محمود فرشچيان هنرمند نگارگر اصفهان است که در نقاشي پايبند به شکل کلاسيک همراه با استفاده از تکنيک‌هاي جديد براي توسعه نقاشي ايراني است، او توانست در آثارش رابطه خوبي ميان تاريخ، هنر و ادبيات برقرار کند و تلفيقي جذاب از عناصر سنتي و مدرن را هميشه مي‌توان در آثار او مشاهده کرد.

گپ و گفت کوتاهي درباره دغدغه‌هاي هميشگي استاد را در ادامه مي‌خوانيد:

يکي از دغدغه‌هاي شما در هر سفر به اصفهان احياي هنرستان هنرهاي زيباست اکنون آموزش هنر را در اصفهان چگونه ارزيابي مي کنيد؟

آموزش هنر گسترده نيست شما وقتي برنامه هنرستان هنرهاي زيبا را مي بينيد، متوجه مي شويد که نسبت به هنر هاي اصيل ايراني کم توجهي مي‌شود و خودتان متأسف خواهيد شد.

يکي ديگر از دغدغه‌ها و خواسته‌هاي شما از مديران شهري اصفهان احياي زاينده‌رود است شما به عنوان يک هنرمند وقتي رودخانه را مي بينيد چه احساسي داريد؟

بسيار زياد غصه مي‌خورم و از درون آتش مي‌گيرم و نه تنها من بلکه همه اصفهاني‌ها وقتي رودخانه را با اين لب‌هاي خشک شده مي‌بينند بسيار ناراحت مي‌شوند، از مسئولان خواهش مي‌کنم اين لب‌هاي خشک شده را هر چه سريع‌تر براي هميشه تر کنند.

آيا برنامه‌اي براي اينکه احوال زاينده‌رود را قلم ‌بزنيد، داريد؟

در فکر هستم که اين بار که به خانه بازگشتم حتماً يک اثر با مضمون زاينده رود خلق کنم.

وقتي به شهر اصفهان مي‌آييد و قدم مي زنيد بيشتر دوست داريد به کدام قسمت‌ها برويد؟

هميشه گفته‌ام که «همه جاي ايران سراي من است که نيک و بدش از براي من است» من واقعاً نمي‌توانم بگويم کدام قسمت از اصفهان زيباست چراکه تمام نقاط اين شهر خيره کننده است.

کدام آثار باستاني را بيشتر دوست داريد و در آثارتان آن را نشان داده‌ايد؟

همه آثار باستاني اصفهان را دوست دارم و در آثار هنري‌ام تنها روح اين آثار انعکاس داده شده‌اند نه جسم فيزيکي که هر روز مي‌بينيد.