونی گفت: در این شرایط برای ادامه کار نیاز به مهندسی تولید است. برای مثال فعلاً سراغ طرح‌هایی که نیاز به فضاهای بسته دارد و قصه‌های آپارتمانی نمی‌رویم و طرح‌هایی را انتخاب می‌کنیم که ۹۰ درصد آن در فضای باز باشد. این اتفاق روی کار نویسندگان هم اثر گذاشته است و آنان نیز داستان‌هایشان را به این سمت سوق داده‌اند.

زینب تقوایی در ابتدای این نشست درباره دشواری های کار در دوران کرونا مطرح کرد: روزهای کرونا برای ما روزهای سختی بود؛ به ویژه اینکه شما بخواهید در این شرایط سریال پیش ببرید. مدام باید به این فکر کنید که آیا فردا بازیگر کار هست یا نه و این اتفاق می افتاد. بارها سر پروژه کسی بی حال می شد باید چند روزی استراحت می کرد، خیلی از دوستان از عوامل پشت دوربین درگیر می شدند، یک نفر درگیری پیدا می کرد، همه تیم استرس و شرایط ذهنی را داشتند که مبادا آنها هم درگیر شده باشند. به هر شرایطی بود که فقط می توانستیم توکل به خدا کنیم و همه چیز را پیش ببریم.

تهیه کننده «دودکش» ادامه داد: به جهت تولید کار به عنوان مثال اگر لوکیشنی انتخاب می کردیم باید بررسی می کردیم که چه فضایی دارد آیا در این شرایط با حضور ۱۷۰ نفر عوامل مناسب است یا نه. موضوعاتی مثل سقف، راههای ورود و خروج هوا و ... که در صحبت شاید راحت باشد اما برای ساخت یک سریال که هر روز آن باید نظم و برنامه از قبل پیش بینی شده را داشته باشد، دشوار بود و کاملا مورد بررسی قرار می گرفت. در برخی پروژها دوستان ما ۱۵ ساعت کاری باید کار می کردند ولی الان در زمان کرونا نمی شود این انتظار را داشته باشیم که بالای ۱۰ ساعت یا ۱۲ ساعت به خاطر وجود ماسک یا فضای ضدغفونی بیشتر از این بتوانیم کار کنیم چراکه این مقولات خستگی را مضاعف می کرد.

تقوایی درباره هزینه های مضاعفی که کرونا روی دست سازندگان تولیدات نیز گذاشته است، توضیح داد: نمی توان گفت درصدی یا کدی به هزینه ها اضافه شد، واقعا کن فیکون می کرد. به دلیل اینکه شما هر لحظه باید تدابیری داشته باشید که بتواند شرایط را پابرجا کند که این شرایط برای رسیدگی انتها نداشت. شرایطی نبود که هزینه های آن را بتوانید قبل از تولید پیش بینی کنید؛ از نوع تعذیه تا نوع لوکیشن، هزینه ها را به شدت جابه جا می کند. در حین پروژه تیم پزشکی داشتیم، ضدعفونی هم یکی از اتفاقات در این زمینه بود. وقتی کسی درگیر می شود طبیعی بود که هزینه درمان آن با پروژه باشد. به عنوان مثال در کار «باخانمان» تعداد بالایی از عوامل و بازیگران درگیر شدند. در سریال «دودکش» نیز همین طور بود. حدود یک ماه تعطیلی کرونایی داشتیم. بخشی خود کارگردان بود که درگیر شده بود و نمی توانستیم کار را پیش ببریم و همه این موارد هزینه های مضاعفی برای تولید داشت. زمان، مسائل جاری روزمره، تعطیلی ها و هزینه های خود کرونا از جمله موارد این هزینه های مضاعف بودند. از طرفی هیچ بیمه ای کرونا را تحت پوشش قرار نمی دهد. یک باره ۱۰۰ نفر در محیط سربسته قرار بگیرد و اگر کسی کرونا بگیرد  دیگر تیم تولید نمی تواند خودش را نسبت به آن منفعل نشان دهد.