عصر ایران: بچه‌ام را به استادیوم نمی‌برم چون در ورزشگاه‌ها شعارهایی می‌دهند و حرف‌هایی می‌زنند که برای بچه‌ها خوب نیست و ممکن است آنها یاد بگیرند. این پاسخ هر پدر ورزشگاه رویی به این سئوال است که چرا بچه‌های خود را به ورزشگاه نمی‌آورید؟

بر کسی پوشیده نیست که ورزشگاه‌های ایران یکی از مسموم ترین فضاهای فرهنگی برای جامعه است. رکیک ترین حرف‌ها و شعارها را می‌توانید به راحتی در استادیوم‌ها بشنوید. مخصوص این شهر و آن شهر هم نیست. تمام ایران دچار فحش زدگی در استادیوم‌ها شده‌اند.

این روزها اما فضای استادیومی از ورزشگاه‌ها خارج شده و به شدت در جامعه تسری پیدا کرده است. اصلاً گویی تخریب دیگران و فحش دادن برای ما تفریح شده است. گروه‌های تلگرامی را نگاه کنید. وقتی دوستان گروه می‌خواهند تفریح کنند یکی از اعضا را مورد تمسخر قرار می‌دهند و به شدیدترین شکل ممکن شخصیت او را تخریب می‌کنند.

برای درک جامعه ایرانی دیگر احتیاج نیست به خیابان بروید ودر بین مردم قدم بزنید تا ببینید سبک زندگی آنها چگونه است. کافی است عضو چند گروه تلگرامی یا در اینستاگرام عضو شوید تا به راحتی ببینید فرهنگ ایران به کدام سو می‎رود.

واقعاً بیایید کلاه خود را قاضی کنیم و به این سئوال پاسخ دهیم که آیا ما واقعاً بافرهنگ ترین و بهترین مردم دنیا هستیم؟ ما این بداخلاقی‌ها را در اتوبوس می‌بینیم، در مترو می‌بینیم، در ورزشگاه می‌بینیم در فضای سیاسی می‌بینیم و در نهایت اوج آن را در فضای مجازی می خوانیم.

در همین ارتباط این روزها پیشنهاد شده که هرکسی در این فضا فحش می‌دهد را بلاک کنیم. به نظر پیشنهاد خوبی است و می‌تواند به بهبود این فضا کمک کند. باید هزینه بی ادب بودن را در فضای مجازی بالا ببریم. در این زمینه تعارف را باید کنار گذاشت. دوستی با انسان بی اخلاق به صلاح آدمی نیست پس بهتر است با او قطع رابطه کنیم.