کد خبر: ۲۱۵۹۱۱
تاریخ انتشار: ۱۵ شهريور ۱۴۰۰ - ۱۶:۰۲

ایرج ناظمی: با شروع تغییرات و عزل و نصب ها در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شاید اعضای کانون های فرهنگی هنری مساجد بیش از همه، در انتظار تحول در حوزه خود هستند. یعنی همان کسانی که به صورت داوطلبانه و خودجوش در زمان انتخابات ریاست جمهوری برای موفقیت «ابراهیم رئیسی» تلاش کردند و بعد از آن نیز هر کدام در استان خود، به رایزنی با نمایندگان مجلس پرداختند تا بستر رأی آوری «محمد مهدی اسماعیلی» را فراهم سازند؛ پیگیری های خالصانه ای که در هر دو نوبت با تلاش های گسترده ای برای مصادره آن توسط برخی مسئولین ستاد دولتی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور مواجه شد تا این اقدامات را به نام خود ثبت نموده و مانع از برکناری مدیر ارشد این ستاد شده و وضعیت ساختار مذکور به همین شیوه فعلی، ثابت و باقی بماند.

به طور کلی رایزنی ها برای تثبیت «حبیب رضا ارزانی» در منصب ریاست این ستاد، طی چند روز گذشته در حد چشمگیری افزایش یافته و افراد مختلفی به خود مأموریت داده اند(!) تا تمام تلاششان را برای حفظ صدارت او به کار گیرند.   

این در حالی است که عملکرد ستاد مذکور در طول 4 سال گذشته به هیچ وجه قابل توجه نبوده و به جرأت می توان این مدت را دوره رکود این مجموعه دانست. دوره ای که تقریباً در بسیاری از بخش ها با فعالیت و خلاقیت خاصی همراه نبود و با روزمره گی کم نظیری سپری شده است.

«حبیب رضا ارزانی» وقتی در سال 1396 به عنوان رئیس و مشاور وزیر، این ستاد را تحویل گرفت، با 24 هزار کانون فرهنگی هنری در سطح مساجد مواجه بود که علاوه بر این، باید مطابق با برنامه ششم توسعه کشور، در کليه مساجد شهري و روستاهاي بالاي هزار نفر جمعيت، کانون فرهنگي و هنري تأسیس می کرد و به نوعی باید در سال 1400، تعداد این مراکز به حداقل پنجاه هزار مرکز می رسید. این در حالی است که طی 4 سال گذشته، تنها دو هزار کانون جدید راه اندازی شد و تعداد آنها به 26 هزار کانون رسید و بسیاری حتی در صحت این عدد نیز با شک و تردید مواجه هستند. حال اگر همین 26 هزار کانون را واقعی و قطعی تصور کنیم، علت عدم دستیابی به اهداف تعیین شده از عمده ترین سئوالاتی است که باید پاسخ مناسب داشته باشد.

از نظر عملکرد محتوایی و برنامه محور نیز، ستاد مذکور هرگز نتوانست در حد و اندازه های خود ظاهر شده و حرف دندان گیری برای گفتن داشته باشد. البته این مورد را باید از اموری که با مشارکت و راهبری سایر مراکز فرهنگی اجرا شده، مستثنی دانست. چه بسا موتور محرکه این قبیل اقدامات مانند گرامیداشت دهه کرامت و... در مراکزی دیگر قرار داشت و باید به نام آنها ثبت و ارزیابی شود.

در اصل رئیس ستاد کانون های فرهنگی هنری کشور با سرگردانی خاصی در طول 4 سال گذشته، بیشتر به دنبال اقدامات نمایشی بود تا اجرای برنامه های فاخر و مؤثر. چنانکه با توجه به بودجه عظیمی که در اختیار این ستاد قرار داشت، نمی توان تأثیر چندانی را در عرصه مساجد شاهد بود و به جبران آن، اقدامات خودجوش کانون ها که به صورت داوطلبانه و کاملاً مردمی ساماندهی و اجرا می شدند را از طریق سامانه اینترنتی بچه های مسجد، به نام خود اعلام و در گزارش های آماری ارائه کرده و می کند. حال آنکه این قبیل کانون ها مسیر خود را پیدا نموده و با آگاهی خاصی در حرکت هستند و تنها به حمایت مادی و معنوی نیاز دارند تا بارور بمانند؛ ولی این امر مهم طی دوره گذشته، در کمترین میزان ممکن مورد توجه قرار گرفت.

در این راستا کافی است بین هزینه های جاری، تشریفاتی و تبلیغاتی این ستاد با میزان کمک های ارائه شده به کانون ها مقایسه ای مختصر و اجمالی صورت گیرد تا عمق فاجعه مشخص شود؛ چنانکه مخارج اسکان، تجهیز مکان، اختصاص خودرو و تأمین هزینه تردد، اقلام خوراکی و حقوق و مزایای قابل توجه یکی از معاونین ستاد مذکور طی «یک ماه»، چند برابر مساعدت مالی است که در طول «یکسال» به برخی از کانون ها پرداخت شده است.  

از سوی دیگر، در طول بیش از یکسالی که از شیوع ویروس کرونا می گذرد، اجرای برنامه های مختلف در سازمان ها و ساختارهای فرهنگی به فعالیت و ارائه برنامه در فضای مجازی متمرکز شده و همین پدیده فرصت مناسبی بود تا از آن برای افزایش تعاملات با کانون های فرهنگی مورد استفاده قرار گرفته و ارتباط با مسئولین و اعضای آن، وجه عینی پیدا کند؛ ولی ظاهراً تنها چیزی که در این ستاد مورد توجه قرار نداشت، همصحبتی و همراهی با مسئولین و اعضای کانون ها بود که از بی توجهی های جاری گلایه و اعتراض فراوان دارند.

ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد می توانست از فرصت دورکاری ناشی از شیوع ویروس کرونا برای برگزاری دوره های آموزشی به صورت مجازی استفاده کند در حالی که متأسفانه یکی از موارد مغفول در فعالیت های سال های اخیر این ستاد، آموزش و افزایش توانمندی اعضای کانون ها بوده است.

 در حوزه کتابخوانی و توسعه کتابخانه های مساجد به عنوان پیشخوان فعالیت‌های کانونی که از جمله وظایف ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد به شمار می رود، همین بس که به یادداشت خبرگزاری «فارس» اشاره نماییم که تحت عنوان «زوال کتابخانه‌های مساجد در دولت دوازدهم» آورده است: «به سبب حذف اداره کل کتابخانه‌ها از چارت ستاد، عدم حمایت مالی و معنوی از برنامه‌های کتابخانه‌ها، حذف بیمه کتابداران، حذف مجوزها و سرانه، عدم تزریق کتاب و تجهیزات کتابخانه‌ای، عدم پشتیبانی از نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای و... نزول فاحشی در آمار مشاهده می‌شود که حتی براساس آمار مندرج در سایت بچه‌های مسجد که اطلاعات داده شده درباره کتابخانه‌ها را در آن نمی‌توان به قطعیت درست دانست، نسبت به دوره قبل ۳۷ درصد کاهش را نشان می‌دهد.»

در حوزه ارتباطات بین المللی نیز که از جمله وظایف مهم ستاد کانون های فرهنگی هنری مساجد به شمار می رود، ضعف مفرط و رکود خاصی را شاهد هستیم. به صورتی که تقریباً هیچگونه اقدام خاصی در این راستا صورت نگرفته و معلوم نیست چرا در شرایط خاص کشور در عرصه جهانی، این حوزه مورد غفلت، کوتاهی و عدم توجه رییس و مسئولین مربوطه در ستاد مذکور قرار داشته است.

به وضوح شاهدیم که این واحد نیز همسان با برخی حوزه های دیگر با «گزارش سازی» همراه شده، چنانکه مسئول آن، که از کمترین سواد و تجربه در حوزه بین الملل برخوردار است، در مصاحبه با پایگاه خبری تحت سرپرستی خود(!) می گوید: «درصدد هستیم افراد موفق کانون های مساجد به کشورهای اسلامی سفر کرده و با مساجد موفق آنها آشنا شوند و این الگوی موفق را بومی سازی کنند.» در صورتی که معمولاً در عرصه فرهنگی، هدف از اعزام افراد موفق و نخبگان به سایر کشورها باید بر این اساس قرار داشته باشد که فرهنگ ایران را و توانمندی های جاری در کشور را به سایرین عرضه نموده و زمینه الگوبرداری آنان را از تجارب خود فراهم کنیم.

وی همچنین در مصاحبه با خود(!) اجرای پویش عکس «سفره جهانی غدیر» در فضای مجازی را به عنوان یکی دیگر از اقدامات ویژه ستاد در حوزه بین الملل مطرح می کند، در حالی که این پویش به ابتکار یک کانون مسجدی در کرمانشاه صورت گرفته و صفحه اینستاگرامی این کانون تنها 226 دنبال کننده داخلی دارد.

در مجموع و پس از این مقدمه که تنها شرح مختصری از عملکرد بسیار ضعیف، ناتوانی و ناکارآمدی رئیس فعلی ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد در طول 4 سال گذشته را روایت می کند، مشخص نیست که دلیل تلاش و رایزنی برخی برای ابقا و تداوم فعالیت وی بر کدام خرد و اصول استوار است؟ کسانی که روحیه خدمت و ساده زیستی مدیران قبلی و به خصوص حجت الاسلام و المسلمین «حمیدرضا ارباب سلیمانی» را شاهد بوده اند و مشورت پذیری، خلاقیت، ثبات نظر و تعاملات داخلی و بیرونی آنان را تجربه کرده اند، چرا می خواهند همچنان سرنوشت ستاد متعلق به بچه های مسجدی را به سمتی هدایت کنند که وضعیتی به مراتب بدتر از امروز داشته باشند؟  

با این توصیف شاید بهترین رویداد برای کانون های فرهنگی هنری مساجد، تنها می تواند تغییر سریع رییس ستاد دولتی آن باشد. به گونه ای که این تغییر در صدر عزل و نصب های زیر مجموعه وزارت ارشاد قرار گرفته و سرآغاز تحول در فرهنگ و هنر کشور قلمداد شود.

 

 

 

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر:
شماره پیامک:۳۰۰۰۷۶۴۲ شماره تلگرام:۰۹۱۳۲۰۰۸۶۴۰
پربیننده ترین
ویدئو
آخرین اخبار
پرطرفدارها