نظام جمهوری اسلامی، صندوق محور است. کمتراز 50روز بعد از پیروزی انقلاب، مردم با مقوله "انتخاب" پای صندوق آمده اند و این رفتار همواره به عنوان عنصراصلی امنیت ملی پاس داشته شده است.

در اوج روزهای سخت جنگ تحمیلی و زیر تهدید بمباران نیز صندوق رای - ولو بصورت موقت - کنار گذاشته نشده و حتی یک بار انتخابات به هر دلیلی متوقف نشده است. از این لحاظ ، ایران دارای یک برند افتخار آمیز جهانی است.

در عین حال بر سر همین صندوق رای منازعات و کشمکشهای فراوانی پدیدآمده. از همین صندوق افرادی برآمده اند که بعدتر با اصل نظام در افتاده اند اما جمهوری اسلامی هرگز بخاطر چنین ناملایماتی ،انتخابات را ترک نکرده است. گرچه در پاره ای مواقع، افرادیا گروههایی با صندوق قهر کرده اند.

امروز، کشور ما به خاطر ایستادگی بر مواضع برحق خود از سوی برخی کشورها به سرکردگی امریکا زیر فشار تحریم است و همچون 40سال گذشته تبلیغ می شود که مردم ایران با نظام همراه نیستند و با تحریم ها می توان به مردم ایران خدمت!کرد تا از نظام دست بشویند. این تهدیدها اگر علیه کشورهایی که انتخابات ندارند یا به صورت کاریکاتوری از آن بهره می گیرند اعمال شود حتما به نفع تهدیدکنندگان خواهد بود اما در کشوری که پایه امنیت آن بر صندوق رای گذاشته شده، به سادگی جواب نمی دهد. بعلاوه در ارزیابی شخصیت ملتها، میزان تاب آوری و مقاومت آنهاست که ملاک تصمیمات جهانی له یا علیه آنها می شود.

با این توضیح روشن است که حضور پای صندوق رای، آینده ایران را بیمه می کند،امابسیاری از شهروندان ممکن است بپرسند با فضای انتخاباتی موجود، عملا بسیاری از انگیزه ها برای حضور پای صندوق رای از بین رفته یا ضعیف شده باشد.

این پرسش را باید به رسمیت شناخت و در پاسخ آن باید گفت اگر صندوق محوری، اساس سیاست جمهوری اسلامی است همه ارکان قدرت باید به آن توجه داشته باشند. به همین دلیل است که فعالان سیاسی معتقدند نهادهای نظارتی بخصوص شورای نگهبان نباید و نمی تواند در خلاء برای صلاحیت کاندیداها تصمیم بگیرد. اگر از مردم با همه سلیقه های متعدد انتظار حضور در انتخابات می رود،لازم است پا به پای آن نامزدهای مورد علاقه سلایق مختلف هم حضور داشته باشند.

با این حال نکته مهم آن است که اگر بخشی از شاکله قدرت در کشور وظیفه خود را انجام نداد یا در اجرای کامل آن کوتاهی کرد، بقیه دستگاها و نیز مردم نمی توانند از زیر بار مسئولیت،شانه خالی کنند. همانند اعضای یک خانواده که اگر عضوی از آن ساز ناکوک زد،سایرین فرصت نمی دهند کیان خانواده به سمت فروپاشی برود. هر کس تلاش می کند جلوی سقوط را بگیرد و فرد متمرد را یا سر به راه کند یا با حوصله ،تحمل و سپس مدیریت کند.به عبارت دیگر، ایجاد آسیب از سوی یک نفر مجوز بیخیالی را صادر نمی کند.

مردم و گروههای سیاسی با شرکت در انتخابات جمعه در واقع دو سیگنال را مخابره می کنند. نخست اینکه امنیت و منافع ملی کشورشان را که فراتر از دعواهای سیاسی است فریاد می کنند و دوم اینکه با نوع رای دادن خود ،بخشهایی از نظام را که احیانا از آنها گلایه مندند متوجه رفتارشان می کنند. برای اینکه این سیگنال درست و دقیق به اطلاع مخاطبانش برسد باید نوعی واگرایی به نامزدهای بداخلاق،تندرو،خدای ناکرده دروغگو،مخل امنیت ملی و... نشان داده شود. حتی رای پایین به آنها می تواند یک پیام عدم رضایت باشد.

و دست اخر اینکه قرار نیست عمر ایران با همین انتخابات به پایان برسد! در 40سال گذشته گاهی این جناح و گاهی آن جناح رای آورده اند.هر دو هم منتخب بخشی از مردم بوده اند و طبق قانون توانسته اند حکمرانی کنند گیرم مجلس یازدهم برای بخشهایی از مردم و نخبگان دندانگیر نباشد. تنها با حضور در صحنه انتخابات است که می توان ورق را عوض کرد. با قهر و کناره جویی، مشکلی حل نمی شود.

به نظرم رای سفید رای نیست ، اما اگر قرارباشد کسی بین دو گزینه عدم شرکت در انتخابات و دادن رای سفید، یکی را برگزیند، دومی را پیشنهاد می دهم.

منتشر شده در روزنامه ایران 3شنبه 29بهمن1398