عصر ایران: محمد رضا عارف سه ماه بعد از فتح تهران توسط لیست امید، سفره دل خود را گشود و در مورد مشکلات این روزهای فراکسیون امید در مجلس گفت:« "تعصب به هویت" مسئله مهمی در جریان اصلاح‌طلب است. در برخی مواقع ترجیح منافع ملی بر منافع جریانی به‌ویژه در جریان انتخابات مجلس دهم و بخاطر رد صلاحیت‌ها باعث شد از هویت خودمان خوب دفاع نکنیم و گاه از آن عبور کنیم.»

عبور از هویت اصلاح طلبی حرف درستی است که عارف به آن اشاره می‌کند. بسیاری از اصلاح‌طلبان شناخته شده و اصیل که حتی برخی از آنها زعمای چپ‌ها در ایران بودند، نمی‌توانستند و نتوانستند از سد شورای نگهبان عبور کنند. همین اصل باعث شد جریان چپ سابق ایران که امروز اصلاح طلب خطاب می‌‎شوند مجبور باشند برای خروج رقبای جدی خود از صحنه و کامل کردن لیست خود از نیروهایی استفاده کند که حداقل در طرفداری از دولت روحانی با آنها هم نظر هستند.

فهرست منتشر شده امید در انتخابات مجلس دهم متشکل از اصلاح‌طلبان و اصولگرایان حامی دولت بود. بر همین اساس در جریان وزن کشی‌های سیاسی در صحن پارلمان این اصولگرایان مسیر خود را از اصلاح‌طلبان جدا کردند.

نکته‌ای که در این میان باید به آن اشاره کرد و برخی از آن به عنوان «اشتباه» عارف و امید‌ی‌ها یاد می‌کنند این معناست که اصلاح‌طلبان با درک مسئله عبور از هویت، بعد از پایان انتخابات سعی کردند به جامعه تلقین کنند که اکثریت مجلس را در اختیار دارند و مجلس دهم یک مجلس اصلاح‌طلب است.

این تلقین باعث شد تا اصولگرایان فهرست امید برای نشان دادن اکثریت تفکر خودشان در مجلس، امیدی‌ها را دور بزنند و تمام رأی خود را در سبد کسانی بیاندازند که چندان قرابت فکری با امیدی‌ها ندارند.

عبور از هویت را عارف نباید امروز مطرح می‌کرد. او و اصلاح‌طلبان باید فردای انتخابات مجلس به این نکته اشاره می‌کردند که با یاران قرضی پیروز شدند و احتمال دارد این یاران قرضی روزی به خانه خود برگردند.