نصف جهان: اخیراً کنسرتی تحت عنوان «جاده ابریشم» در ژاپن برگزار شد. در این کنسرت موسیقی، سازهای شرقی به نمایندگی از کشورهای جاده ابریشم حضور داشتند که از جمله آن‌ها می‌توان به سازهایی ژاپنی، عربی، هندی و ایرانی اشاره کرد.

ساز ایرانی در این کنسرت را که با هدف نزدیکی فرهنگ‌ها برگزار شد، جوانی به نام «کازونه ایواساکی» می‌نواخت. او با اینکه سن زیادی ندارد، اما چنان در نواختن سنتور تبحر دارد که علاوه بر دوستداران موسیقی، اساتید را هم به حیرت وا می‌دارد.

یک خانم ایرانی در ژاپن مرا با سنتور آشنا کرد

اما این جوان ژاپنی چگونه نواختن سنتور را فرا گرفته است؟

«کازونه» که به تازگی وارد ۳۲ سالگی شده است، در دانشگاه اوساکا (سومین شهر بزرگ ژاپن) درس خوانده. می‌گوید: در این دانشگاه موسیقی‌شناسی فرهنگی و قومی خواندم و در حالی که ساز اصلی‌ام پیانو بود، مجبور به گذراندن یک واحد درسی سنتور بودم. استاد این درس یک خانم ایرانی بود که بیشتر از ۳۰ سال است در ژاپن زندگی می‌کند. او سنتور نواخت و من جذب صدا و زیبایی این ساز شدم. ضمن اینکه برایم جالب بود این ساز نت نیم‌پرده هم دارد، ‌چیزی که ما در ژاپن نداریم.

با پیشنهاد استاد ایرانی ـ ارمنی «کازونه»، او برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۹۱ به ایران سفر می‌کند. کازونه علاوه بر تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران و بهره‌مندی از محضر اساتیدی همچون داریوش طلایی و داریوش پیرنیاکان، تنبک‌نوازی را هم تا حدودی فرا می‌گیرد اما همچنان اولویت اولش سنتور است و آن را به صورت تخصصی نزد پشنگ و اردوان کامکار ادامه می‌دهد و تا حدودی هم با موسیقی کُردی آشنا می‌شود.

فکر می‌کردم در ایران شتر سوار می‌شوند!

این جوان ژاپنی تا پیش از سفر به ایران، اطلاعات اندکی درباره کشورمان داشته و گمان می‌کرده است ایران شبیه به کشورهای عربی است و مردم شترسواری می‌کنند و تروریست‌ها هم فعال‌اند! اما پس از حضور در ایران و آشناشدن با فرهنگ ایران‌زمین، نظرش به کل تغییر می‌کند.

او می‌گوید که متأسفانه مسائل سیاسی و مشکلات زیست‌محیطی بیش از زیبایی‌های ایران برای جهان منعکس شده است و امیدوار است بتواند چنین تصاویری از ایران را تغییر دهد و فرهنگ شگفت‌انگیز ایران را از طریق موسیقی به جهانیان معرفی کند.

مثل «جومونگ» خوشتیپم!

«کازونه» خاطرات جالبی هم از ایران دارد و طرفدار خورش قیمه‌بادمجان و قورمه‌سبزی است. خودش در این باره می‌گوید: زمانی که در ایران بودم، بعضی از مردم گمان می‌کردند چینی‌ام. برخی هم فکر می‌کردند کره‌ای هستم و مرا «جومونگ» صدا می‌کردند. البته من از اینکه نمی‌دانستند او کره‌ای بوده و من ژاپنی، ناراحت نمی‌شدم، چون من هم مثل جومونگ خوش‌تیپ هستم!

این هنرمند جوان یک برادر کوچکتر از خودش هم دارد که البته موسیقی را دنبال نکرده است.