مرضیه غفاریان: 5 قرن پس‌ازآنکه «آلفونسو دِ آلبو کرک» برای نخستین بار پای پرتغالی‌ها را به کشورمان باز کرد، در نخستین روز هفته جاری نیز یکی دیگر از اهالی این کشور اروپایی از دروازه‌های ورودی ایران عبور کرد تا همچون هموطنانش در سال 1507 میلادی، حضور در این سرزمین آسیایی را تجربه کند.

«نونو اسپیریتو سانتو» اما برخلاف دریانورد مشهور هم‌میهن خود که 516 سال پیش با درنوردیدن آب‌های خلیج‌فارس موفق به تصرف جزیره هرمز شده بود، نه از راه دریا و نه از راه خشکی بلکه پس از پیمودن مرزهای هوایی عربستان-ایران و بدون اینکه گذارش به مستعمره سابق پرتغالی‌ها در ایران بیافتد قدم بر خاک این کشور پهناور آسیایی گذاشت.

اسپریتو هم همچون آلبو کرک که قرن‌ها پیش با در دست گرفتن سکان هدایت دریانوردان جنگجوی کشورش در تنگه هرمز لنگر انداخته بود، روز شنبه درحالی‌که ردای سکانداری لشکری را بر تن و رؤیای فتح را در سر داشت عازم کشورمان شد، منتها با این تفاوت که این فرمانده پرتغالی و سربازان تحت امرش برخلاف ناوگان‌هایی که در قرن 16 میلادی با هدایت آن دریانورد معروف هم‌وطنش پس از جنگ و خونریزی و به‌زور با عبور از تنگه هرمز، این جزیره زیبا را به اشغال خود درآورده بودند، همگی در آرامش کامل و درحالی‌که با اعطای گل‌های زرد به آنها مورد استقبال قرار می گرفتند نه به جنوب کشور بلکه به یکی از کلانشهرهای تاریخی ایران پای گذاشتند.

جالب آنکه فقط یک نفر از رزم‌آورانی که نونو سانتو در اختیار دارد پرتغالی است که از قضا او هم همچون «کریم بنزما»، ستاره فرانسوی موفق به سفر به ایران نشده و سایر هم‌رزمان این دو مهره هجومی خط آتش گروهان این سکاندار پرتغالی، جنگاورانی هستند از اقصی نقاط دنیا: از 13 ملی‌پوش عربستانی گرفته تا «انگولو کانته» فرانسوی، «عبدالرزاق حمدا...» مراکشی، «لوئیس فیلیپه» ایتالیایی، «احمد حجازی» مصری و همینطور «ایگور کورونادو»، «مارسلو گروهی»، «فابینیو» و «رومارینیو» از برزیل که درنهایت همگی با قرارگرفتن زیر پرچم تیم الاتحاد عربستان و برای نبرد با ارتش طلایی ایران راهی نصف جهان شده‌اند.

البته آنچه فرمانده پرتغالی الاتحاد را با حدود دو جین سرباز ملی‌پوش سعودی و نزدیک به همین تعداد نیروی برون‌مرزی به دوئل با همتای هموطنش در رأس هدایت تیم سپاهان ایران واداشته نه تصرف گوشه‌ای از خاک این سرزمین بوده و نه حتی جمع‌آوری غنائم جنگی، آوردگاه آنها هم هیچ شباهتی به میادین جنگ ندارد.

هدف نونو و تیمش از جدال با سپاهانی‌ها غلبه بر این میزبان ایرانی در هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا 2023 و کسب سوغات 3 امتیازی از اصفهان است، آن‌هم در مستطیل سبز فوتبال، غافل از اینکه فتح نقش‌جهان با چیره شدن در جنگ تمام‌عیار بین دو تیم پرافتخار قاره آسیا به این راحتی‌ها امکان‌پذیر نیست.

چراکه سوی دیگر این میدان نیز سکانداری پرتغالی فرماندهی ارتش طلایی پوش نصف جهان را در دست گرفته؛ سرمربی 58 ساله‌ای که علاوه بر تجربه بیشتر نسبت به همتای 49 ساله خود در تیم عربستانی و سابقه دستیاری «آقای خاص» همانند او، با کسب جام های متعدد قهرمانی در کشورهای مختلف، رزومه پربارتری نسبت به اسپریتو دارد.

«ژوزه مورایس» برای غالب کردن اندیشه‌هایش در زمین و مقهور ساختن سربازان هم‌قطار هموطنش با تمامی فنون و تاکتیک‌هایی که می‌تواند این دوئل را به سود او و ارتش تحت رهبری‌اش خاتمه دهد آشنایی کامل دارد. اگرچه سرمربی سپاهان همچون نونو از حضور مبارزان بزرگ جهان فوتبال در ترکیب تیم خود بهره نمی‌برد اما در لشکر مورایس هم که همگی جز یک نفر از آنها نیروهای درون‌مرزی و ایرانی هستند جنگاورانی حضور دارند که امشب برای سربلند بیرون آمدن تیمشان از این آوردگاه بزرگ علاوه بر برخورداری از قوه جوانی، شور و انگیزه مضاعفی نیز دارند.

هرچند سپاهان همچون حریف سعودی اش تا بن دندان مسلح نیست اما این تیم ایرانی به لطف اینکه باید در پادگان خودی در مقابل رقیب خود صف‌آرایی کند قادر است با برخورداری از یک یار بیشتر نسبت به الاتحاد، کمر این رقیب پرآوازه سعودی را به خاک نقش‌جهان بساید. قدرت و توان این یار دوازدهم طلایی پوشان دیار زاینده‌رود شهره عام و خاص است و کارنامه پرباری هم در به لرزه انداختن تن حریفان سپاهان با حمایت پرقدرت خود از این ارتش محبوبشان دارند.

برگ برنده دیگر مورایس نسبت به سانتو در رزمگاه امشب نیز حس انتقام‌جویی است؛ حس برنده‌ای که هم به تیم سپاهان و هم به ژنرال پرتغالی آن، توان دوچندانی برای چیرگی بر رقیب می‌بخشد. مورایس هنوز یادش نرفته که چطور در زمانی که سکان هدایت تیم الفیصلی را به دست گرفته بود زرد و مشکی پوشان الاتحاد با تحمیل شکست 5 بر یک به شاگردانش موجب برکناری او از سرمربیگری این تیم عربستانی شدند. سپاهانی‌ها هم هنوز 2 شکست سنگین خود در مصاف با این نماینده شبه جزیره عربستان در ACL2016 و حذف از رقابت‌های آن دوره را از یاد نبرده‌اند. از همه اینها مهمتر اینکه ارتش طلایی ایران با غلبه بر سربازان نونو به‌نوعی می‌تواند انتقام شکست اجداد خود در اولین رویارویی با نیاکان استعمارگر او را از این سکاندار پرتغالی «ببرهای آسیا» بگیرند.

این فرمانده هموطن «کریس رونالدو» اگرچه بعدازظهر شنبه هفته جاری با استقبال عالی میزبان پا به پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی گذاشت اما در این روز برخلاف هنگام ورود این ابرستاره پرتغالی النصر به تهران نه کسی هنگام ورود او و کاروانش دنبال اتوبوس آنها دوید و نه کسی برای عکس و امضا گرفتن از او و ستاره‌های معروف تیمش با اشک‌هایش آرامش شهر را به هم‌ریخت. فقط عده‌ای از علاقه‌مندان نوجوان و جوان (کمتر از 100 نفر) دم در ورودی هتل کوثر اصفهان، محل اقامت تیم مهمان، جمع شده بودند که آنها هم با سردادن شعار «سپاهان، سپاهان، سپاهان» ثابت کردند که اینجا اصفهان است و هیچکس تیم محبوب شهرش را به تیم‌های رقیب نمی‌فروشد؛ حتی به قیمت حضور ستاره‌های مشهور دنیای فوتبال در ترکیب آن تیم‌ها.

بهترین شاهد برای این مدعا هم پیراهن زردی بود که با لوگوی سپاهان در دست «نوید» خودنمایی می‌کرد؛ پسری ۱۵ ساله که حتی برای امضا گرفتن از بازیکنان معروف الاتحاد هم زیر بار تهیه پیراهن تیم حریف نرفته بود. او می‌خندید و می‌گفت: «این را آورده‌ام شاید امضا بگیرم، برای یادگاری از تیمی که امیدوارم سپاهان آن را شکست دهد و با دو گل بدرقه کند.»