همانطور که بازي‌هاي اکشن باعث افزايش توانايي افراد در تصميم گيري سريع شده و توانايي مغز را براي يادگيري بهبود مي‌بخشد، با اين حال يک پژوهش جديد نشان دهنده اين است که بازي‌هاي اکشن مي‌توانند به مغز آسيب برسانند.

اين پژوهش توسط تيمي از دانشگاه مونترال و بر روي گروهي متشکل از 51 مرد و 46 زن انجام شد.

در ابتدا، آنها يک بازي اول شخص(first-person game) را انجام دادند که در آن آنها مجبور بودند مسير خود را از طريق يک راه پر پيچ و خم پيدا کنند. دانشمندان با تجزيه و تحليل چگونگي انجام اين کار متوجه شدند که شرکت کنندگان به دو دسته «فراگيران فضاساز»(spatial learners) که با تصويرسازي و استفاده از نشانه‌هاي پس‌زمينه، خودشان را هدايت مي‌کردند و «فراگيران واکنشي» (response learners)که مجموعه اي از چرخش‌هاي چپ و راست را به حافظه خود سپرده و از اين طريق مسير خود را پيدا کردند، تقسيم مي‌شوند.

در اين پژوهش تقريباً 85 درصد ازشرکت کنندگان فراگيران واکنشي بودند.

بعد از آن، همه شرکت کنندگان 90 ساعت بازي‌هاي اکشن اول شخص مانند Call of Duty، Killzone و Borderlands 2 و 90 ساعت بازي‌هاي سه بعدي با شدت کمتر مانند «سوپر ماريو» (Super Mario) را انجام دادند. هنگامي که مغز شرکت‌کنندگان پس از انجام بازي‌هاي اکشن اسکن شد، توجه ويژه محققان به دو ناحيه جلب شد.

يکي هيپوکامپ، که به افراد کمک مي کند تا جهت خود را پيدا کنند و ديگري هسته دم‌دار (Caudate nucleus ) که در شکل‌گيري عادت‌هاي انسان نقش دارد. به طور کلي اگر يک شخص از يکي از اين نواحي بيشتر استفاده کند، ميزان استفاده از ناحيه ديگر کمتر خواهد شد.

در فراگيران واکنشي، تحريک زياد هسته دم‌دار باعث شد که هيپوکامپ شروع به آتروفي کرده و ماده خاکستري را از دست بدهد. اگر هيپوکامپ بيش از حد آتروفي شود، شرايطي مانند افسردگي، اسکيزوفرني، «اختلال استرس پس از سانحه»(PTSD) و بيماري آلزايمر بروز مي‌کند. با توجه به اين مطلب، مطالعه جديد نشان مي‌دهد که افرادي که از چنين شرايطي رنج مي‌برند بهتر است که از انجام بازي‌هاي ويدئويي اکشن خودداري کنند.

در مقابل، بازي کردن بازي‌هايي مانند سوپر ماريو به افزايش ماده خاکستري هيپوکامپ در هر دو گروه منجر خواهد شد.

تحقيقات نشان مي‌دهد که از آنجا که «استراتژي‌هاي فضاسازي» (spatial strategies) با افزايش ميزان ماده خاکستري هيپوکامپ در طول بازي هاي ويدئويي همراه است، فراگيران واکنشي مي‌توانند از استراتژي هاي فضاسازي براي مقابله با اثرات منفي بر روي سيستم هيپوکامپ استفاده کنند.