«فسخ فود». این تیتر روزنامه هدف در واکنش به ماجراهای باشگاه استقلال است. زمانی که این جلد بسته شده، هنوز خبری از دعوای عوامل باشگاه روی آنتن زنده 90 نبوده است اما حتی قبل از رقم‌خوردن این درگیری لفظی و افشاگری‌ مبهوت‌کننده هم، امید چندانی به سرنوشت منصوریان در باشگاه وجود نداشت.

تیتر هدف در کنار درخواست برای پایان همکاری استقلال با سرمربی‌اش، به رستورانداری او نیز کنایه می‌زند. ماجرایی که در ماه‌های اخیر همیشه شرایط را برای انتقاد از این مربی فراهم آورده است. خیلی‌ها بر این باور هستند که علی منصور سرگرم فعالیت‌های تجاری‌اش شده و تمرکز کافی را برای کار کردن در استقلال ندارد. پیش از او نیز تجربه رستورانداری برای اهالی فعال در فوتبال به شکست انجامیده و تمرکز را از آنها گرفته است.

سرمربی آبی‌ها به اشتغالزایی برای 150 نفر افتخار می‌کند اما این موضوع تا زمانی که آرزوی میلیون‌ها هوادار تباه شود، هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. شکست‌ها جبران شدنی هستند. امتیازهای از دست رفته، شاید با چند نتیجه خوب به فراموشی سپرده شوند اما بازی با اعتبار استقلال در تلویزیون، به این سادگی از یادها نخواهد رفت. منصوریان باید انتخاب بزرگ زندگی‌اش را انجام بدهد. او یا باید با همه وجود خودش را وقف فوتبال کند و یا در دوران بعد از استقلال، با فراغ بال به رستوران‌هایش بپردازد. بین گسترش اعتبار فوتبالی و گسترش شعب رستوران منصوریان، فقط یک گزینه اتفاق خواهد افتاد.