دبیرکل جمعیت آبادگران گفت: جناح‌ها یکدیگر را دشمن انقلاب خطاب می‌کنند؛ اما پشت پرده سیاست باهم فالوده می‌خورند و براى تصاحب صندلی‌هاى قدرت دست به هرکار ناپسندى می‌زنند.

حسن بیادی در مورد وضعیت احزاب در کشور گفت: در چند دهه اخیر گروه های سیاسی کشور ما به دلیل مأیوس شدن متمادی از استقرار مدیریت های پارلمانی و حزبی کشور، به باند بازی و گرایش های محفلی روى آورده اند و این در حالی است که در ساحت و صحنه سیاسی امروز جهان تفکرها با تأسيس احزاب مؤثر و فراگير حرف اول را می زنند و نه افراد.

نائب رئیس سابق شورای شهر تهران ادامه داد: در ادبیات سیاسی بعد از انقلاب 57 دو تفکر مصطلح اصولگرایی و اصلاح طلبی در ذهن مردم و فعالان سیاسی براى رسيدن به اهداف خود فضا سازى شده است. متأسفانه امروز این دو تفکر در درون خودشان به چالش های جدی رسیده اند و حرفی و پاسخى برای گفتن در مقابل مردم خوب كشورمان ندارند و در نتیجه نتوانسته اند مشکلات مردم را آنطور که باید و شاید حل و فصل کنند.

وی خاطرنشان کرد: به عبارتی دقیق تر هنوز هم به جای آنکه مردم از مسئولین مطالبه ای داشته باشند، اين قاطبه مسئولین هستند كه از مردم طلبکار هستند. در شرایط کنونی مسئولان اجرايى اجازه مشارکت عمومى و حداکثری مردم را در اجرای امور نمی دهند و بيشتر به شعار بى عمل و غيرقابل اجرا بسنده مي كنند و تقريباً عوام فريبى در مديريت هاى اجرايى به يك عمل ثواب تبديل شده است، فلذا عليرغم اينكه خودشان هنرهای لازم را برای مدیریت امور ندارند و روز به روز به نابساماني هاى كشور مى افزايند ولى با پررويى كامل حاضر نيستند از مردم عذرخواهى كنند و جاى خود را به افراد شايسته بدهند.

این فعال سیاسی اصولگرا افزود: بانگاهی گذرا به افزایش اعتراضات مردمی پر واضح است که مردم صبرشان نسبت به گروه های سیاسی و مديريت هاى اجرايى پایین آمده و آستانه تحمل آنها نسبت به هر دو گروه مورد ذکر به شدت کاهش یافته است. من اعتقاد دارم که در كشور انسان های والایی در جامعه اجرايى داریم که می توانند این مسائل را به راحتى مدیریت کنند البته به شرط آنکه مسئولان برای این افراد اقدام به نبش قبر نکنند و اجازه فعالیت مستمر به این نیروها داده شود. این باعث تأسف است که مجلس، شورا و دولت ما به صورت باندی و مافیا اداره می شود.

بیادی گفت: در چنین جوی قاعدتاً ائتلاف سیاسی نیز معنی نخواهد داشت. یعنی فرقی نمی کند که اصولگراها یا اصلاح طلب ها با هم متحد شوند و یک لیست ارائه دهند تا بدین شکل رأی مردم را جلب کنند. در حقیقت چنین اکت های سیاسی به معنی تشکیل یک امپراتوری خواهد بود که مردم در آن سهمی ندارند بلکه نقش مردم تنها رأی دادن به یک لیست یا گروه خاص صاحب قدرت باندى خواهد بود.