نصف جهان: روزنامه «جوان» با سردارمحمدرضا نقدي در باره سبک زندگي او و ساده زيستي مسئولان مصاحبه کرده است. نقدي در اين گفتگو خاطره جالبي را نقل کرده است:

«يک شب زماني که در ستاد کل نيروهاي مسلح مسئول آماد و پشتيباني بودم با مترو آمدم تا ايستگاهي که از آنجا بايد تاکسي سوار مي‌شدم و مي‌رفتم منزل. آن زمان هنوز در رسانه‌ها هم مطرح نشده بودم و تصورم اين بود که کسي من را نمي‌شناسد. در آن تاريکي منتظر تاکسي بودم که يک دفعه موتورسواري جلويم ايستاد و گفت سردار بپر بالا! ديدم ظاهراً من را شناخته و کاري هم نمي‌شود کرد. خلاصه با تعارفات معمول، ترک موتورش نشستم. همين که سوار شدم شروع کرد تعريف کردن که من کارمند فلانجا هستم و چون حقوقم کفاف زندگي‌ام را نمي‌دهد مجبورم عصرها با موتور مسافرکشي کنم. گفت همه جا را فساد فراگرفته و مسئولان همه دارند مي‌خورند و مي‌برند. من شروع کردم بحث کردن که اگر همه مسئولان بخورند که نمي‌شود کشور را اداره کرد و پيشرفتي حاصل نمي‌شود و از اين قبيل استدلال‌ها اما هر چه من گفتم آن آقا قانع نشد تا رسيديم به نزديکي‌هاي منزلمان. وقتي رسيدم به خودم گفتم اگر من الان پياده شوم و اين شبهه را پاسخ ندهم اين بنده خدا ديگر هرکس سوار موتورش شود همين حرف‌ها را تکرار مي‌کند، آخرش هم مي‌گويد من به سردار نقدي هم گفتم و اين خيلي بد مي‌شود.

گفتم اينکه ترک موتورت نشسته کيست؟ گفت تو سردار نقدي هستي ديگر! گفتم من که سردار اين مملکت هستم و مسئوليتم را هم مي‌داني الان ترک موتور تو نشسته‌ام و آن وقت تو اين را نمي‌بيني و مي‌گويي همه مسئولان فاسد هستند؟ تو اداري هستي، مي‌داني الان هم‌رده من در کشور امارات که يک شهرستان ما هم نيست با چنين ترازي از مسئوليت و با آن حقوق و پورسانتي که مي‌گيرد سه تا بنز ضدگلوله و چند ويلا و خانه دارد! گفت نه تو استثنا هستي و من تو را مي‌شناسم. گفتم نه اتفاقاً من استثنا نيستم. اينجا در محله ما مسئولان لشکري بسياري هستند بيا با همين موتورت در خانه هر کدام را که دوست داري، بزنيم و من درخواست مي‌کنم برويم داخل خانه و زندگيشان را ببيني. اگر وسايل زندگيشان مانند کسي بود که اهل بخور بخور است من حرف شما را قبول مي‌کنم ولي اگر نبود تو بايد توبه کني! اينجا ديگر ساکت شد و من خيالم راحت شد که رسالتم را انجام دادم.»