کد خبر: ۲۱۱۱۲۶
تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۴۰۰ - ۱۲:۱۱

ایرج ناظمی: برای انتخاب سکاندار شهرداری اصفهان، به اندازه تمام شهرهای بزرگ کشور کاندیدا پیدا شده است. این نتیجه ای است که از گمانه زنی های متعددی برداشت می شود که در سایت های خبری، رسانه ها و فضای مجازی در جریان است. حتی کار به جایی رسیده که شهردار فعلی اصفهان هم از طریق خبرگزاری اختصاصی اش وارد میدان شده و به طرح نظر در این رابطه پرداخته و به صورت تلویحی نظرسازی هم کرده است و با نفی افرادی همچون قاسم زاده، سقاییان نژاد، فولادگر، جمالی نژاد و صلواتی، از «حسین آذین» به عنوان گزینه مطلوب خود پرده برداشته است.

علیرغم این اوضاع هنوز معلوم نیست که شورای شهر ششم در حال حاضر به کجا رسیده و معیارسنجی پیامکی اش چه خط و قاعده ای را مشخص نموده است. هر چند بعید است که صرف وقت و هزینه در این رابطه چندان فایده ای برای این جمع 13 نفری داشته و آنان را مقید به تبعیت از اصول تعریف شده ای کرده باشد که از بین پیامک ها احصاء شده است.

انتخاب شهردار برای اصفهان به همان میزان که کار آسانی است، به همان میزان هم سخت و حساس تلقی می شود. این موضوع بستگی مستقیم به آن دارد که حرکت شورای شهر در کدام مسیر قرار گرفته باشد.

در توجیه آسان بودن این انتخاب باید گفت که کافی است تمام اعضای شورای شهر در مقابل ساختمان شهرداری جمع شوند و با چشمان بسته، در یک مسیر جداگانه از هم حرکت کنند و بعد از مدتی گردش در کوچه و خیابان ها، هر کدام با همان چشمان بسته یک نفر را انتخاب کنند و بعد به قید قرعه یکی را از میان افراد منتخب خود برگزیده و او را به عنوان شهردار اصفهان معرفی کنند. قطعاً فرد نهایی هر کس که باشد خیلی بهتر از شهردار فعلی اصفهان می تواند شهر را اداره کند. چرا که متأسفانه سطح شهردار اصفهان با انتخابی که شورای شهر پنجم داشت به حدی پایین آورده شد که هر کسی، ولو آنکه با چشم بسته هم انتخاب شود، می تواند مدعی اداره شهر باشد.

شاید به همین دلیل است که گزینه های تصدی مدیریت شهری در اصفهان تا حد فعلی فراوان و برگرفته از ذائقه های مختلف هستند؛ ولی اگر هدف در انتخاب شهردار، هدایت شهر به سوی یک آرمان شهر باشد، آن وقت کمی وضعیت متفاوت شده و شورای شهر نمی تواند بر روی نام هر فردی توقف داشته باشد.

در مورد حساسیت انتخاب شهردار خبره، مجرب و تمام عیار و همچنین لزوم توجه به جایگاه اصفهان در نقشه مدیریت شهری کشور و سطح بین المللی این دیار، می توان ساعت ها حرف زد و برای آن مقالات و کتاب های متعدد نوشت تا اهمیت اصلی ترین وظیفه شورای شهر بیش از گذشته روشن شود؛ ولی با شواهدی که اندک اندک رخ نمایی می کند، ظاهراً اعضای پارلمان اصفهان بی توجه به این موارد، با رویه ای خاص در حال حرکت و رایزنی هستند که بارقه های امید به اصلاح 4 سال گذشته را به کنج تاریک تکرار سوق می دهد.

دلیل این قضاوت هم یأس و ناامیدی خاصی است که در محافل و گفتگوهای مختلف در جریان بوده و این موضوع را به یک باور عمومی تبدیل کرده است که اعضای شورای شهر، نه تنها به دنبال یک شهردار کارآزموده، مجرب و همه جانبه نگر نیستند، بلکه در پی فردی هستند که گوش به فرمان آنها باشد و سهم خواهی شان را اجابت کند.

تقسیم مناصب مختلف اعم از معاونت ها و مدیریت مناطق شهری، سازمان ها و شرکت ها، معاونین این افراد و حتی کارشناسان و مسئولین روابط عمومی ها، تخصیص بودجه و اعطای بی حد و پایان کمک های نقدی به برخی مراکز خاص فرهنگی و اجتماعی، رسیدگی بیشتر به فلان منطقه و خیابان و محله، انتخاب پیمانکاران و تأمین مصالح پروژه های عمرانی و مواردی از این قبیل، خواسته هایی است که در گذشته به عنوان معیارهای موافقت با گزینه های تصدی شهرداری از سوی شورانشینان شنیده می شد و متأسفانه در حال حاضر نیز همین موارد به عنوان پارامترهایی برای ارزیابی کاندیداها در لفظ عامه مطرح هستند که اگر واقعیت داشته باشند باید گفت وای به حال اصفهان و آینده مردم آن!

گفتگو با افراد موفق در عرصه مدیریت شهری که در این ایام، نام آنها چندان در گمانه زنی ها گنجانده نمی شود نیز دقیقاً حاکی از همین موضوع است که این افراد، حاضر نیستند در صورت تصدی به عنوان شهردار اصفهان، به درخواست های متعدد اعضای پارلمان و پشتوانه های سیاسی و انتخاباتی شان تن داده و مسیر هدایت شهر را به سمت امیال افراد و گروهی منحرف کنند که صرفاً بر اساس مطامع شخصی و صنفی و جناحی تدوین شده است. این افراد به صورت مشترک ایده جالبی را مطرح می کنند مبنی بر اینکه اعضای شورای شهر اگر بخواهند یک مدیریت صحیح متکی بر علم و تجربه و نوآوری را شاهد باشند، باید فردی را انتخاب کنند که دقیقاً از توانایی «نه» گفتن به تمایلات نسنجیده گوناگون بهره مند بوده و نسبت به آن اراده کافی اثبات شده داشته باشد که صد البته حرف درستی است و باید مورد توجه قرار گیرد.

تجربه ثابت کرده است که اگر میز و منصب ها بین دوستان و اقوام و وابستگان اعضای شورای شهر تقسیم شود، اصل نظارت که یکی از بدیهی ترین وظایف پارلمان شهر است نفی شده و شهر را به ناکجاآباد سوق می دهد؛ چه بسا هر یک از اعضا، در واهمه انتقاد دیگران نسبت به وابستگان خود، جسارت انتقاد از فلان برنامه یا رویکرد مدیریتی را نخواهد داشت.

قاعدتاً افرادی تن به خواسته های شخصی شورانشینان می سپارند و به دست آوردن دل تمام 13 نفر آنان را متعهد می شوند که صرفاً و منحصراً عاشق میز و ریاست و رزومه بوده و حاضر به دادن هرگونه باج و امتیازی هستند. نام این افراد هم در رسانه های اجیر شده، نظرسنجی های صوری اینترنتی، فهرست برخی مراجعین نورسیده به دفتر مراجع و علمای اصفهان و یا در مسیر تخطئه و تخریب سایر گزینه ها قابل رصد و شناسایی است.

اگر شورای شهر اصفهان به دنبال افرادی گوش به فرمان با چنین شاخصه هایی است، کاری راحت تر از گردش در شهر با چشم بسته دارد و خیلی راحت می تواند یکی از افراد فوق الذکر را انتخاب نموده و به عنوان «غلام حلقه به گوش» خود منصوب نماید. ولی اگر به خیر و صلاح شهر علاقه داشته و آینده آن را متفاوت از موقعیتی می خواهد که الان در آن قرار گرفته و خود را همچنان امین پول مردم و محصول یک لیست انقلابی می داند، باید به سمت افرادی متمرکز شود که علاوه بر داشتن برنامه ای کارآمد و کارنامه ای روشن و قابل دفاع در جمیع جوانب مدیریت شهری، از توانایی «نه» گفتن به تمایلات فردی و گروهی و جناحی بهره مند بوده و در حراست از بودجه شهرداری، به جای دخالت، نظارت را از شورای شهر پذیرا باشد.

 

 

 

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰
پربیننده ترین
ویدئو
آخرین اخبار
پرطرفدارها