اگر بتوانيم علايم سردرد را به دقت در دفتري ثبت کنيم برآورد خوبي راجع به اينکه معمولاً چه موقع درد صورت يا پوست سر شروع مي‌شود، مي‌تواند به فرد کمک کند که بداند چه وقت بايد داروها را شروع تا حداکثر تسکين درد را به دنبال داشته باشد. گر چه بيشتر سردردهاي مزمن خطرناک نيستند ولي هر تغيير مهمي در الگوي سردرد، بلا اثر شدن دارويي که تاکنون مؤثر بوده، يا به وجود آمدن مشکل ديگري علاوه بر سردرد، پزشک را موظف مي‌کند که وضعيت را مجدداً بررسي کند.

وقتي که سردرد شديد و ضربان‌داري را احساس مي‌کنيد، سرتان را با دو دستتان مي‌گيريد و مي‌گوييد: «احساس مي‌کنم، مغزم دارد بيرون مي‌زند، فکر مي‌کنم اگر نگهش دارم، بهتر است.» اين احساس کاذب وجود دارد که مغز بزرگ‌تر شده و همين درد ايجاد مي‌کند. جالب است اگر بدانيم بافت مغز هيچگونه احساس دردي همچون بافت‌هاي ديگر مثل پوست ندارد. از آنجا که مغز در داخل پوشش سخت و محافظي قرار گرفته، لذا فاقد حس‌هايي چون لمس و فشار است که بيشتر مختص بخش‌هاي باز و در معرض تماس خارج از بدن هستند. در واقع جراحان مغز مي‌توانند بافت مغز را در فرد بيدار برش دهند؛ بي آنکه وي حتي متوجه حرکت چاقو شود.

سردرد به دليل فعال شدن و تحريک ساختمان‌هايي که درد را حس مي‌کنند، ايجاد مي‌شود. در موارد تومورهاي مغز درد علامت ديرهنگامي است و در اين مواقع درد به طور کلي زماني احساس مي‌شود که تومور آنقدر بزرگ شود که بتواند به استخوان‌ها آسيب برساند يا عروق خوني يا اعصاب را تحت کشش قرار دهد. مشکلات در ناحيه گردن نيز مي‌توانند موجب درد شوند که در اين حالت درد از گردن به پشت سر و غالباً از آنجا به سر و يک چشم تير مي‌کشد. ليکن عفونت يا التهاب سينوس‌ها (که معمولاً بخشي از يک واکنش حساسيتي‌ هستند) جزو علت‌هاي غير شايع سردردهاي عودکننده‌اند.

محققان دريافته‌اند 25 تا 30 درصد کساني که از ميگرن رنج مي‌برند، علايمي را در بين طول دوره‌هاي شدت سردرد گزارش مي‌کنند و نزديک 98 درصد کساني که تصور مي‌کردند دچار سردردهاي سينوسي هستند، در واقع ميگرن داشتند.

شايع ترين انواع سردردهاي مزمن

ميگرن سردردي دوره‌اي است که معمولاً بين ماهي يک بار تا دو بار در هفته روي مي‌دهد و هر دوره‌اش بين هشت تا 12 ساعت به طول مي‌انجامد. ميگرن اغلب به صورت درد يک طرفه ضرباني احساس مي‌شود که فعاليت‌ها را محدود مي‌کند و ممکن است با تهوع و حساسيت به نور صدا و بو همراه باشد.

درد تنشي بيشتر پيش مي‌آيد و درد - که به طور معمول به صورت درد فشاري مبهمي در دو طرف سراحساس مي شود - فعاليت ها را کم مي کند. اين درد گاه تا چندين روز ادامه پيدا مي کند. هر دو نوع سردرد در پاسخ به قرار گرفتن در معرض عوامل آغازگر داخلي يا خارجي، مثل تغييرات هورموني، محروميت از خواب، گرسنگي يا تنش پيش مي آيند. قرار گرفتن در معرض اين آغازگرها، مغز را وادار مي سازد که پيام ها و اشاراتي به مراکز درد بفرستد که موجب ترشح پيامبرهاي شيميايي گوناگون، از جمله سروتونين و نوراپينفرين شده نهايتاً عروق مننژها (پرده هاي) اطراف مغز را گشاد مي کند. حاصل اين گشاد شدن عروق افزايش جريان خون است که موجب مي شود عروق دو طرف بيرون سر پر خون، برجسته و تا حدي دردناک شوند.

با تورم و بزرگ تر شدن عروق خوني، اعصابي که در اطراف آنها قرار گرفته کشيده مي شود که همين موجب مي شود علايمي به سيستم سه قلو- ناحيه اي از مغز که پيام هاي درد را به سر و صورت مي فرستد - بفرستند. فعال شدن سيستم سه قلو در اکثر موارد موجب درد اطراف چشم ها و گونه ها مي شود، همان احساس کاذب درد «سينوس» است.

همچنين سيستم سه قلو پيام هايي نيز به هيپوتالاموس- ناحيه اي در مغز که مسئول فعاليت هاي ما براي به دست آوردن غذاست - و بخش فوقاني طناب نخاعي مي فرستد که همين موجب گرفتگي عضلات در ناحيه گردن مي شود. همين که مسير سردرد به طور کامل فعال شد، ديگر درمان ها چندان کارگر نخواهند بود.