نصف جهان: بر اساس اخبار غیررسمی و شنیده ها، برخی حامیان سعید جلیلی در تلاش هستند تا مسیر ورود وی به انتخابات میان دوره ای مجلس را هموار کنند. این اقدام جلیلی قطعاً تأثیر بسزایی در هر دو انتخابات پیش‌رو خواهد داشت. ورود وی به مجلس، آن هم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری بدون شک برای نشستن بر یک کرسی عادی پارلمان و واگذاری پاستور به دیگری نیست. بدیهی است که ورود جلیلی به مجلس معانی مهمی دارد.

اول از همه اینکه آیا سعید جلیلی این ریسک را می‌پذیرد که به مجلس بیاید و رئیس هم نشود؟ به هرحال با توجه به سوابق کاندیداتوری قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری ادوار قبل این گمانه محتمل است که وی کاندیدا شده و رئیس جمهور هم نشود. در این صورت تکلیف جلیلی که به امید گرفتن جای او به مجلس رفته و خود را از حضور در رقابت‌های انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ محروم کرده است چه خواهد بود؟

نکته دوم اینکه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ چه تأثیری بر رئیس شدن و نشدن قالیباف در انتخابات هیئت رئیسه هفتم خرداد دارد؟ به هرحال سئوال جدی این است که وکلای ملت چرا باید سکان این نهاد قانونگذار را به دست کسی بدهند که در حال رقابت در عرصه دیگری است و احتمال دارد ظرف 20 روز بعد به آرزوی دیرین خود یعنی رئیس جمهور شدن برسد؟ حال اگر وکلای ملت این مسئله را در نظر گرفته به قالیباف رأی ندهند –جدای از اینکه چه کسی رئیس مجلس بشود– و او در انتخابات ریاست جمهوری نیز رأی نیاورد؛ جایگاه سیاسی او چقدر تنزل خواهد یافت؟ و آیا محمدباقر قالیباف خود را برای چنین وضعیتی نیز آماده ساخته است؟

نکته سوم اینکه، فرض کنیم سعید جلیلی در انتخابات میان دوره ای وارد مجلس شده و قالیباف نیز تصمیم بگیرد به هوای رئیس جمهور شدن، کاندیدای ریاست مجلس نباشد. رقابت جلیلی در انتخابات سال سوم با چهره‌هایی مثل زاکانی و میرسلیم که از مدعیان کرسی ریاست بوده و پیش‌تر نیز در این رابطه با قالیباف رقابت کرده‌اند؛ چطور پیش خواهد رفت؟ آیا ممکن است جلیلی بخاطر رئیس مجلس شدن از خیر انتخابات ریاست جمهوری بگذرد و در بهارستان نیز از زاکانی یا دیگری شکست بخورد؟

به این ترتیب ورود جلیلی به انتخابات میان دوره ای و بعد هم انتخابات هیئت رئیسه مجلس گزاره پرریسکی است که نه تنها آینده سیاسی او بلکه، آینده قالیباف را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.