سمي‌بودن بسياري از مواد غذايي توليد شده در کارخانجات، يک مشکل عمده تغذيه در دنياي بشر است. حتي در کشورهاي توسعه يافته مردم روزانه مقادير بسياري از غذاهاي مملو از مواد شيميايي مصرف مي‌کنند که عامل بسياري از بيماري‌هاي سخت است.

يکي از اين مواد شيميايي مهلک آرسنيک است که در برنج‌هاي کارخانه اي به وفور يافت مي‌شود.

آرسنيک چيست؟

آرسنيک که در جدول تناوبي با علامت As شناخته مي‌شود، شبه فلزي است که در حالت اکسيد همان مرگ موش است.

اين ماده سمي‌بيشتر براي حشره کش ها مورد مصرف است. اما در صنايع رنگ،ترکيبات چسب فلز، صنايع چوب و به طور کلي آفتکش ها استفاده مي‌شود. مقداري استفاده از اين سم در مواد غذايي سبب بروز دل درد و اسهال مي‌شود.

و همچنين مصرف دراز مدت آن سبب بروز بثورات، سرطان، بيماري‌هاي قلبي و عروقي و ديابت مي‌شود. به عبارت ديگر مي‌شود گفت آرسنيک از مرگبارترين مواد شيميايي مورد مصرف صنايع غذايي توسط انسان است. اين ماده سمي‌را پس از آزمايشات در برنج‌هايي که در کارخانجات صنعتي به صورت تجاري توليد مي‌شود، کشف کرده اند.

طبق تحقيقات سازمان غذا و دارو ميزان درصد آرسنيک در برنج نسبت به ديگر مواد غذايي بسيار بيشتر است. چرا که جذب شيميايي برنج به گونه اي است که شرايط بسيار خوبي را براي رشد آرسنيک ايجاد مي‌کند.

به طور کلي مواد غذايي که در خاک رشد مي‌کنند اين موقعيت را دارا مي‌باشند. البته خاک مناطق مختلف در ميزان بهبود اين شرايط دخيل مي‌باشند، مثلاً سبزيجات و برنج حاصلخيز از خاک بنگلادش از درصد بالاتري برخوردار است يا اينکه ايالات متحده ميزان کمتري از اين شرايط را به گياهان موجود در خاکش منتقل مي‌کند و مي‌توان گفت که تغييرات شيميايي بين آب‌هاي زير زميني و خاک آن منطقه بر درصد آرسنيک موجود در گياهان به خصوص برنج دخالت بسياري دارد.

اين موضوع براي کساني که برنج بسياري مي‌خورند کمي‌نگران کننده است. در واقع مي‌توان گفت که طبق نتيجه آزمايشات، افراد بالغي که بيشتر از ديگران برنج مي‌خورند به ميزان 44درصد مواد شيميايي در بدن آنها بيشتر يافت مي‌شود.

استفاده از برنج‌هاي کاملاً طبيعي و دستچين، راه امن و مطمئني براي جلوگيري از ورود ميزان بسيار زياد آرسنيک است. همچنين در بين غلات نيز جو و بلغورها از ميزان بسيار کمتري آرسنيک برخوردار هستند.