حامد بهداد که اين روزها فيلم «خانه دختر» با بازي او در سينماها در حال اکران است، درباره تغييرات نسخه اکران شده اين فيلم صحبت کرده و گفته مکانيزم قدرت در ايران دوست ندارد درباره واقعيت‌هاي جامعه فيلم ساخته شود. او با اشاره به اتفاقي که اخيراً براي «اهورا» (پسر 5/2 ساله‌ رشتي که توسط ناپدري‌اش مورد تجاوز قرار گرفت و به قتل رسيد) افتاد مي‌گويد فيلمسازان قبل از بروز چنين اتفاقاتي آگاهي جامعه را بالا مي‌برند و در نهايت قدرت مجبور مي‌شود که اينگونه فيلم‌ها را به نمايش درآورد.

حامد بهداد درباره سانسور فيلم در حال اکران «خانه دختر» نسبت به آن فيلمي که در سي و سومين جشنواره فلم فجر به نمايش درآمد، به تي‌وي پلاس گفت: تنها دو دقيقه از زمان فيلم «خانه دختر» نسبت به نسخه قبلي کمتر شده است و به مدت زمان اين فيلم دست نخورده و مفهوم آن هم تغيير نکرده است.

او در ادامه مي گويد: فکر مي‌کنم تا يک حدي نق زدن و پيش پيش قضاوت کردن به عنوان يکي از عادت‌هاي رفتاري ما تبديل شده و چون خشم و خشنوت را در بين تمامي افراد و سطوح لبريز مي‌بينم، برخي به عناوين مختلف در نوشته‌ها و کامنت‌ها اعتراض را خود را با لحن‌ تندتري ابراز مي‌کنند و من متوجه مي‌شوم که آنها يا فيلم را نديدند و يا به سهولت در مورد «خانه دختر» قضاوت‌ کردند.

بهداد همچنين تأکيد مي‌کند: سانسور صدمه‌اي به اين فيلم نزده است، به دليل اينکه «خانه دختر»سانسور نشده و فقط تا حدي تغيير شکل داده است. معني فيلم مشخص است.

او در ادامه با اشاره به اتفاقات تلخي که براي «اهورا»کودک 5/2 ساله افتاده است، از ساخته نشدن فيلم‌هايي با اين موضوعات انتقاد مي‌کند و مي‌گويد: اخيراً قصه (اخبار) بسيار زشتي را شنيدم که حاکي از تجاوز يک ناپدري به يک فرزند دوساله بود که به نظر من همه ما قرباني اين اتفاق هستيم. چه ما که اين قصه را شنيديم چه آنهايي که اين بلا سرشان آمده است. چرا نبايد اين قضايا در فيلم‌ها وجود داشته باشد؟ که اتفاقاً به نظر من در فيلم‌هاي ما اين موضوع‌ها هست.

اين بازيگر سينما وتلويزيون در ادامه افزود: يعني يک پدر مي‌تواند در چه جهلي به سر ببرد و جامعه را تا اين حد لبريز از زشتي کند و اين اتفاق، تلنگر بي فايده‌اي براي ما باشد. تلنگر بي فايده به اين معني است که ما از شنيدن چنين اخباري تلنگر مي‌خوريم و هيچ وقت ري اکشني نشان نمي‌دهيم. چون وقتي ري‌اکشن هم نشان مي‌دهيم سلسه خشونت را ادامه مي‌دهيم و فکري براي آن نمي‌کنيم و از روي خشونت صورت مسئله را پاک مي‌کنيم و تمهيدي براي عدم بروز چنين اتفاقي را از پيش در نظر نگرفتيم زيرا جامعه را به آن هوشياري که لازم بوده نرسانديم و وقتي مي‌خواهيم درباره آن قصه‌اي بگوييم ما را محدود و سانسورمان مي‌کنند.

او همچنين تأکيد مي‌کند که مکانيزم قدرت مي‌خواهد همه را شبيه خود کند، درحالي که نسل‌هاي آينده با ورود خودشان به اجتماع آموزه‌هاي پوسيده اين مکانيزم را قبول نمي‌کنند: در ايران مکانيزم قدرتي وجود دارد که مي خواهد هنرمند را شبيه خودش کند و در واقع مي‌خواهد همه مدل موها و لباس‌هايشان شبيه هم باشد و همه يونيفرم بپوشند. در واقع مکانيزم قدرت مي‌خواهد آدم‌هاي جامعه را يکسان کند تا بتواند خودش روي نيرو و انرژي‌هاي موجود در جامعه مديريت کند. اما نسل‌هاي بعدي بي محابا مي‌آيند و اين ديوار و اصول ساختگي را مي‌شکنند و به نظر من در همه موارد همه چيز تحت تأثير نسل‌هاي بعدي قرار مي‌گيرد و مکانيزم قدرت ديگر نمي‌تواند آموزه‌هاي پوسيده و کپک زده را به آنها تزريق کند.

بهداد در ادامه مي‌گويد: ممکن است فيلمساز فعلي به شدت محدود شود، اما فيلمساز بعدي فيلمش را مي‌سازد و جامعه را دچار شوک مي‌کند. حال آن سيستم و مکانيزم مي‌آيد و براي فيلمساز جديد هم برنامه‌اي طرح مي‌کند که آن را هم از مخروط خود عبور دهد، که بعد از آن هم دوباره فيلمساز بعدي مي‌آيد. اما کساني که هنرمندتر هستند، نظريه‌هاي اين مکانيزم را در نظر نمي‌گيرند و حرفشان را مي‌زنند.

بازيگر «سد معبر» همچنين معقتد است که مکانيزم قدرت نمي‌تواند جلوي فيلمي را که براي اصلاح جامعه ساخته شده است بگيرد: وقتي يک فيلمساز فيلمي را مي‌سازد که از منظر مکانيزم قدرت، موضوع آن از پتانسيل بسيار زيادي براي سانسور بسياري بهرمند است، نمي‌تواند جلوي آن را بگيرد، زيرا آن فيلم براي اصلاح جامعه ساخته مي‌شود و قدرت هم در نهايت مجبور مي‌شود که آن فيلم را نمايش دهد. اگر به نظر خيلي‌ها عمل مي‌شد، «خانه دختر» هم نمي‌توانست اکران شود، اما مکانيزم قدرت مجبور شد که «خانه دختر» را به نمايش درآورد.