زنان فعاليت‌هاي زيادي دارند که شامل مراقبت کردن از فرزندانشان، همسرشان و به طور خلاصه زندگي‌شان مي‌شود. اين همه فعاليت گاهي باعث مي‌شود مادران خودشان را فراموش کنند و يادشان برود خودشان هم به مراقبتنياز دارند.

نشانه اول: کارهايتان تمام نمي‌شود

هر مادري يا روي کاغذ، يا توي گوشي موبايل و يا در ذهنش، ليستي از کارهايي دارد که بايد انجام شان بدهد. اگر جديداً متوجه شده‌ايد کارهاي اين فهرست انجام نمي‌شوند، دو دليل دارد؛ يا ليستي بلند بالا تهيه کرده‌ايد و يا توان تان تمام شده است. اولي را با کمي زمانبندي مي‌توان درست کرد اما دومي با زمانبندي نه؛ بلکه با استراحت درست مي‌شود. اگر اخيراً از زير کارها در‌مي‌رويد و کار امروز را براي فردا مي‌اندازيد، اولين نشانه‌مراقبت نکردن از خود و خستگي روحي را نشان داده‌ايد.

نشانه دوم: بيشتر اوقات خسته يا بيمار هستيد

آدمي بيمار مي‌شود و در اين شکي نيست. خسته هم مي‌شود و در اين هم شکي نيست اما اگر بيشتر اوقات خسته هستيد، اگر زود به زود بيمار مي‌شويد در حالي که قبلاً اينطور نبوده‌ايد و اگر دوره‌ خوب شدن تان زياد طول مي‌کشد، دومين نشانه‌ «عدم مراقبت از خود» شما را آشکار کرده است. خواب کم، غذاي نا‌سالم و نداشتن استراحت کافي، شايد براي چند روز آدم را از پا درنياورند اما بعد از گذشت يک مدت، کم‌کم توان جسمي و رواني مادران را کم مي‌کنند و به آنها آسيب مي‌زنند.

نشانه سوم: اعصاب نداريد!

اين علامت در بسياري از مادران ديده مي‌شود؛ آنها نسبت به اتفاقات کوچک، واکنش‌هاي اغراق‌آميز نشان مي‌دهند. اين واکنش ممکن است پر از اندوه باشد يا پر از خشم.

صبر اين دسته از زنان بسيار کم مي‌شود و تحمل کوچک ترين حرف يا مورد ناخوشايندي را ندارند. در مقابل اتفاقات ناخوشايندي که قبلاً برايشان معمولي بوده واکنش‌هايي نشان مي‌دهند که نه تنها براي اطرافيان، که براي خودشان هم عجيب است.

چطور خودم را اولويت قرار دهم؟

براي اينکه بتوانيد از بقيه به خوبي مراقبت کنيد در حق خودتان محبت کنيد و اول به فکر خودتان باشيد. فکر نکنيد اگر به فکر خودتان باشيد يعني زن خودخواهي هستيد. مراقبت از خود کوچک ترين ارتباطي به خودخواهي ندارد بلکه نتيجه منطق سالم و آينده‌نگري مادري است که مي‌داند فرزندانش حالا حالاها به مراقبت و سلامت او نياز دارند. با استفاده از راه‌هاي زير خودتان را اولويت قرار دهيد.

نه گفتن را ياد بگيريد

گفتنش آسان، اما عمل کردن به آن سخت است. بيشتر ما مي‌دانيم که وقت‌هايي بايد نه بگوييم اما اين کار را نمي‌کنيم چون تحمل کردن بعضي چيزها به نظرمان ساده‌تر از مخالفت کردن و استرس ناشي از آن مي‌رسد. واقعيت اما خلاف اين قضيه را نشان مي‌دهد؛ يعني مادراني که نتوانند به موقع با چيزي مخالفت کنند به مرور زمان ظرفيت شان تمام مي‌شود و واکنش‌هاي افراطي نسبت به قضايا نشان مي‌دهند که البته به نظر خودشان عجيب نيست و ناشي از اتفاقات قبلي است که روي هم تلنبار شده‌اند.

زماني براي خودتان داشته باشيد

جارو کردن، شستن ظرف‌ها، غذا دادن به بچه‌ها، خريد و هزار و يک جور کار ديگر روي سرتان ريخته است. در چنين شرايطي اختصاص دادن زماني به خود، کار آساني به نظر نمي‌رسد اما اگر اختصاص دادن اين زمان، به معني بهتر رسيدن به کارهاي ديگر باشد چه؟ ببينيد چه کارهايي شما را خوشحال مي‌کند. ليستي از اين کارها تهيه کنيد. بعد ببينيد انجام دادن کدام از آنها با انجام دادن مسئوليت‌هايتان تداخل ايجاد نمي‌کند.

بگذاريد کمکتان کنند

اگر فکر مي‌کنيد با قبول مسئوليت زياد و تنهايي به دوش کشيدن آن براي تان مدال افتخار مي‌آورند، اين طرز فکر را عوض کنيد و از اطرافيان تان کمک بگيريد. از همسرتان بخواهيد در انجام بعضي کارها به شما کمک کند، اين کارها را به مشورت هم انتخاب کنيد. براي بچه‌ها هم با توجه به سن و سال و مهارتشان کارهايي در نظر بگيريد.

الگوي بقيه باشيد

اگر دوست داريد فرزندان تان از حالا ياد بگيرند مراقب خودشان باشند، زماني را به خودشان اختصاص دهند و استراحت کردن را فراموش نکنند، خودتان به عنوان الگو دست به کار شويد.